اضطراب چیست؟ انواع اختلال اضطراب، علائم و راه های درمان

اضطراب معمولا یک بخش عادی از زندگی ما محسوب می‌شود! هنگام سخنرانی در یک جمع کاری یا دوستانه، اولین قرار ملاقات، قبل از دیدن نتیجه یک امتحان و … ضربان قلب ما تندتر شده و گردش خون‌مان سریع‌تر می‌شود؛ اضطراب دقیقا همین است!

شما ممکن است هیچ اطلاعی از نحوه عملکرد برق نداشته باشید؛ اما قطعا تاثیر آن را در زندگی مشاهده می‌کنید. اضطراب هم دقیقا به همین شکل است! نمی‌دانیم چگونه، اما مطمئن هستیم که بر سلامتی روان، روابط، موقعیت کاری و … ما، تاثیر منفی می‌گذارد.

در این مقاله از مجله اینترنتی ایده آل مگ قصد داریم به بررسی اضطراب، علائم و عوامل آن و هم‌چنین روش‌های مقابله با این اختلال بپردازیم. لطفا تا پایان با ما همراه باشید.

اضطراب چیست؟

انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA) اضطراب را این‌گونه تعریف می‌کند:

یک احساس ناخوشایند که با تنش، افکار نگران‌کننده و تغییرات جسمی مانند افزایش تپش قلب، افزایش فشار خون و … همراه است.

اضطراب یک روتین معمولی در زندگی است و تقریبا، هر فردی در طول زندگی خود، بارها و بارها آن را تجربه می‌کند. بنابراین اضطراب در حالت معمولی، نگران کننده نیست. ماجرا زمانی خطرناک می‌شود که اضطراب، به یک اختلال تبدیل شود!

آگاهی از تفاوت بین احساسات عادی اضطراب و اختلال اضطرابی که نیاز به مراقبت پزشکی دارد، می‌تواند به فرد در تشخیص و درمان این بیماری، کمک کند.

از همان روزهای اولیه حیات بشر، نزدیک شدن شکارچیان و خطرهای ورودی، زنگ خطر را در بدن انسان به صدا درمی‌آوردند و باعث فرار او می‌شدند. این خطر باعث هجوم آدرنالین (هورمون و پیام رسان شیمیایی در مغز) می شود.

طبیعی است که در مورد مهاجرت به مکان جدید، شروع کار جدید یا شرکت در آزمون، احساس اضطراب کنید. این نوع اضطراب ناخوشایند است، اما ممکن است به شما انگیزه دهد تا بیشتر کار کنید و کار بهتری انجام دهید.

اختلالات اضطرابی بیش از نگرانی یا ترس موقت هستند. برای افراد مبتلا به اختلال اضطرابی، اضطراب از بین نمی‌رود و با گذشت زمان می‌تواند بدتر شود. علائم این اختلال، می‌توانند در فعالیت‌های روزانه مانند عملکرد شغلی، کار در مدرسه و روابط زناشویی، تداخل ایجاد کنند.

به اضطراب شدید و بیش از حد معمول، اختلال اضطراب فراگیر (GAD) گفته می‌شود. افراد مبتلا به این اضطراب، بیشتر روزها به مدت حداقل 6 ماه، در مورد تعدادی از موارد، مانند سلامت شخصی، کار، تعاملات اجتماعی و شرایط روزمره زندگی، واکنش بیش از حد نشان می‌دهند.

اختلال اضطراب عمومی (GAD) چیست؟

اختلال اضطراب فراگیر (GAD) با نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد موارد مختلف، مشخص می‌شود. افراد مبتلا به GAD ممکن است فاجعه را پیش‌بینی کنند و بیش از حد نگران پول، سلامتی، خانواده، کار یا سایر مسائل باشند.

