علائم عفونت ادراری و مهم‌ترین روش‌های درمان آن

عفونت ادراری (UTI) یک نوع عفونت بسیار رایج در سیستم ادراری شما است. UTI می‌تواند هر بخشی از سیستم ادراری شما از جمله مجرای ادرار، حالب، مثانه و کلیه ها را درگیر کند.

علائم عفونت ادراری معمولا شامل نیاز به دفع مکرر ادرار، درد هنگام ادرار کردن و احساس درد در پهلو یا کمر است. خوشبختانه اکثر عفونت‌های ادراری را می‌توان با آنتی بیوتیک درمان کرد.

در این مقاله از مجله اینترنتی ایده آل مگ شما را انواع عفونت ادارای، عوارض، دلایل، درمان و راه‌های پیشگیری از آن آشنا می‌کنیم. حتما تا انتها با ما همراه باشید.

عفونت ادراری چیست؟

عفونت ادراری (UTI) یک عفونت در هر قسمت از سیستم ادراری شما است. زنان بیشتر از مردان در معرض خطر ابتلا به عفونت ادراری هستند. عفونت محدود به مثانه(سیستیت) می‌تواند دردناک و آزاردهنده باشد.

با این حال، اگر عفونت ادراری به کلیه‌ها (یک بیماری به نام پیلونفریت) سرایت کند، عواقب جدی ممکن است رخ دهد. ادرار شما معمولا حاوی باکتری (میکروب) نیست. ادرار محصول جانبی سیستم تصفیه کلیه‌ها است. هنگامی که مواد زائد و آب اضافی توسط کلیه‌ها از خون شما خارج می‌شود، ادرار ایجاد می‌شود.

به طور معمول، ادرار بدون هیچ گونه آلودگی در سیستم ادراری شما حرکت می‌کند. با این حال، باکتری‌ها می‌توانند از خارج از بدن وارد سیستم ادراری شوند و مشکلاتی مانند عفونت و التهاب ایجاد کنند.

پزشکان معمولا عفونت‌های دستگاه ادراری را با آنتی بیوتیک درمان می‌کنند. اما در وهله اول می‌توانید اقداماتی را برای کاهش احتمال ابتلا به UTI انجام دهید.

انواع UTI

عفونت ادراری می‌تواند در قسمت‌های مختلف دستگاه ادراری شما اتفاق بیفتد. هر نوع از این بیماری، بر اساس قسمتی از بدن که درگیر خواهد کرد، نام متفاوتی دارد:

• سیستیت (مثانه): ممکن است احساس کنید که نیاز زیادی به ادرار کردن دارید یا هنگام ادرار کردن درد داشته باشید. همچنین ممکن است درد زیر شکم و ادرار کدر یا خونی داشته باشید.
• پیلونفریت (کلیه‌ها): این بیماری می‌تواند باعث تب، لرز، حالت تهوع، استفراغ و درد در قسمت بالای کمر یا پهلو شود.
• اورتریت (مثل مجرای ادرار): این عفونت می‌تواند باعث ترشح و سوزش در هنگام ادرار شود.

دستگاه ادراری چیست؟

دستگاه ادراری، مواد زائد مایع بدن را ساخته و ذخیره می‌کند. این دستگاه شامل قسمت‌های زیر است:

• کلیه‌ها: این اندام‌های کوچک در پشت بدن شما، درست بالای باسن قرار دارند. آن‌ها فیلترهای بدن شما هستند و مواد زائد و آب را از خون شما خارج می‌کنند. این مواد زائد تبدیل به ادرار می‌شوند.
• حالب‌ها: حالب‌ها لوله‌های نازکی هستند که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه منتقل می‌کنند.
• مثانه: یک ظرف کیسه مانند که ادرار شما را قبل از خروج از بدن ذخیره می‌کند.
• مجرای ادرار: این لوله، ادرار را از مثانه به خارج از بدن می‌برد

علائم عفونت ادراری در کودکان

عفونت ادراری در کودک نیاز به بررسی دارد؛ زیرا ممکن است نشان دهنده وضعیت جدی‌تری باشد. شایع ترین بیماری سیستم ادراری در کودکان، رفلاکس ادراری است. در این شرایط، دریچه مثانه به درستی کار نمی‌کند و به ادرار اجازه می‌دهد تا به کلیه‌ها برگردد و خطر عفونت کلیه را افزایش می‌دهد.

