7 نکته که باید در مورد داروی آمیتریپتیلین بدانید

در خرداد ۶, ۱۳۹۹ به روز رسانی شده در خرداد ۶, ۱۳۹۹ 184

۱. داروی آمیتریپتیلین چگونه کار می‌کند:

داروی آمیتریپتیلین برای درمان افسردگی استفاده می‌شود؛ و تصور می‌شود با افزایش سطح سروتونین و یا نوراپی نفرین در مغز فعالیت می‌کند.
داروی آمیتریپتیلین متعلق به گروهی از داروها است که به عنوان داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای شناخته می‌شوند.

۲. اثرات مثبت داروی آمیتریپتیلین:

ممکن است برای درمان اختلال افسردگی اساسی (MDD) استفاده شود.
ممکن است از برچسب خارج استفاده شود. این بدان معنی است که نشانه‌ای از تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا نیست؛ با این وجود ممکن است از نظر بالینی مفید باشد) برای درمان سایر شرایط مانند درد مزمن، فیبرومیالژیا یا بی‌خوابی)
آمیتریپتداروی آمیتریپتیلینیلین ممکن است علاوه بر سایر درمان‌ها یا در جاهایی که درمان‌های جایگزین مؤثر نبوده، مورد استفاده قرار گیرد.
سازمان بهداشت جهانی برای درد ناشی از عصب که به داروهای شبه افیونی پاسخ نمی‌دهد (مانند مرفین) آمیتریپتیلین را توصیه می‌کند.
آمیتریپتیلین عمومی موجود است.

۳. اثرات منفی داروی آمیتریپتیلین :

اگر بین ۱۸ تا ۶۰ سال سن دارید، هیچ داروی دیگری مصرف نکنید؛ اگر مشکلات پزشکی دیگری ندارید، عوارض جانبی که احتمالاً آنها را تجربه کرده‌اید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

خشکی دهان، سردرد، یبوست، اسهال و اختلال عملکرد جنسی.
ممکن است خطر افکار یا رفتارهای خودکشی را در بزرگسالان جوان افزایش دهد (مشابه سایر داروهای ضد افسردگی).
ممکن است باعث خواب آلودگی شود و بر توانایی شخص در رانندگی یا کار با ماشین آلات تأثیر بگذارد.
خطر عوارض مربوط به قلب، سفتی عضلات، لرزش، تشنج، افزایش حساسیت به نور، افزایش یا کاهش وزن، ریزش مو، بثورات پوستی.
تداخل یا مصرف بیش از حد ممکن است باعث سندرم سروتونین شود (علائم آن شامل تحریک، توهم، ضربان قلب سریع، سرگیجه، لرزش عضلات، حالت تهوع، استفراغ ، اسهال است).
ممکن است باعث قطع علائم ترک با قطع ناگهانی شود (علائم آن شامل تهوع، سردرد، اختلال خواب و خستگی عمومی) است. اینها نشانه اعتیاد نیست. کاهش دوز به آرامی تحت نظارت پزشکی انجام می‌شود.
ممکن است با تعدادی از داروهای دیگر از جمله داروهایی که توسط آنزیم‌های کبدی یا سایر داروهای تحریک کننده آرام‌بخش یا با عوارض جانبی ضد کولینرژیک (مانند خشکی دهان، احتباس ادرار، تاری دید، یبوست) متابولیزه شود
. هنگامی که آمیتریپتیلین با داروهای ضد روانپزشکی یا داروهای آنتی کولینرژیک تجویز شده است، تب بسیار شدید (هایپرپیرکسی) گزارش شده است.

توجه: به طور کلی، سالمندان یا کودکان، افرادی که شرایط پزشکی خاصی دارند (مانند مشکلات کبدی یا کلیوی، بیماری قلبی، دیابت، تشنج) یا افرادی که داروهای دیگری مصرف می‌کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به دامنه وسیع‌تری از عوارض جانبی هستند.

۴. نتیجه نهایی:

آمیتریپتیلین یک داروی ضد افسردگی موثر است اما ممکن است در ابتدا باعث خواب آلودگی و سندرم قطع با قطع ناگهانی شود.

۵. نکات:

دوزهای بالاتری را در اواخر بعد از ظهر یا عصر بخورید تا تسکین در روز به حداقل برسد.
به طور ناگهانی مصرف آن را متوقف نکنید. زیرا ممکن است عوارض ترک به وجود آید. کاهش دوز به آرامی در طی هفته‌ها تا ماه‌ها توصیه می‌شود.
در صورت بدتر شدن افسردگی یا بروز افکار خودکشی، به پزشک خود بگویید.
همچنین، بر سندرم سروتونین نظارت داشته باشید.
عوارض جانبی غیرمعمول را به پزشک گزارش دهید.
ممکن است خطر آفتاب سوختگی را افزایش دهد. در بیرون از منزل خود را از آفتاب محافظت کنید.
تا قبل از مراجعه به پزشک یا داروساز در مورد اینکه دیگر داروها با آمیتریپتیلین سازگار هستند یا نه، داروهای دیگری مصرف نکنید.