بیش از 3.1 درصد از مردم جهان، با اختلال اضطراب فراگیر مواجه هستند. این در حالیست که زنان، دو برابر بیشتر از مردان، به GAD مبتلا می‌شوند. به طور کلی، افراد در سنین کودکی و میان‌سالی، بیشتر از سایر دوره‌های زندگی، با این اختلال درگیر می‌شوند.

افراد مبتلا به GAD نمی‌دانند چگونه چرخه نگرانی را متوقف کنند و احساس می‌کنند خارج از کنترل آن‌ها است؛ حتی اگر معمولا متوجه شوند که اضطراب آن‌ها، شدیدتر از آن چیزی است که باید باشد.

بسیاری از افراد مبتلا به GAD، ممکن است به دلیل داشتن این اختلال، از موقعیت‌ها اجتناب کنند یا به دلیل نگرانی خود (موقعیت‌های اجتماعی، مسافرت، تبلیغات و غیره) از فرصت‌ها استفاده نکنند.

نگرانی‌های آن‌ها همراه با علائم جسمی مانند لرزیدن، حرکات ناگهانی، فشار عضلانی، سردرد، تحریک‌پذیری، تعریق، گرگرفتگی و احساس سرگیجه یا مشکل نفس کشیدن است.

شیوع آن در دوران میان‌سالی اوج می‌یابد و در سال‌های بعدی زندگی کاهش می‌یابد. سایر اختلالات اضطرابی، افسردگی یا اختلال در مصرف مواد اغلب با اختلال اضطراب عمومی همراه هستند. اختلال اضطراب عمومی معمولا با دارو یا درمان شناختی رفتاری، درمان می‌شود.

انواع اختلال اضطراب

مرکز تشخیصی و آماری اختلالات سلامت روان (DSM-V)، اختلال اضطراب را به انواع مختلف زیر، طبقه‌بندی می‌کند:

اختلال اضطراب فراگیر 

اختلال اضطراب فراگیر، شایع‌ترین نوع اختلال اضطراب محسوب می‌شود. به همین دلیل، بسیاری از افراد، این اختلال را به صورت کلی به عنوان تنها اختلال اضطراب می‌شناسند. در قسمت قبل، به تفصیل در ارتباط با این اختلال، توضیح دادیم.

این یک اختلال مزمن است که شامل اضطراب طولانی مدت و نگرانی در مورد رویدادها، واقعه‌ها و موقعیت‌های غیر اختصاصی زندگی است. GAD شایع‌ترین اختلال اضطرابی است و افراد مبتلا به آن، معمولا نمی‌توانند علت اضطراب خود را تشخیص دهند.

اختلال هراس 

اختلال هراس با حملات کوتاه مدت یا ناگهانی وحشت و دلهره شدید، مشخص می‌شود. این حملات می‌توانند منجر به لرزش، گیجی، سرگیجه، حالت تهوع و مشکلات تنفسی شوند.

اختلالات هراس، معمولا پس از تجربیات ترسناک یا استرس طولانی مدت، رخ می‌دهد. با این حال، گاهی اوقات افراد بدون داشتن هیچ پیش زمینه مشخصی، به این اختلال، دچار می‌شوند.

فوبیا

فوبیا یک ترس غیرمنطقی و اجتناب از یک شی یا موقعیت خاص است. این اختلال مانند سایر اختلالات اضطرابی نیست؛ زیرا به علت خاصی مربوط می‌شود.

فرد مبتلا به فوبیا ممکن است ترس را غیرمنطقی یا شدید تلقی کند؛ با این حال، قادر به کنترل اضطراب در موقعیت‌های خاص نیست. عوامل ایجاد فوبیا می‌توانند از موقعیت‌ها و حیوانات گرفته تا اشیاء روزمره، قابل تغییر باشند.

آگورافوبیا

این اختلال، به ترس و اجتناب از مکان ها، رویدادها یا موقعیت‌هایی است که فرار از آن‌ها دشوار است و در صورت قرار گرفتن در آن‌ها، هیچ کمکی در دسترس نباشد.