رفلاکس ادرار و عفونت‌های مرتبط با آن می‌تواند باعث زخم یا آسیب دائمی به کلیه شود و همچنین می‌تواند منجر به ایجاد موارد فشار خون بالا، سموم در بارداری و نارسایی کلیه در آینده و بزرگسالی شود.

رفلاکس ادراری معمولا در خانواده‌ها ایجاد می‌شود، بنابراین اگر یکی از بستگان نزدیک به این مشکل شناخته شود، هر چه زودتر کودکان خود را غربال‌گری کنید.

گاهی اوقات چند روز بعد، پس از اینکه پزشک شما نتایج کشت ادرار را دریافت کرد، ممکن است آنتی بیوتیک را به آنتی بیوتیکی تغییر دهید که در برابر نوع باکتری موجود در ادرار کودک شما بهتر عمل کند. همچنین می‌توانید با تشویق فرزندتان به نوشیدن مایعات فراوان و دفع مکرر ادرار، به مبارزه با عفونت کمک کنید.

داروی آنتی بیوتیک، نحوه تجویز و تعداد روزهایی که باید مصرف شود، ممکن است به نوع عفونت بستگی داشته باشد. اگر کودک شما بسیار بیمار است و قادر به نوشیدن نیست، ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک به عنوان واکسن به کودک شما در بیمارستان تزریق شود.

در غیر این صورت، داروها ممکن است به صورت خوراکی داده شوند. بسته به نوع آنتی بیوتیک مورد استفاده، کودک شما ممکن است یک دوز در روز یا حداکثر 4 دوز در روز مصرف کند. ممکن است از شما خواسته شود که تا پایان آزمایشات بعدی به کودک خود دارو بدهید.

پس از چند دوز آنتی بیوتیک، کودک شما ممکن است بسیار بهتر به نظر برسد. اکثر عفونت‌های ادراری در صورت درمان صحیح در عرض یک هفته درمان می‌شوند، اما اغلب ممکن است هفته‌ها طول بکشد تا تمام علائم از بین بروند.

مهم است که کودک شما داروهای آنتی بیوتیک را طبق دستور پزشک مصرف کند، حتی اگر علائم از بین رفته باشند. اگر عفونت‌های ادراری به طور کامل درمان نشوند، ممکن است بازگردند یا کودک شما عفونت دیگری پیدا کند.

هنگامی که عفونت برطرف شد، ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی فرزند شما ممکن است آزمایش های بیشتری را پیشنهاد کند؛ به خصوص اگر کودک شما برای عفونت کلیه تحت درمان قرار گرفته باشد.

این آزمایش‌ها برای اطمینان از نبودن هیچ مشکلی در دستگاه ادراری است که ممکن است بدن کودک شما را از مبارزه با عفونت باز دارد و برای دیدن اینکه آیا آسیبی به کلیه‌ها از UTI وارد شده است یا خیر.

هیچ آزمایشی نمی‌تواند همه چیز را در مورد دستگاه ادراری که ممکن است پس از عفونت ادراری مهم باشد، بگوید، بنابراین آزمایش‌های زیادی اغلب تجویز می‌شود.

اگر این آزمایشات چیزی غیرطبیعی در دستگاه ادراری نشان دهد، ممکن است ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بخواهد که فرزندتان به یک متخصص اورولوژی اطفال (یک ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی متخصص در مشکلات سیستم ادراری در کودکان) مراجعه کند.

چه زمانی باید با دکتر تماس بگیرم؟

اگر کودک شما تب بی‌دلیل همراه با لرز داشت (به خصوص اگر در هنگام ادرار کردن) و کمردرد یا هر نوع دردی دیگری هم وجود داشت، فورا با پزشک تماس بگیرید.

همچنین اگر فرزندتان یکی از این موارد را دارد پزشک را در جریان بگذارید:

• ادرار بدبو، خونی یا بی رنگ
• کمردرد یا درد شکم (به خصوص زیر ناف)
• تب بیش از 101 درجه فارنهایت (38.3 درجه سانتیگراد) در کودکان یا 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) در نوزادان

اگر نوزاد شما تب دارد، تغذیه ضعیفی دارد، مکررا استفراغ می‌کند یا به نظر می‌رسد که به طور غیرعادی تحریک پذیر است، با پزشک تماس بگیرید.

