10 تفاوت اساسی بین نگرانی و اضطراب | چرا باید این تفاوت‌ها را بدانید

افراد غالباً اصطلاحات نگرانی و اضطراب را به صورت متقابل استفاده می‌کنند. اما این دو حالت‌های روحی بسیار متفاوتی دارند. اگرچه هر دو با یک نگرانی عمومی و نگرانی همراه هستند. اما تجربه ما از آنها کاملاً مشخص است: پیامدهایی که آنها برای سلامت عاطفی و روانی ما دارند.

۱۰ تفاوت بین نگرانی و اضطراب:

۱ ما تمایل داریم نگرانی را در سر خود، و اضطراب را در بدن خود تجربه کنیم.

نگرانی بیشتر تمرکز خود را بر روی افكار در ذهن ما نشان می‌دهد. در حالی كه اضطراب از آنجایی كه ما آن را در بدن خود احساس می‌كنیم بیشتر در ما احاطه شده است.

۲ نگرانی خاص است در حالی که اضطراب گسترده‌تر است.

ما نگران رسیدن به موقع به فرودگاه (تهدید خاص) هستیم. اما نسبت به مسافرت مضطرب هستیم. اضطراب واضح‌تر و عمومی‌تر است.

۳ نگرانی به صورت کلامی متمرکز است؛ در حالی که اضطراب شامل افکار کلامی و تصورات ذهنی است.

این تفاوت از اهمیت برخوردار است. زیرا تصاویر ذهنی عاطفی مانند تصاویر مرتبط با اضطراب، پاسخ قلبی عروقی بسیار بیشتری نسبت به افکار کلامی هیجانی (مانند موارد مرتبط با نگرانی) ایجاد می‌کنند. این دلیل دیگری است که باعث اضطراب در سراسر بدن می‌شویم.

۴ نگرانی اغلب باعث حل مسئله می‌شود؛ اما اضطراب این کار را نمی‌کند.

نگرانی می‌تواند ما را به فکر کردن در مورد راه‌حل‌ها و استراتژی‌های مقابله با یک وضعیت معین سوق دهد. اضطراب بیشتر شبیه چرخ همستر است. این چرخه ما را به دور خود می‌چرخاند اما ما را به سمت راه‌حل‌های سازنده سوق نمی‌دهد. در حقیقت، طبیعت پراکنده اضطراب باعث می‌شود که مشکل حل نشود.

۵ نگرانی پریشانی عاطفی خفیف ایجاد می‌کند؛ اضطراب می‌تواند پریشانی عاطفی شدید ایجاد کند.

اضطراب به سادگی یک وضعیت روانی بسیار قدرتمندتر از نگرانی است و از این رو، مختل کننده و مشکل‌ساز است.

۶ نگرانی واقع‌بینانه‌تر از اضطراب است.

اگر نگران اخراج شدن از کار هستید زیرا که واقعاً در یک پروژه خیلی ضعیف عمل کرده‌اید، بنابراین نگران هستید. اگر نگران اخراج شدن از کار هستید زیرا رئیس شما در مورد خواندن پیانو فرزندتان سؤال نکرد، اضطراب دارید.

۷ نگرانی قابل کنترل است؛ اضطراب بسیار کمتر از نگرانی قابل کنترل است.

با حل مسئله و تفکر از طریق راهکارهای مقابله با علت نگرانی خود، می‌توانیم آن را بسیار کاهش دهیم. ما کنترل اضطراب خود را بسیار کمتر داریم، زیرا “صحبت کردن از خود” خیلی سخت‌تر است.

۸ نگرانی حالت موقتی دارد؛ اما اضطراب می‌تواند طولانی شود.

وقتی مسئله‌ای را که نگران آن هستیم حل کردیم، نگرانی ما کم می‌شود و از بین می‌رود. اضطراب می‌تواند برای مدت زمان طولانی بماند و حتی از یک تمرکز به سمت دیگری پرش کند (مثلاً یک هفته ما احساس اضطراب در مورد کار، سپس در مورد سلامتی خود، سپس در مورد بچه هایمان … داشته باشیم).

۹ نگرانی بر عملکرد حرفه‌ای و شخصی ما تأثیر نمی‌گذارد؛ اما اضطراب می‌گذارد

هیچ کس یک روز بیمار را با نشستن و فکر کردن در مورد اینکه آیا فرزندانش در امتحانات خود خوب عمل می‌کنند، سپری نمی‌کند. اما اضطراب می‌تواند ما را چنان دچار احساس بی‌قراری، ناراحت کننده و ناتوانی از تمرکز کند. در این حالت به معنای واقعی کلمه ممکن است از کار احساس ناراحتی کنیم.

۱۰ نگرانی یک حالت روانی هنجاری محسوب می‌شود؛ در حالی که اضطراب نیست.

در شدت و مدت خاصی، اضطراب یک اختلال روانی واقعی تلقی می‌شود، که به درمان روانی و / یا دارو نیاز دارد.