شکستگی استخوان چیست؟ | انواع، علائم، علل، تشخیص و درمان، عوارض و پیشگیری

شکستگی استخوان یک وضعیت پزشکی است که در آن پیوستگی استخوان از بین می‌رود. درصد قابل توجهی از شکستگی‌های استخوانی به دلیل ضربات زیاد یا تنش رخ می‌دهند. با این وجود، شکستگی ممکن است نتیجه برخی از شرایط پزشکی باشد که استخوان‌ها را تضعیف می کند. به عنوان مثال پوکی استخوان، برخی سرطان‌ها یا استئوژنز ایمپکتکت (تشکیل ناقص استخوان. همچنین به عنوان بیماری‌های استخوانی شکننده شناخته می‌شود). شکستگی ناشی از یک وضعیت پزشکی به عنوان یک شکستگی پاتولوژیک شناخته می‌شود.

حقایقی در مورد شکستگی‌ها

در اینجا نکات کلیدی در مورد شکستگی آورده شده است. جزئیات و اطلاعات بیشتر را در ادامه خواهید خواند.

• بیشتر شکستگی‌های استخوانی در اثر افتادن و تصادف ایجاد می‌شوند.
• به شکستگی‌های استخوانی ناشی از بیماری شکستگی‌های پاتولوژیک گفته می‌شود.
• شکستگی ترکیبی از جمله مواردی است که باعث آسیب به پوست پوشاننده نیز می‌شود.
• انواع مختلفی از شکستگی‌ها وجود دارد. از جمله شکستگی‌های کندگی، شکستگی‌های کمر و شکستگی‌های مویی.
• بهبودی استخوان یک فرایند طبیعی است، و معالجه به دنبال ایجاد شرایط بهینه استخوان برای بهبودی خود می‌باشد.

شکستگی استخوان چیست؟

کلمه “break” معمولاً توسط افراد غیر حرفه‌ای استفاده می‌شود. در میان پزشکان، به ویژه متخصصان استخوان، مانند جراحان ارتوپدی، “break” هنگام صحبت در مورد استخوان، خیلی کم استفاده م‌شود.

ترک (نه تنها شکستگی) در استخوان همچنین به عنوان یک شکستگی شناخته می‌شود. شکستگی‌ها می‌توانند در هر استخوانی در بدن ایجاد شوند.

استخوان به چندین روش مختلف می‌تواند دچار شکستگی شود. به عنوان مثال، شکستگی استخوان که به بافت اطراف آن آسیب نمی‌رساند یا باعث پارگی در پوست نمی‌شود، به عنوان یک شکستگی بسته شناخته می‌شود.

از طرف دیگر، شکستگی‌ای که به پوست اطراف آسیب می‌رساند و به پوست نفوذ می‌کند، به عنوان یک شکستگی ترکیبی یا شکستگی باز شناخته می‌شود. شکستگی‌های ترکیبی عموماً جدی‌تر از شکستگی‌های ساده هستند. زیرا طبق تعریف، آنها آلوده می‌شوند.

اکثر استخوان‌های انسان به طرز شگفت انگیزی قوی هستند. و به طور کلی می‌توانند در برابر ضربه‌ها یا نیروهایی نسبتاً قوی مقاومت کنند. با این حال، اگر آن نیرو خیلی قدرتمند باشد، یا در استخوان مشکلی رخ دهد، می‌تواند شکستگی ایجاد کند.

هرچه پیرتر می‌شویم، استخوان‌های ما نیز کمتر مقاومت می‌کنند. از آنجا که استخوان‌های کودکان الاستیک‌تر هستند، وقتی دچار شکستگی می‌شوند، متفاوت هستند. کودکان همچنین در انتهای استخوان خود دارای صفحات رشد هستند. مناطقی که استخوان در حال رشد است. که ممکن است بعضی اوقات آسیب ببینند.