علائم عفونت ادراری در بزرگسالان

عفونت‌های دستگاه ادراری همیشه علائم و نشانه‌های مشابهی ایجاد نمی‌کنند، اما به طور کلی موارد زیر می‌توانند به عنوان نشانه‌هایی ا عفونت ادراری تلقی شوند:

•  میل شدید و مداوم برای ادرار
• احساس سوزش هنگام ادرار
• دفع مکرر و مقدار کمی ادرار
• ادرار کدر
• ادراری که قرمز، صورتی روشن به نظر می‌رسد
• نشانه وجود خون در ادرار
• ادرار با بوی قوی
• درد لگن در زنان، به ویژه در مرکز لگن و اطراف ناحیه استخوان دستگاه تناسلی

دلایل به وجود آمدن عفونت ادراری

دستگاه ادراری شما به طور معمول عاری از باکتری است. اگر باکتری‌ها وارد این دستگاه شده و تکثیر شوند، می‌توانند باعث عفونت ادراری شوند. عوامل متعددی وجود دارد که خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد:

• عفونت با باکتری‌های رایج در روده شما، معمولا از مدفوع  می‌تواند دستگاه ادراری شما را آلوده کند.
• فعالیت جنسی خطر حرکت باکتری‌ها در ناحیه تناسلی و ورود به دستگاه ادراری را افزایش می‌دهد.
• اگر عضلات کف لگن ضعیفی دارید، ممکن است مثانه شما به طور کامل تخلیه نشود که می‌تواند منجر به عفونت شود.
• زنان مبتلا به دیابت در معرض افزایش خطر ابتلا به UTI هستند؛ زیرا قند موجود در ادرار آن‌ها ممکن است باعث تکثیر باکتری شود.

اگر فکر می‌کنید ممکن است عفونت ادراری داشته باشید، مهم است که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید. به خصوص اگر فکر می‌کنید که ممکن است عفونت مثانه یا کلیه داشته باشید که هر دو شرایط بسیار جدی هستند.

درمان زودهنگام عفونت ادراری می‌تواند به جلوگیری از گسترش عفونت به مثانه یا کلیه‌ها کمک کند. در این حالت پزشک ادرار شما را آزمایش کرده تا بررسی کند که کدام میکروارگانیسم وجود دارد. عفونت‌های دستگاه ادراری معمولا به سرعت و به خوبی به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ می‌دهند.

عفونت‌های ادراری دلیلی کلیدی است که چرا پزشکان به زنان می‌گویند پس از استفاده از حمام، بدن خود را از جلو به عقب پاک کنند:

مجرای ادرار (لوله‌ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن میرساند) نزدیک به مقعد است. باکتری‌های روده بزرگ گاهی اوقات می‌توانند از مقعد شما خارج شده و وارد مجرای ادرار شوند. از آنجا، آن‌ها می‌توانند تا مثانه حرکت کنند و اگر عفونت درمان نشود، می‌توانند به عفونت کلیه‌های شما ادامه دهند.

برخی از زنان به دلیل ژن‌هایشان بیشتر در معرض ابتلا به UTI هستند. سایر شرایطی که می‌تواند خطر شما را افزایش دهد عبارتند از:

• تغییرات هورمونی
• مولتیپل اسکلروزیس
• هر چیزی که بر جریان ادرار تاثیر می‌گذارد مانند سنگ کلیه، سکته مغزی و آسیب نخاعی.

علائم عفونت ادراری در بارداری

علائم رایج عفونت ادراری در دوران بارداری مشابه علائمی است که ممکن است در هر زمان دیگری تجربه کنید و شامل موارد زیر است:

• احساس سوزش هنگام دفع ادرار
• احساس میل به دفع ادرار بیشتر از حد معمول
• ادرار کردن قبل از رسیدن به توالت (“نشت” یا بی‌اختیاری)
• احساس می‌کنید مثانه پر شده است، حتی بعد از اینکه ادرار کرده اید
• ادرار کدر، خون آلود یا بسیار بدبو به نظر می‌رسد
• درد بالای استخوان دستگاه تناسلی

هنگامی که باردار هستید، آناتومی دستگاه ادراری شما در واقع تغییر می‌کند. به عنوان مثال، کلیه‌های شما بزرگتر می‌شوند و رحم در حال رشد شما می‌تواند حالب و مثانه شما را تحت فشار قرار دهد.

به دلیل این فشرده سازی، تخلیه کامل مثانه در دوران بارداری دشوارتر می‌شود. علاوه بر این، سطح پروژسترون و استروژن شما در دوران بارداری افزایش می‌یابد که می‌تواند مثانه و حالب را ضعیف کند.