مردم اغلب این وضعیت را به عنوان هراس از فضاهای باز و خارج از منزل اشتباه می‌گیرند، در حالی که واقعیت چیز دیگری است. فرد مبتلا به آگورافوبیا، ممکن است از ترک خانه یا استفاده از آسانسور و وسایل نقلیه عمومی، ترس داشته باشد.

جهش گزینشی

این اضطراب، در برخی از کودکان مشاهده می‌شود. نتیجه این اختلال، این است که آن‌ها حتی با وجود داشتن مهارت‌های کلامی عالی، نمی‌توانند در مدرسه یا در جمع دوستان، به راحتی صحبت کنند.

جهش گزینشی (Selective mutism) باعث می‌شود کودک در مواقعی که افراد آشنا (پدر و مادر، خواهر، برادر و …) در کنار او حضور نداشته باشند، به هراس شدید اجتماعی مبتلا شوند.

اختلال اضطراب اجتماعی 

اختلال اضطراب اجتماعی یا هراس اجتماعی، به ترس از قضاوت منفی دیگران در موقعیت‌های اجتماعی، احساس خجالت و معذب بودن در کنار دیگران و … اشاره دارد.

این اختلال می‌تواند باعث شود که افراد از موقعیت‌های عمومی و تماس‌ با سایرین خودداری کنند. هراس اجتماعی می‌تواند تا جایی پیش برود که زندگی روزمره، بسیار دشوار شود.

اختلال اضطراب جدایی 

مشخصه اصلی اضطراب جدایی، ترش شدید پس از جدایی از فرد، موقعیت یا مکانی است که در آن، احساس امنیت می‌کنیم. این اختلال، گاهی اوقات می‌تواند به وحشت نیز منجر شود.

عوامل شکل گیری اختلال اضطراب

عوامل شکل دهنده اختلال اضطرابی، بسیار پیچیده هستند. بسیار از آن‌ها ممکن است به صورت هم‌زمان رخ دهند در حالی که برخی دیگر، فقط زمانی باعث اضطراب می‌شوند که دیگران، حضور داشته باشند!

برخی از مهم‌ترین عوامل شکل‌گیری اختلال اضطراب عبارتند از:

1. عوامل استرس‌زای محیطی: مانند مشکلات در محل کار ، مشکلات روابط یا مسائل خانوادگی
2. ژنتیک: افرادی که اعضای خانواده آن‌ها دارای اختلال اضطرابی هستند، ممکن است بیش از سایرین، در معرض این مشکل قرار داشته باشند.
3. عوامل پزشکی: علائم یک بیماری متفاوت، اثرات یک دارو یا استرس ناشی از جراحی فشرده یا بهبودی طولانی مدت.
4. معادلات شیمیایی در مغز: روانشناسان، بسیاری از اختلالات اضطرابی را به عنوان ناهماهنگی هورمون‌ها و سیگنال‌های الکتریکی در مغز، تعریف می‌کنند.

علائم اختلال اضطراب

عوارض اضطراب و علائم اختلال اضطراب، در افراد مختلف، متفاوت هستند. با این حال، نشانه‌ها و علائم زیر، در بسیاری از افرادی که به این اختلال دچار می‌شوند، قابل مشاهده خواهند بود:

1. بیقراری و احساس “در حاشیه” بودن
2. نگرانی غیر قابل کنترل
3. عدم توانایی در تمرکز
4. مشکلات خواب
5. دلهره همیشگی
6. ترس
7. پریشانی مداوم
8. لرز یا گر گرفتگی
9. دهان خشک
10. تعریق بیش از حد

در حالی که این علائم ممکن است در زندگی روزمره طبیعی باشند، افراد مبتلا به اختلال اضطراب، آن‌ها را در سطوح مداوم یا شدید تجربه خواهند کرد. این علائم گاهی تا آن‌جا پیش می‌روند که زندگی روزانه فرد را مختل می‌کنند.