۶. پاسخ و اثربخشی آمیتریپتیلین

آمیتریپتیلین طی ۴ تا ۸ ساعت به غلظت اوج خود می‌رسد. آمیتریپتیلین با متابولیت فعال (نورتریپتیلین) متابولیزه می‌شود. بنابراین اثرات آمیتریپتیلین ماندگار است. اثر ضد افسردگی ممکن است چندین هفته طول بکشد.

۷. برهم‌کنش‌ها:

داروهایی که با آمیتریپتیلین تداخل دارند ممکن است اثر آن را کاهش دهند؛ تأثیر بگذارند تا چه مدت کار کند؛ اثرات جانبی را افزایش دهند؛ یا هنگام مصرف با آمیتریپتیلین تأثیر کمتری داشته باشند. واکنش بین دو دارو همیشه بدان معنی نیست که شما باید یکی از داروها را متوقف کنید. با این حال، بعضی اوقات در مورد چگونگی مدیریت تداخلات دارویی با پزشک خود صحبت کنید.

داروهای متداول که ممکن است با داروی آمیتریپتیلین تداخل داشته باشد عبارتند از:

ضد انعقاد کننده‌ها (رقیق کننده خون) مانند وارفارین یا داروهای دیگری که دارای اثرات رقیق‌کننده خون مانند آسپرین یا NSAID هستند.
ضد تشنج مانند فنیتوئین، فنوباربیتال یا پریمیدون
داروهای ضد روان‌پزشکی (مانند بوتیروفنون‌ها، فنوتیازین‌ها، یا تیوكزانتن‌ها) و ضد روان‌پریشی‌های غیر معمولی (به عنوان مثال، الانزاپین، كواتیاپین، زیپراسیدون)
هر دارویی که ممکن است باعث خواب آلودگی شود. مانند بنزودیازپین‌ها (مانند دیازپام، لورازپام)، آنتی‌هیستامین‌های نسل اول (مانند داکسی ملامین یا پرومتازین)، متوکلوپرامید یا مواد مخدر (مانند کدئین، مورفین)
آسپرین
بوپروپیون
بوسپیرون
سایمتیدین
دیورتیک‌ها، مانند فوروزمید
دی سولفیرام
ایپراتروپیوم
لیتیوم
داروهایی که ممکن است با طولانی شدن فاصلهQT (فاصله QT زمان شروع موج Q تا انتهای موج T است. این مدت زمان لازم برای دپلاریزاسیون بطن و بازپولاریزاسیون را نشان می‌دهد. به طور موقت دوره سیستول بطنی از انقباض ایزولومتری بطن تا آرامش ایزوولومتری)، شده و ضربان قلب را تحت تأثیر قرار دهند، مانند آمیودارون، انساینید، فلکاینید یا پیموزید
داروهایی که باعث تحریک یا مهار CYP2D6 مانند آمیودارون، بوپروپیون یا دولوکستین می‌شوند.
سایر داروهای ضد افسردگی، مانند داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای (مثل کلومیپرامین)، مهار کننده‌های مونوآمین اکسیداز (به عنوان مثال ایزوکاروباکسید، فنلزین، و ترانیل سیپرومین)، ونلافاکسین و SSRI ها (مثل پاروکستین، سرترالین)
سایر داروهای تأثیرگذار بر سروتونین، مانند آمفتامین، فنتانیل، لیتیوم، ترامادول، تریپتان (مثل الموتریپتان، التریپیان یا سوماتریپتان) ا
سایر داروهایی مانند داروهای درمان ایدز (ریتوناویر، فلوكونازول یا پروكسیلیدین)

از مصرف الکل یا مصرف داروهای غیرقانونی یا تفریحی در هنگام مصرف آمیتریپتیلین خودداری کنید.

توجه داشته باشید که این لیست فراگیر نیست و فقط شامل داروهای متداول است که ممکن است با داروی آمیتریپتیلین تداخل داشته باشد. برای یک لیست کامل از فعل و انفعالات باید به اطلاعات تجویز آمیتریپتیلین مراجعه کنید.

اطلاعات بیشتر

به یاد داشته باشید، این و تمام داروهای دیگر را در دسترس کودکان قرار ندهید. هرگز داروهای خود را با دیگران به اشتراک نگذارید و از آمیتریپتیلین فقط برای نشانه‌های تجویز شده استفاده کنید.