همه موارد فوق به افزایش احتمال ابتلا به UTI در بارداری کمک می‌کند. و به همین دلیل است که توصیه می‌شود همه زنان باردار در هفته ۱۲ تا ۱۶ یا در اولین ویزیت قبل از تولد، آزمایش ادرار و کشت ادرار را دریافت کنند.

گاهی اوقات اولین علامت عفونت یک احساس خفیف هنگام دفع ادرار است. اگر عفونت پیشرفته‌تر بوده و به سمت کلیه‌ها رفته باشد، ممکن است تب همراه با درجه حرارت بالا، کمردرد و استفراغ را نیز تجربه کنید.

UTI در سه ماهه بارداری

خطر ابتلا به عفونت ادراری در هفته 6 بارداری شما افزایش می‌یابد. احتمال ابتلا به عفونت ادراری در سه ماهه متفاوت است.

سه ماهه اول

حدود 41 درصد از عفونت‌های ادراری در سه ماهه اول بارداری تشخیص داده می‌شوند. از آنجایی که ابتلا به عفونت ادراری در سه ماهه اول بسیار رایج است، توصیه می‌شود که ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما در اولین ویزیت قبل از زایمان، آزمایش ادرار و کشت ادرار را دریافت کند.

سه ماهه دوم

با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، تقریبا نیمی از زنان باردار در سه ماهه دوم در مقایسه با سه ماهه اول به عفونت ادراری مبتلا می‌شوند.

سه ماهه سوم

در مقایسه با سه ماهه دوم، تعداد زنانی که در سه ماهه سوم دچار عفونت ادراری می‌شوند تقریبا نصف شده است. با این حال، طبق تحقیقات منتشر شده، 90 درصد از عفونت‌های حاد کلیه در بارداری (که بسیاری از آن‌ها به دلیل پیشرفت UTI درمان نشده ایجاد می‌شوند) در سه ماهه دوم و سوم رخ می‌دهد. بنابراین توصیه می‌شود در سه ماهه سوم نیز کشت ادرار را تکرار کنید.

آیا عفونت ادراری در دوران بارداری خطرناک است؟

در طول بارداری، تغییرات زیادی در بدن شما رخ می‌دهد که خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می‌دهد؛ از جمله تغییرات در ساختار ادرار و سیستم ایمنی بدن.

همانطور که کودک شما رشد می‌کند، فشار روی مثانه شما نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند جریان ادرار شما را کاهش دهد و منجر به عفونت شود.

UTI می‌تواند زنان باردار یا غیر باردار را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، زنان باردار بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های مکرر یا شدیدتر هستند. از هر 10 زن باردار، 1 نفر به عفونت ادراری مبتلا می‌شود، اما هیچ علامتی ندارد.

علائم عفونت ادراری در زنان یائسه

به گفته کارشناسان وزارت بهداشت، بیش از نیمی از زنان در مقطعی از زندگی خود به عفونت ادراری (UTI) مبتلا می‌شوند. متاسفانه، هنگامی که وارد یائسگی می‌شوید، خطر عفونت ادراری به طور چشمگیری افزایش می‌یابد.

چرا زنان پس از یائسگی بیشتر مستعد عفونت ادراری هستند؟

در زنان جوان‌تر، عفونت‌های ادراری اغلب با رابطه جنسی مرتبط هستند که می‌توانند باکتری‌ها را از راست روده و واژن به مجرای ادرار منتقل کنند. با این حال، عفونت‌های ادراری پس از یائسگی اغلب با کاهش سطح استروژن و تغییرات فیزیکی مرتبط مرتبط هستند.

هنگامی که سطح استروژن کاهش می‌یابد، باکتری‌های بد تکثیر می‌شوند و خطر ابتلا به UTI را افزایش می‌دهند. از علائم عفونت ادراری در زنان یائسه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• نازک شدن و خشکی/تحریک بافت واژن
• ضعیف شدن کف لگن و افتادگی اندام‌های لگن (پرولاپس اندام لگن)
• نشت ادرار (بی اختیاری)
• مشکل در تخلیه مثانه

چگونه عفونت ادراری پس از یائسگی را درمان و از آن پیشگیری کنیم؟

اکثر عفونت‌های ادراری، از جمله عفونت‌های پس از یائسگی، به راحتی با یک دوره آنتی بیوتیک درمان می‌شوند. سپس اولویت، جلوگیری از عود این عفونت های دردناک است.