روش ها و آزمایش های موجود برای تشخیص اضطراب

تشخیص اضطراب، به این سادگی‌ها نیست. علت شکل گیری این اختلال، میکروب نیست که در یک آزمایش خون، بتوان آن را شناسایی و کشف کرد! از طرفی دیگر، اختلال اضطراب انواع مختلفی دارد که هر کدام از آن‌ها، علائم و نشانه‌های منحصر به فردی را نشان می‌دهند.

شما باید با پزشک خود، کاملا صادق باشید. زیرا بسیاری از موارد، می‌توانند بر اختلال اضطراب تاثیر بگذارند. برخی از عوامل مهم فیزیکی که می‌توانند باعث شکل‌گیری این اختلال شوند، عبارتند از:

1. بیماری‌های خاص
2. مصرف نوشیدنی‌‌های الکلی
3. مصرف قهوه
4. هورمون‌ها
5. داروها

توجه داشته باشید که بسیاری از علائم اضطراب، فیزیکی هستند. بنابراین بیماری‌های دیگری هم می‌توانند علائمی شبیه به اختلال اضطراب را در فرد شکل دهند:

1. تنگی نفس
2. تعریق
3. درد  قفسه سینه
4. خشکی دهان
5. حالت تهوع
6. اسهال
7. تکرر ادرار
8. …

پزشک ممکن است یک معاینه فیزیکی انجام دهد و آزمایشات مختلفی را برای رد شرایط پزشکی خاص که ممکن است علائمی شبیه به اضطراب را در فرد ظاهر کنند، تجویز کند.

برخی از شرایط پزشکی که علائم مشابهی با اختلال اضطراب دارند، عبارتند از:

1. حمله قلبی
2. آنژین
3. آسم
4. پرکاری تیروئید
5. تومورهای غده فوق کلیوی
6. یائسگی
7. عوارض جانبی برخی از داروها مانند داروهای فشار خون و دیابت
8. ترک برخی از داروها مانند داروهای مورد استفاده برای درمان اختلالات خواب

بعد از این‌که پزشک به این نتیجه رسید که علائم شما به یک بیماری دیگر مربوط نیستند، برای اطمینان در تشخیص اختلال اضطراب، ممکن است از یک یا چند مورد از تست‌های زیر، استفاده کند:

مقیاس اضطراب خود ارزیابی زونگ (Zung Self-Rating Anxiety Scale)

آزمون زونگ یک پرسش‌نامه 20 سوالی است که از شما می‌خواهد اضطراب خود را در موضوعات مختلف، از “گاهی اوقات” تا “بیشتر وقت‌ها” رتبه بندی کنید. در این پرسش نامه، شما به پزشک می‌گویید که چه مقدار با علائم زیر، مواجه هستید:

1. عصبی بودن
2. ضربان قلب سریع
3. غش کردن
4. تکرر ادرار
5. کابوس
6. …

پس از اتمام این آزمایش، یک متخصص آموزش دیده، پاسخ‌های شما را ارزیابی می‌کند. در نهایت و آنالیز جواب‌های این آزمون، وضعیت اختلال اضطراب در شما، تشخیص داده می‌شود.

مقیاس اضطراب همیلتون (HAM-A)

آزمون همیلتون که در سال 1959 توسعه یافت، یکی از اولین مقیاس‌های رتبه‌بندی اضطراب بود. این تست، هنوز هم به شکل گسترده در محیط‌های بالینی و تحقیقاتی، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این آزمون شامل 14 سوال است که به خلق و خو، ترس، تنش و همچنین ویژگی‌های جسمی، روانی و رفتاری می‌پردازد. در نهایت نتایج تست شما، باید توسط یک متخصص مورد ارزیابی و تحلیل، قرار بگیرد.

فهرست اضطراب بک (BAI)

BAI به اندازه‌گیری شدت اضطراب شما کمک می‌کند. می‌توانید خودتان در آزمون شرکت کنید یا توسط یک متخصص، به صورت شفاهی به انجام این تست، توصیه شوید.