انواع شکستگی استخوان

طیف وسیعی از انواع شکستگی وجود دارد، از جمله:

• شکستگی کندگی. یک عضله یا رباط استخوان را می‌کشد و آن را می‌شکند. شکستگی ناشی از انفجار آسیب در استخوان در محلی است که تاندون یا رباط به استخوان متصل می شود. هنگامی که
  یک شکستگی بویایی رخ می دهد ، تاندون یا رباط تکه ای از استخوان را جدا می کند. شکستگی
  های احتراق می تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد ، اما در چند مکان خاص شایع تر هستند.
• شکستگی خردشدگی. استخوان در بسیاری از قسمت‌ها خرد می‌شود. به طور کلی در استخوان اسفنجی در ستون فقرات رخ می‌دهد. به عنوان مثال، قسمت جلوی مهره در ستون فقرات ممکن است به دلیل پوکی استخوان از بین برود.
• شکستگی دررفتگی. یک مفصل جابجا می‌شود و یکی از استخوان‌های مفصل دچار شکستگی می‌شود. این شکستگی یک آسیب شدید است که در آن هم شکستگی و هم دررفتگی به طور همزمان اتفاق می‌افتد. غالباً، یک قطعه استخوان سست بین لبه‌های استخوان دررفته می‌ماند و ممکن است قبل از کاهش جابجایی، بیمار مجبور به جراحی شود.
• شکستگی ترکه‌ای. استخوان تا حدودی از یک طرف دچار شکستگی می‌شود، اما کاملاً نمی‌شکند زیرا بقیه استخوان می‌تواند خم شود. این امر بیشتر در بین کودکانی مشاهده می‌شود که استخوان‌های آنها نرمتر و الاستیک است.
• شکستگی مویی. شکستگی جزئی از استخوان. گاهی اوقات تشخیص این نوع شکستگی با استفاده از اشعه ایکس معمولی سخت است. شکستگی مویی، همچنین به عنوان شکستگی تنش شناخته می‌شود. یک ترک کوچک یا کبودی شدید در درون استخوان است. این آسیب بیشتر در ورزشکاران، به ویژه ورزشکاران ورزشی که شامل دویدن و پریدن هستند، بیشتر است. افراد مبتلا به پوکی استخوان همچنین می‌توانند دچار شکستگی‌های مویی شوند.
• شکستگی ضربه‌ای. وقتی استخوان شکسته می‌شود، یک قطعه استخوان به قسمت دیگری می‌رود. شکستگی ضربه‌ای یک شکستگی کامل است که در آن خط شکستگی مشخص نیست. این در نتیجه فشرده‌سازی استخوان اسفنجی در محور
  طولی با دو قطعه استخوان محکم است.
• شکستگی داخل مفاصل. جایی که شکاف در سطح مفصل گسترش می‌یابد. شکستگی داخل مفصلی شکستگی استخوانی است که در آن شکاف از سطح مفصل عبور می‌کند. این شکستگی همواره منجر به آسیب غضروف می‌شود. در مقایسه با شکستگی‌های خارج از مفاصل، شکستگی‌های داخل مفاصل خطر بیشتری برای ایجاد عوارض طولانی مدت مانند استئوآرتریت بعد از عمل جراحی وجود دارد.
• شکستگی طولی. شکستگی‌های طولی شکستگی‌هایی هستند که در امتداد (یا تقریبا در امتداد) محور استخوان رخ می‌دهند. این اغلب در زمینه شکستگی استخوان‌های طولانی استفاده می‌شود اگرچه طبقه بندی سنتی شکستگی استخوان موقتی نیز از این اصطلاح استفاده می‌کند
• شکستگی مورب. شکستگی مورب با محور طولانی استخوان است. شکستگی‌های مورب شکستگی‌های کاملی هستند که در یک صفحه مورب استخوان رخ می‌دهند. مانند شکستگی‌های عرضی، این اصطلاح عمدتاً در زمینه توصیف شکستگی در استخوان بلند استفاده می‌شود. شکستگی های مورب به ویژه در صفحه زاویه‌دار مستعد ابتلا به شکست هستند
• شکستگی پاتولوژیک. هنگامی که یک بیماری یا بیماری زمینه‌ای استخوان را ضعیف کرده است، در نتیجه شکستگی پاتولوژیک (شکستگی استخوان ناشی از یک بیماری / وضعیت اساسی و ضعیف استخوان) ایجاد می‌شود. یک شکستگی پاتولوژیک استخوانی شکستگی‌ای است که در اثر بیماری ایجاد می‌شود و نه آسیب. برخی شرایط بیماری استخوان‌های شما را تضعیف می‌کند و باعث می‌شود احتمال شکستن آنها بیشتر شود. موارد روزمره، مانند سرفه، بیرون رفتن از ماشین یا خم شدن بیش از حد، می‌تواند شکستگی پاتولوژیک ایجاد کند.
• شکستگی مارپیچ. شکستگی که حداقل یک قسمت از استخوان در آن پیچیده است. شکستگی مارپیچی (شکستگی پیچ خوردگی در اثر شکستگی) یک شکستگی استخوان است که هنگام اعمال گشتاور (یک نیروی چرخش) در امتداد محور استخوان رخ می‌دهد. شکستگی‌های مارپیچ اغلب هنگام حرکت بدن در حالی که یک قسمت انتهایی ثابت می‌شود، رخ می‌دهند.
• شکستگی تنش. شایع تر در بین ورزشکاران. استخوان به دلیل تنش و فشارهای مکرر می‌شکند. شکستگی‌های تنش ترک‌های کوچکی در استخوان هستند. آنها در اثر فشار مكرر، غالباً در اثر استفاده بيش از حد از جمله پرش به بالا و پايين و يا مسافت‌هاي طولاني ايجاد مي‌شوند. شکستگی‌های تنش همچنین در اثر استفاده طبیعی از استخوان در شرایطی مانند پوکی استخوان که استخوان تضعیف می‌شود، ایجاد می‌شوند.
• شکستگی Torus (buckle). استخوان تغییر شکل می‌دهد اما ترک برنمی‌دارد. در کودکان شایع‌تر است. دردناک اما پایدار است. شکستگی‌های Torus که به شکستگی buckle نیز معروف هستند، شکستگی‌های ناقص شفت استخوان طولی هستند که با شکسته شدن قشر کورتکس استخوان مشخص می‌شوند. آنها در اثر فشار بار محوری در امتداد محور طولانی استخوان ناشی از فشار فشردگی هستند.
• شکستگی عرضی. یک شکستگی مستقیم در قسمت راست استخوان. شکستگی عرضی نوع خاصی از شکستگی است که شکستگی در یک زاویه مناسب از صفحه طولی استخوان قرار دارد. شکستگی‌های عرضی اغلب به عنوان نتیجه نیرویی قوی که عمود بر محور طولانی استخوان اعمال می‌شود رخ می‌دهند.