عادت‌هایی که می‌توانند به پیشگیری از عفونت ادراری قبل از یائسگی کمک کنند، پس از آن نیز مؤثر باقی می‌مانند، از جمله:

• پاک کردن جلو به عقب
• ادرار کردن بعد از مقاربت
• دوش گرفتن به جای حمام
• پرهیز از صابون‌های تند و محصولات بهداشتی زنانه مانند دئودورانت‌هایی که پوست‌های حساس را تحریک و ملتهب می‌کنند.

علاوه بر این، ممکن است برای شما درمان‌هایی تجویز شود که به تغییرات فیزیکی مرتبط با یائسگی مربوط می‌شود، مانند کرم‌ها یا حلقه‌های استروژن واژینال. این درمان‌ها می‌توانند به بازگرداندن تعادل باکتریایی طبیعی در واژن و کاهش نازک شدن و خشکی بافت واژن کمک کنند.

سه عامل اورولوژیکی یعنی بی اختیاری، وجود سیستوسل و حجم باقیمانده پس از ادرار کردن به شدت با UTI راجعه مرتبط بود. تجزیه و تحلیل چند متغیر نشان داد که بی‌اختیاری ادرار سابقه UTI قبل از یائسگی و وضعیت غیر ترشحی، قوی‌ترین ارتباط را با UTI راجعه در زنان یائسه داشتند.

در طی 1773 روز پیگیری، 138 عفونت ادراری علامت دار رخ داد. پیش‌بینی مستقل عفونت شامل دیابت شیرین وابسته به انسولین (نسبت خطر 95%) و سابقه عفونت ادراری در طول عمر (نسبت خطر برای شش عفونت یا بیشتر) بود.

درمان سیستیت حاد و پیلونفریت در زنان یائسه سالم مشابه درمان در زنان قبل از یائسگی است. با این حال، درمان کوتاه مدت در زنان یائسه به خوبی توسط مطالعات کنترل شده در زنان جوان ثبت نشده است.

به نظر می رسد که ضد میکروبی ها، دوزها و مدت درمان بهینه در زنان مسن مشابه موارد توصیه شده برای زنان جوان یائسه باشد. با این حال، این نتایج نباید به جمعیت سالمندان ضعیف با بیماری‌های همراه قابل‌توجه، که اغلب با عفونت ادراری ناشی از ارگانیسم‌های گرم منفی مقاوم‌تر مراجعه می‌کنند و مدت درمان در آن‌ها باید مانند UTI پیچیده طولانی شود، گسترش یابد.

استروژن (به خصوص واژینال) می‌تواند برای پیشگیری از عفونت ادراری تجویز شود. با این حال، نتایج متناقض هستند. حداقل دو مطالعه بالینی وجود دارد که نشان می‌دهد استریول واژینال و حلقه‌های واژینال آزادکننده استرادیول فلور واژن را بازیابی می‌کنند، pH و تعداد باکتریوری‌های علامتی را کاهش می‌دهند.

با این حال، به نظر می‌رسد که استروژن خوراکی باعث کاهش بروز UTI در زنان یائسه نمی‌شود. روش‌های جایگزین، مانند کرن بری و لاکتوباسیل‌های پروبیوتیک، می‌توانند به پیشگیری از عفونت ادراری مکرر در زنان یائسه کمک کنند.

هنگامی که عوامل پیچیده‌کننده مانند انسداد ادرار، اختلالات عصبی مثانه و غیره را بتوان رد کرد، باید یک پروفیلاکسی ضد میکروبی همانطور که برای زنان یائسه توصیه می‌شود انجام داد.

درمان خانگی عفونت ادراری

در صورتی که به این بیماری مبتلا شده‌اید؛ یک خبر خوب برای شما داریم. می‌توانید با استفاده از درمان‌های خانگی زیر، از دست این عفونت آزاردهنده راحت شوید:

از آب و غذاهای مبتنی بر آب استفاده کنید

یکی از اولین کارهایی که هنگام ابتلا به عفونت ادراری باید انجام دهید، نوشیدن آب فراوان است. این به این دلیل است که طبق گفته موسسه ملی دیابت و بیماری‌های گوارشی و کلیوی (NIDDK)، نوشیدن آب می‌تواند به دفع باکتری‌های عامل عفونت شما کمک کند و شما را در مسیر درست برای بهبودی قرار می‌دهد.