در این آزمون، باید به 21 سوال پاسخ داده و تجربه علائم خود را در هفته گذشته، رتبه‌بندی کنید. این علائم شامل ترس، بی‌حسی، سوزن سوزن شدن و … است. پاسخ‌ها هم عبارتند از: اصلا، ملایم، متوسط و شدید.

فهرست فوبیای اجتماعی (SPIN)

این خودسنجی 17 سوالی، سطح هراس اجتماعی شما را ارزیابی می‌کند. شما اضطراب خود را در رابطه با موقعیت‌های مختلف اجتماعی، در مقیاس صفر تا چهار رتبه‌بندی می‌کنید. صفر نشان دهنده عدم اضطراب و چهار، نشان دهنده اضطراب شدید است.

درمان اضطراب

با روان درمانی و / یا داروها، می‌توان اختلالات اضطرابی را با موفقیت درمان کرد. افراد ممکن است در گفتگو درمانی، متناسب با اضطراب خاص خود شرکت کنند. درمان شناختی رفتاری، یکی از گزینه‌های مؤثر برای اختلالات اضطرابی است.

داروها می‌توانند به بیماران كمك كنند كه اضطراب خود را كنترل كنند. اما آنها نمی‌توانند شرایط اساسی را درمان كنند. پزشکان ممکن است بنزودیازپین‌ها را برای مدت زمان محدود تجویز کنند. مسدود کننده‌های بتا راه‌حل کوتاه‌مدت دیگری را ارائه می‌دهند. زیرا می‌توانند علائم نگران کننده مانند بالا رفتن ضربان قلب یا لرزیدن دست‌ها برای یک رویداد خاص را مهار کنند.

مانند همه داروها، بیماران باید با پزشك مشورت كنند تا عوارض داروی خاص را بفهمند و با خیال راحت از مصرف و متوقف کردن دارو آگاهی داشته باشند.

داروهای ضد افسردگی

تعدادی از داروهایی که در ابتدا برای درمان افسردگی تأیید شده‌اند، برای اختلالات اضطرابی مؤثر هستند. علائم باید بعد از چند هفته از شروع مصرف دارو باید از بین بروند. بنابراین مهم است که دلسرد نشوید و مصرف این داروها را متوقف نکنید.

آنها برای کار نیاز به یک فرصت دارند. داروهای ضد افسردگی معروف به SSRI (مهار‌کننده‌های انتخابی بازگشت مجدد سروتونین) بر روی یک پیام‌رسان شیمیایی در مغز بنام سروتونین عمل می‌کنند و اغلب برای اختلال اضطراب عمومی تجویز می‌شوند.

ونلافاکسین SNRI، (مهار کننده بازجذب جذب مجدد سروتونین نوراپی نفرین) نیز به عنوان اولین داروی مورد نظر تجویز می‌شود.

کلاس قدیمی تر از داروهای ضد افسردگی به نام سه‌چرخه‌ای نیز در درمان این اختلال مفید هستند. اما بسیاری از پزشکان و بیماران داروهای جدیدتر را ترجیح می‌دهند زیرا سه‌چرخه ممکن است باعث سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان و افزایش وزن شود. داروی ایمی‌پرامین که برای اختلال هراس و اختلال اضطراب تجویز می‌شود، یکی از این داروها است.

داروهای ضد اضطراب

بنزودیازپین‌ها با قدرت بالا علائم را به سرعت تسکین می‌دهند و عوارض جانبی کمی دارند. اگرچه خواب آلودگی می‌تواند یک مشکل باشد. از آنجا که افراد می‌توانند نسبت به آنها تحمل داشته باشند و برای رسیدن به همان تأثیر باید به افزایش دوز ادامه دهند.

بنزودیازپین‌ها به طور کلی برای مدت زمانی کوتاه تجویز می‌شوند. افرادی که در مصرف مواد مخدر یا الکل مشکلی داشته‌اند، معمولاً کاندیداهای خوبی برای این داروها نیستند زیرا ممکن است وابسته شوند.