علائم شکستگی استخوان

علائم و نشانه‌های شکستگی بسته به این که کدام استخوان چار شکستگی شده است، سن و سلامت عمومی بیمار و همچنین شدت آسیب متفاوت است. با این حال، آنها اغلب شامل موارد زیر هستند:

• درد
• تورم
• کبودی
• تغییر رنگ پوست در اطراف منطقه آسیب دیده
• ایجاد خمیدگی. منطقه آسیب دیده ممکن است با زاویه غیرمعمول خم شود.
• بیمار قادر به قرار دادن وزن بر روی ناحیه آسیب دیده نیست.
• بیمار نمی‌تواند منطقه آسیب دیده را جابجا کند.
• استخوان یا مفصل آسیب دیده ممکن است دچار ساییدگی شوند.
• اگر یک شکستگی باز باشد، ممکن است خونریزی وجود داشته باشد.

هنگامی که یک استخوان بزرگ مانند لگن یا استخوان ران دچار شکستگی می‌شود، علائم زیر ممکن است به وجود آید:

• فرد مبتلا ممکن است رنگ پریده و ناخوشایند به نظر برسد.
• ممکن است سرگیجه وجود داشته باشد (احساس ضعف).
• احساس بیماری و حالت تهوع.

در صورت امکان شخص را با استخوان شکسته حرکت ندهید تا زمانی که یک متخصص بهداشت و درمان حضور داشته باشد و بتواند وضعیت را ارزیابی کند و در صورت لزوم اسپلینت (آتل) را اعمال کند. اگر بیمار در مکان خطرناکی مانند وسط یک جاده شلوغ قرار داشته باشد، بعضی اوقات مجبور می‌شوید قبل از رسیدن خدمات اورژانس، اقدام کنید.

علل شکستگی استخوان

بیشتر شکستگی‌ها در اثر سقوط بد یا تصادف اتومبیل ایجاد می‌شوند. استخوان‌های سالم بسیار سفت و انعطاف‌پذیر هستند و می‌توانند در مقابل اثرات نیرویی قدرتمند مقاومت کنند. با افزایش سن، دو عامل خطر شکستگی آنها را بیشتر می‌کند: استخوان‌های ضعیف‌تر و خطر سقوط و افتادن بیشتر.

کودکانی که نسبت به بزرگسالان تمایل به شیوه زندگی بدنی فعال‌تری دارند، در معرض شکستگی نیز هستند.