بر اساس بخش بهداشت و پزشکی آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی، اکثر مردم می‌توانند مطمئن باشند که آب مورد نیاز خود را با نوشیدن آب در هنگام تشنگی دریافت می‌کنند.

برای داشتن دستگاه ادراری سالم، ویتامین C را مصرف کنید

دریافت مقدار زیادی مواد غذایی حاوی ویتامین C مهم است؛ زیرا مقادیر زیاد ویتامین C ادرار را اسیدی‌تر می‌کند. به گفته کتابخانه سلامت جانز هاپکینز، این ویتامین رشد باکتری‌ها را در دستگاه ادراری شما مهار می‌کند.

با این حال، اگر عفونت ادراری فعال دارید، باید از مرکبات یا سایر غذاهای اسیدی خودداری کنید. این غذاها مثانه را تحریک می‌کنند که آخرین چیزی است که هنگام ادرار کردن به آن نیاز دارید.

تسکین درد UTI با گرما

التهاب و تحریک ناشی از عفونت‌های ادراری باعث سوزش، فشار و درد در اطراف ناحیه تناسلی می‌شود. استفاده از پد حرارتی می‌تواند به تسکین ناحیه کمک کند.

تنظیم حرارت را پایین نگه دارید، آن را مستقیما روی پوست قرار ندهید و برای جلوگیری از سوختگی، استفاده خود را هر بار به 15 دقیقه محدود کنید.

محرک های مثانه را از رژیم غذایی خود حذف کنید

به گفته کلینیک کلیولند، زمانی که شما مبتلا به عفونت ادراری هستید، کافئین، الکل، غذاهای تند، نیکوتین، نوشیدنی‌های گازدار و شیرین کننده‌های مصنوعی می‌توانند مثانه شما را بیشتر تحریک کنند و بهبودی را برای بدن شما دشوارتر کنند.

ادامه دهید، مثانه خود را دوباره خالی کنید

هر بار که مثانه خود را خالی می‌کنید، حتی اگر مقدار کمی باشد، آن را از شر برخی از باکتری‌های ایجاد کننده عفونت خلاص می‌کنید.

داروهای گیاهی را در نظر بگیرید

ممکن است با مصرف گیاه دارویی uva ursi (برگ خرس) که گاهی به عنوان یک داروی گیاهی برای عفونت‌های دستگاه ادراری تحتانی استفاده می‌شود، تسکین پیدا کنید.

توجه به این نکته مهم است که اگرچه برگ خرس ممکن است به برخی افراد کمک کند، اما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده بزرگی (استاندارد طلایی برای اثبات اثربخشی یک دارو یا درمان در پزشکی) وجود نداشته است که آن را به عنوان یک درمان برای UTI آزمایش کند.

برخی از تحقیقات اولیه همچنین نشان می‌دهد که مکمل‌های D-mannose ممکن است به پیشگیری و درمان UTI کمک کنند.  محققان فکر می کنند که ممکن است از چسبیدن باکتری‌ها به دیواره‌های دستگاه ادراری جلوگیری کند. D-mannose یک قند ساده است که به طور طبیعی در میوه‌ها از جمله پرتقال، سیب و کرن بری یافت می‌شود.

همیشه قبل از مصرف مکمل‌های گیاهی با پزشک خود مشورت کنید. مکمل‌ها، گیاهان و سایر داروهایی که ممکن است مصرف کنید می‌توانند عوارض جانبی ایجاد کنند یا ممکن است با یکدیگر تداخل داشته باشند. اثرات گاهی اوقات می‌تواند جدی باشد.

تغییر به عادات روزانه سالم‌تر

تغییرات سبک زندگی مهم است؛ زیرا می‌تواند به بهبودی شما از عفونت ادراری کمک کند و ممکن است از عفونت دیگری جلوگیری کند:

• سیگار کشیدن را ترک کنید.
• لباس‌های نخی گشاد و لباس زیر بپوشید.
• خود را از جلو به عقب پاک کنید.
• فقط محصولات بهداشتی بدون عطر را انتخاب کنید.

مصرف گوشت و مرغ را کاهش دهید

برخی از مطالعات مرغ و گوشت آلوده را با سویه‌های باکتری E.coli مرتبط دانسته‌اند که می‌توانند باعث عفونت ادراری شوند.  این مطالعات ثابت نکرده‌اند که خوردن گوشت یا مرغ باعث عفونت ادراری می‌شود.