حتی در مواردی که برای بیمار سودمند باشد. آلپرازولام بنزودیازپینی است که برای اختلال هراس و اضطراب مفید است. کلونازپام (کلونوپین) برای هراس اجتماعی و اضطراب استفاده می‌شود.

بوسپیرون، یکی از اعضای کلاس داروهای موسوم به آزیپیرونها است. بوسپیرون یک داروی ضد اضطراب است که برای درمان آن استفاده می‌شود. عوارض جانبی احتمالی شامل سرگیجه، سردرد و حالت تهوع است. برخلاف بنزودیازپین‌ها، برای رسیدن به یک اثر ضد اضطراب، باید حداقل دو هفته از بوسپیرون به طور مداوم استفاده شود.

سایر داروها

مسدود‌کننده‌های بتا، مانند پروپانولول، اغلب برای درمان شرایط قلب استفاده می‌شوند. اما در برخی از اختلالات اضطرابی، به ویژه هراس اجتماعی نیز مفید هستند.

روان درمانی

روان درمانی شامل مکالمه با یک متخصص بهداشت روان آموزش دیده مانند روانپزشک، روانشناس، مددکار اجتماعی یا مشاور برای یادگیری نحوه مقابله با مشکلاتی مانند اختلالات اضطرابی است.

درمان شناختی-رفتاری

درمان شناختی-رفتاری در درمان اختلالات اضطرابی بسیار مفید است. بعد شناختی به افراد کمک می‌کند تا الگوهای فکری را تغییر دهند و بعد رفتاری به افراد کمک می‌کند تا نحوه واکنش در شرایط تحریک کننده اضطراب را تغییر دهند.

درمان شناختی-رفتاری ممکن است در یک گروه انجام شود. مشروط بر اینکه افراد گروه به اندازه کافی مشکلات مشابه داشته باشند. گروه درمانی به ویژه برای مبتلایان به هراس اجتماعی مؤثر است.

داروهای طبیعی برای درمان اضطراب

اضطراب کنترل نشده، ممکن است تا حد زیادی بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. ایده‌های زیر را امتحان کنید تا بتوانید این اختلال را تا حد زیادی، مدیریت کنید:

نوشیدن الکل را کنار بگذارید

نوشیدن مشروبات الکلی ممکن است در ابتدا، اضطراب را درمان کرده و اعصاب شما را آرام کنند؛ اما مطمئن باشید که این وضعیت، موقتی است! با از بین رفتن تاثیر الکل (معمولا یک الی دو ساعت بعد از مصرف) خواهید دید که اضطراب شما، بیشتر شده است.

علاوه بر این، نوشیدن بیش از حد مشروبات الکلی، ممکن است باعث ایجاد وابستگی و اعتیاد شود. این موضوع در دراز مدت، اختلال اضطراب شما را به شکل قابل ملاحظه‌ای، تشدید خواهد کرد.

سیگار را ترک کنید

افراد سیگاری، اغلب در زمان استرس، به دنبال سیگار می‌روند. با این حال، مانند نوشیدن الکل، کشیدن سیگار در هنگام استرس یک راه حل سریع است که ممکن است اضطراب را با گذشت زمان، بدتر کند.

تحقیات نشان داده است که هرچه زودتر سیگار را در زندگی خود شروع کنید، خطر ابتلا به اختلال اضطرابی بیشتر می‌شود. علاوه بر این، نیکوتین و سایر مواد شیمیایی موجود در دود سیگار، مسیرهای مغز را در ارتباط با اضطراب، تغییر می‌دهند.

مصرف کافئین را کمتر کنید

اگر اضطراب مزمن دارید، کافئین دوست شما نیست! کافئین ممکن است باعث عصبی شدن و پرخاش‌گری شود و در نهایت، اضطراب شما را بیشتر کند. تحقیقات نشان داده است که کافئین ممکن است باعث ایجاد یا بدتر شدن اختلالات اضطرابی شود.