افراد مبتلا به بیماری‌های زمینه‌ای و شرایطی که باعث ضعف استخوان‌های آنها می‌شود، خطر شکستگی بیشتری دارند. مثال‌ها شامل پوکی استخوان، عفونت یا تومور است. همانطور که قبلاً نیز اشاره شد، این نوع شکستگی به عنوان یک شکستگی پاتولوژیک شناخته می‌شود.

شکستگی‌های تنش، که ناشی از تنش و فشارهای مکرر است که معمولاً در بین ورزشکاران حرفه‌ای مشاهده می‌شود، علل شایع شکستگی‌ها هستند.

تشخیص و درمان شکستگی استخوان

پزشک معاینه جسمی را انجام می‌دهد. علائم و نشانه‌ها را شناسایی کرده و تشخیص می‌دهد.

از بیمار یا دوستان، بستگان و شاهدان، در مورد شرایطی که باعث ایجاد جراحت شده یا ممکن است باعث آن شده باشند، سؤال خواهد شد.

پزشکان معمولاً اشعه ایکس سفارش می‌دهند. در بعضی موارد، ممکن است یک اسکن MRI یا CT نیز سفارش داده شود.

ترمیم استخوان فرایندی طبیعی است که در بیشتر موارد بطور خودکار اتفاق می‌افتد. درمان شکستگی معمولاً با هدف اطمینان از وجود بهترین عملکرد ممکن در قسمت آسیب دیده پس از بهبودی انجام می‌شود.

درمان همچنین بر فراهم کردن بهترین شرایط برای استخوان آسیب دیده برای بهبود بهینه (بیحرکتی) تمرکز دارد.

برای شروع روند بهبود طبیعی، انتهای استخوان شکسته باید صاف شوند. این به کاهش شکستگی معروف است.

هنگامی که کاهش شکستگی انجام می‌شود، بیمار معمولاً تحت بیهوشی عمومی قرار می‌گیرد. کاهش شکستگی ممکن است با دستکاری، بیرون کشیدن قطعات استخوانی، یا جراحی انجام شود.

بی‌حرکتی

به محض تراز شدن استخوان‌ها، تا زمان بهبودی تراز ماندن باید ادامه یابد. برای این کار ممکن است از موارد زیر استفاده شود:

• قالب‌های گچی یا بریس‌های پلاستیکی عملکردی. این استخوان‌ها را تا زمانی که بهبود یابند در حالت ثابت نگه می‌دارد.
• صفحات و پیچ‌های فلزی. این عمل ممکن است از تکنیک‌های حداقل تهاجمی استفاده کنند.
• میخ‌های داخل کانال مدولاری. میله‌های فلزی داخلی در مرکز استخوان‌های بلند قرار می‌گیرند. ممکن است در کودکان از سیم‌های قابل‌انعطاف استفاده شود.
• فیکساتورهای خارجی. اینها ممکن است از جنس فلز یا فیبر کربن باشند. آنها پین‌های فولادی دارند که مستقیماً از طریق پوست وارد استخوان می‌شوند. آنها نوعی داربست خارج از بدن هستند.

معمولاً ناحیه شکستگی استخوان به مدت ۲-۸ هفته بی‌حرکت می‌ماند. مدت این زمان بستگی به اینكه کدام استخوان شکسته شده است و آیا عوارضی، از جمله مشكل خون‌رسانی یا عفونت وجود دارد، بستگی دارد.

بهبودی

اگر استخوان شکسته به درستی تراز شده و بی‌حرکت باشد، روند بهبودی معمولاً ساده است. استئوکلاست‌ها (سلول‌های استخوانی) استخوان‌های قدیمی و آسیب دیده را جذب می‌کنند. در حالی که از استئوبلاست‌ها (سایر سلول‌های استخوانی) برای ایجاد استخوان جدید استفاده می‌شوند.

کالوس استخوان جدیدی است که در اطراف یک شکستگی شکل می‌گیرد. از هر طرف شکستگی تشکیل می‌شود و به سمت هر انتها رشد می‌کند تا این که شکاف شکستگی پر شود. سرانجام ، استخوان اضافی صاف می‌شود و استخوان مانند گذشته است.

سن بیمار ، استخوان، نوع شکستگی و همچنین سلامت عمومی بیمار از عواملی مؤثر هستند که بر سرعت بهبودی استخوان تأثیر می‌گذارند. اگر بیمار به طور مرتب سیگار بکشد، روند بهبودی بیشتر طول می‌کشد.