این خطر در زنان بیشتر از مردان است؛ زیرا زنان مجرای ادراری کوتاه تری نسبت به مردان دارند، به این معنی که باکتری فاصله کمتری برای رسیدن به مثانه دارد. کاهش مصرف گوشت و تمرکز بر میوه‌ها و سبزیجات ممکن است کمی خطر ابتلا به عفونت ادراری را کاهش دهد.

عوامل خطربرای عفونت ادراری

عفونت‌های دستگاه ادراری در زنان شایع است و بسیاری از زنان در طول زندگی خود بیش از یک عفونت را تجربه می‌کنند. عوامل خطر ویژه زنان برای عفونت ادراری عبارتند از:

• آناتومی زن: یک زن مجرای ادراری کوتاه تری نسبت به یک مرد دارد که این موضوع، فاصله‌ای را که باکتری‌ها باید طی کنند تا به مثانه برسند، کوتاه می‌کند.
• فعالیت جنسی: زنان فعال جنسی نسبت به زنانی که از نظر جنسی فعال نیستند بیشتر به عفونت ادراری مبتلا می‌شوند. داشتن یک شریک جنسی جدید نیز خطر شما را افزایش می‌دهد.
• انواع خاصی از پیشگیری از بارداری: زنانی که از دیافراگم برای پیشگیری از بارداری استفاده می‌کنند، و همچنین زنانی که از عوامل اسپرم کش استفاده می‌کنند، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
• یائسگی: پس از یائسگی، کاهش استروژن در گردش باعث تغییراتی در دستگاه ادراری می‌شود که شما را در برابر عفونت آسیب پذیرتر می‌کند.

سایر عوامل خطر UTI عبارتند از:

• ناهنجاری‌های دستگاه ادراری: نوزادانی که با ناهنجاری‌های مجاری ادراری متولد می‌شوند و اجازه نمی‌دهند ادرار به طور طبیعی از بدن خارج شود یا باعث برگشت ادرار در مجرای ادرار می‌شود، در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های ادراری هستند.
• انسداد در دستگاه ادراری: سنگ کلیه یا بزرگ شدن پروستات می‌تواند ادرار را در مثانه گیر کند و خطر عفونت ادراری را افزایش دهد.
• یک سیستم ایمنی سرکوب شده: دیابت و سایر بیماری‌هایی که سیستم ایمنی را مختل می‌کنند (دفاع بدن در برابر میکروب‌ها) می‌توانند خطر UTI را افزایش دهند.
• استفاده از کاتتر: افرادی که نمی‌توانند به تنهایی ادرار کنند و از لوله (کاتتر) برای ادرار کردن استفاده می‌کنند، در معرض خطر ابتلا به UTI هستند. این ممکن است شامل افرادی باشد که در بیمارستان بستری هستند، افرادی که مشکلات عصبی دارند که کنترل توانایی آن‌ها در دفع ادرار را دشوار می‌کند و افرادی که فلج هستند.

داروهای موثر در رفع عفونت ادراری

شما باید عفونت ادراری را درمان کنید. آنتی بیوتیک‌ها داروهایی هستند که باکتری‌ها را از بین می‌برند و با عفونت مبارزه می‌کنند. آنتی بیوتیک‌ها معمولا برای درمان عفونت‌های دستگاه ادراری استفاده می‌شوند.

ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما دارویی را انتخاب می‌کند که به بهترین وجه باکتری خاصی را که باعث عفونت شما می‌شود، درمان می‌کند. برخی از آنتی بیوتیک‌های رایج می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• نیتروفورانتوئین
• سولفونامیدها (داروهای سولفا)
• آموکسی سیلین
• سفالوسپورین ها
• تری متوپریم/سولفامتوکسازول (Bactrim®).
• داکسی سایکلین
• کینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین [Cipro®]).

بسیار مهم است که دستورالعمل‌های ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود را برای مصرف دارو دنبال کنید. مصرف آنتی بیوتیک را قطع نکنید. زیرا اگرچه علائم شما از بین می‌رود و احساس بهتری پیدا می‌کنید؛ اما اگر عفونت به طور کامل با دوره کامل آنتی‌بیوتیک درمان نشود، می‌تواند عود کند.