کافئین همچنین ممکن است باعث ایجاد حملات پانیک در افراد مبتلا به اختلال هراس شود. در برخی افراد، حذف کافئین ممکن است علائم اضطراب را به میزان قابل توجهی، بهبود بخشد.

کمی بخوابید

بی‌خوابی یکی از علائم شایع اضطراب است. برای رفع اضطراب، هیچ چیز مانند یک خواب آرام، معجزه نمی‌کند. برای داشتن یک خواب عالی، موارد زیر را رعایت کنید:

1. فقط شب‌ها و مواقعی که واقعا خسته هستید، بخوابید.
2. مطالعه و  تماشای تلویزیون را در رختخواب فراموش کنید.
3. از تلفن همراه خود در رختخواب استفاده نکنید.
4. اتاق خود را تاریک و خنک نگه دارید.
5. نگرانی‌های خود را قبل از خواب بنویسید.
6. هر شب در ساعت مشخصی بخوابید.

رژیم غذایی سالم داشته باشید

سطح پایین قند خون، کم آبی بدن یا مواد شیمیایی موجود در غذاهای فرآوری شده مانند طعم دهنده‌ها و رنگ‌های مصنوعی و مواد نگه‌دارنده، ممکن است باعث تغییر خلق و خو در برخی افراد شود. البته رژیم غذایی با قند بالا نیز ممکن است بر خلق و خوی فرد، تأثیر بگذارد.

اگر بعد از غذا اضطراب شما تشدید می‌شود، عادات غذایی خود را بررسی کنید. آب کافی بنوشید، غذاهای فرآوری شده را حذف کرده و رژیم غذایی سالمی داشته باشید که حاوی کربوهیدرات‌ها، میوه‌ها، سبزیجات و پروتئین بدون چربی است.

اضطراب و افسردگی

اختلال افسردگی شدید، یک اختلال روانی جدی است که بر کیفیت زندگی افراد، تأثیر می گذارد. اگرچه علل زمینه‌ای این بیماری نامشخص است، اما بدون تردید، اضطراب می‌تواند تا حد زیادی، افسردگی را تشدید کند.

اضطراب مزمن یا طولانی مدت، می‌تواند به خودی خود مضر باشد، همچنین می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید افسردگی شود. افسردگی یک اختلال خلقی است که باعث می‌شود شما نسبت به چیزهایی که معمولا از آن‌ها لذت می‌برید، بی‌علاقه شوید.

به نظر می‌رسد رابطه بین اضطراب و افسردگی، کاملا دو طرفه است: یکی می‌تواند باعث دیگری شود و دیگری می‌تواند باعث اولی شود و هر دو، می‌توانند یک‌دیگر را بدتر کنند.

از طرفی دیگر، اضطراب شدید می‌تواند وضعیت روانی شما را از وضعیت نرمال خارج کند. هرچقدر که اختلال اضطراب شما شدیدتر شود، بیشتر از روتین معمول و اولیه خود فاصله می‌گیرید! کاملا بدیهی است که در انتهای این مسیر، به افسردگی خواهید رسید.

کلام آخر

اضطراب یک موضوع عادی تلقی می‌شود که در بسیاری از موارد، حتی مفید نیز خواهد بود. بنابراین در حالت نرمال، نباید نگران بروز اضطراب‌های گاه و بیگاه باشید. ماجرا زمانی نگران کننده می‌شود که به اختلال اضطراب دچار شوید.

در این مقاله به بررسی اختلال اضطراب، عوامل و نشانه‌های آن و هم‌چنین روش‌های مقابله با این اختلال پرداختیم. در صورتی که هم‌چنان در این رابطه سوال یا ابهامی دارید، حتما در بخش نظرات با ما در میان بگذارید تا در اولین فرصت، پاسخ‌گوی شما عزیزان باشیم.

سوالات متداول