فیزیوتراپی

پس از بهبودی استخوان، ممکن است لازم باشد قدرت عضلات و همچنین تحرک به ناحیه آسیب دیده بازگردد. اگر شکستگی در نزدیکی یا از طریق مفصل رخ داده باشد، احتمال سفتی دائمی یا ورم مفاصل وجود دارد. فرد ممکن است قادر به خم کردن آن مفاصل نباشد.

جراحی

در صورت آسیب دیدن پوست و بافت نرم اطراف استخوان یا مفاصل آسیب دیده، ممکن است نیاز به جراحی پلاستیک باشد.

سونوگرافی درمانی

سونوگرافی با شدت کم روزانه در ناحیه آسیب دیده اعمال می‌شود. این کار به بهبودی شکستگی کمک می‌کند. مطالعات در این زمینه هنوز ادامه دارد.

پیوند استخوان

اگر شکستگی بهبود نیابد، یک استخوان طبیعی یا مصنوعی برای تحریک استخوان شکسته پیوند می‌شود.

درمان با سلول‌های بنیادی

در حال حاضر مطالعاتی در حال انجام است تا بتوان از سلول‌های بنیادی برای درمان شکستگی‌هایی که بهبود نمی‌یابند استفاده کرد.

عوارض

بهبودی در وضعیت نادرست. این اتفاق به عنوان جوش خوردن بد شناخته می‌شود. یا شکستگی در وضعیت اشتباه بهبود می‌یابد یا تغییر می‌کند (شکستگی خود تغییر می‌کند).

اختلال در رشد استخوان. اگر شکستگی استخوان در کودکی روی صفحه رشد اثر بگذارد، این احتمال وجود دارد که رشد طبیعی آن استخوان تحت تأثیر قرار بگیرد. این خطر باعث ایجاد ناهنجاری بعدی می‌شود.

عفونت مداوم استخوان یا مغز استخوان. در صورتی که شكستگی به بیرون پوست برود، همانطور كه این اتفاق ​​ممكن است با شكستگی یك قطعه اتفاق بیفتد، باكتری‌ها می‌توانند استخوان یا مغز استخوان را وارد و آلوده كنند. این می‌تواند به یك عفونت مداوم (استئومیلیت مزمن) تبدیل شود.

بیماران ممکن است نیاز به بستری داشته باشند و با آنتی بیوتیک معالجه شوند. گاهی اوقات، جراحی و کرتاژ لازم است.

مرگ استخوان (نکروز آواسکولار). اگر استخوان منبع اصلی خون خود را از دست دهد، ممکن است دچار نکروز شود.

پیشگیری از شکستگی استخوان

تغذیه و نور خورشید. بدن انسان به مقدار کافی کلسیم برای استخوان‌های سالم نیاز دارد. شیر، پنیر، ماست و سبزیجات برگ سبز تیره منابع خوبی برای کلسیم هستند.

بدن ما برای جذب کلسیم به ویتامین D احتیاج دارد. قرار گرفتن در معرض نور خورشید و همچنین خوردن تخم مرغ و ماهی روغنی روش‌های خوبی برای دریافت ویتامین D هستند.

فعالیت بدنی. هرچه تمرینات تحمل وزن بیشتری انجام دهید، استخوان‌های شما قوی‌تر و متراکم‌‌تر خواهند بود. به عنوان مثال می‌توان به جست و خیز، پیاده‌روی، دویدن، و رقصیدن اشاره کرد.

نه تنها سن بالاتر منجر به استخوان‌های ضعیف‌تر می‌شود، بلکه استخوان‌های ضعیف‌ اغلب در فعالیت بدنی کمتری نیز ایجاد می‌شوند. برای افراد در هر سنی مهم است که از نظر جسمی فعال باشند.

یائسگی. استروژن، که کلسیم یک زن را تنظیم می‌کند، در دوران یائسگی افت می‌کند و تنظیم کلسیم بسیار مشکل‌تر می‌شود. در نتیجه، زنان باید در مورد تراکم و استحکام استخوان‌های خود در طول یائسگی، بسیار مراقب باشند.

مراحل زیر ممکن است به کاهش خطر پوکی استخوان بعد از یائسگی کمک کند:

• هر هفته چندین جلسه تمرین وزنه‌برداری کوتاه انجام دهید.
• سیگار نکشید.
• از مصرف الکل دوری کنید.
• در معرض نور خورشید کافی قرار بگیرید.
• اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی شما مقدار زیادی غذای سرشار از کلسیم دارد. برای کسانی که این مشکل را پیدا می‌کنند، پزشک ممکن است مکمل های کلسیم را توصیه کند.