به سایر بیماران ممکن است برای جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک داده شود تا هر روز، یک روز در میان یا بعد از رابطه جنسی مصرف کنند. اگر سابقه عفونت ادراری مکرر دارید، با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد بهترین گزینه درمانی برای خود صحبت کنید.

آیا می توانم از عفونت ادراری (UTI) جلوگیری کنم؟

معمولا می‌توانید با تغییر شیوه زندگی از عفونت دستگاه ادراری (UTI) جلوگیری کنید. این نکات می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

رعایت بهداشت خوب

اغلب می‌توانید با رعایت بهداشت شخصی خوب، از عفونت ادراری پیشگیری کنید؛ این امر به ویژه برای زنان اهمیت دارد. از آن‌جایی که مجرای ادرار در زنان بسیار کوتاه‌تر از مردان است، باکتری E. coli راحت‌تر از راست روده به داخل بدن حرکت می‌کند.

برای جلوگیری از این امر، توصیه می‌شود که همیشه بعد از اجابت مزاج از جلو به عقب پاک کنید. زنان همچنین باید در طول دوره قاعدگی خود، از اقدامات بهداشتی مناسب برای جلوگیری از عفونت استفاده کنند. تعویض مکرر پد و تامپون و همچنین عدم استفاده از دئودورانت‌های زنانه نیز می‌تواند به پیشگیری از عفونت ادراری کمک کند.

نوشیدن مایعات زیاد

اضافه کردن مایعات اضافی به ویژه آب به برنامه روزانه، می‌تواند به حذف باکتری‌های اضافی از دستگاه ادراری شما کمک کند. نوشیدن شش تا هشت لیوان آب در روز توصیه می‌شود.

تغییر عادات ادرار کردن

ادرار می‌تواند نقش مهمی در خلاص شدن از شر باکتری‌ها از بدن داشته باشد. ادرار شما یک ماده زائد است و هر بار که مثانه خود را تخلیه می‌کنید، این مواد زائد را از بدن خود خارج می‌کنید.

این مواد می‌تواند شامل الکل، آب مرکبات، نوشیدنی‌های کافئین‌دار و غذاهای تند باشد. همچنین باید سعی کنید بلافاصله قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کنید. این اتفاق می‌تواند به دفع هر گونه باکتری که ممکن است در طول رابطه جنسی وارد شده باشد کمک کند.

همچنین می‌توانید قبل از رابطه جنسی، ناحیه تناسلی را با آب گرم بشویید. البته دوش نگیرید؛ زیرا این عمل توسط ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی توصیه نمی‌شود.

تغییر روش‌های کنترل بارداری

برخی از زنان در صورت استفاده از دیافراگم برای کنترل بارداری، خطر ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می‌دهند. با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد گزینه‌های دیگر برای کنترل بارداری صحبت کنید.

استفاده از روان کننده‌های پایه آب در حین رابطه جنسی

اگر دچار خشکی واژن می‌شوید و در حین رابطه جنسی از روان کننده استفاده می‌کنید، از لوبریکانت پایه آب استفاده کنید. در صورت ابتلای مکرر به عفونت ادراری، ممکن است لازم باشد از اسپرم کش اجتناب کنید.

تغییر لباس

اجتناب از لباس‌های تنگ در واقع می تواند به خشک نگه داشتن شما کمک کند و از رشد باکتری‌ها در دستگاه ادراری جلوگیری کند. همچنین می‌توانید به سمت استفاده از لباس زیر نخی بروید. این لباس‌ها از گیر افتادن رطوبت اضافی در اطراف مجرای ادرار شما جلوگیری می‌کنند.

در برخی از زنان یائسه، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است کرم واژینال حاوی استروژن را پیشنهاد کند. این ممکن است با تغییر pH واژن، خطر ابتلا به عفونت ادراری را کاهش دهد. اگر عفونت ادراری مکرر دارید و یائسگی را پشت سر گذاشته اید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

مکمل‌های بدون نسخه برای عفونت‌های ادراری نیز در دسترس هستند. اینها گاهی اوقات برای افرادی که به طور مکرر UTI دارند به عنوان راه دیگری برای پیشگیری از این عفونت‌ها توصیه می‌شود.

قبل از شروع هر مکملی با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود صحبت کنید و بپرسید که آیا این مکمل‌ها می‌توانند انتخاب خوبی برای شما باشند یا خیر.

پیش آگهی (چشم انداز) برای فرد مبتلا به عفونت ادراری چیست؟

عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs) معمولا به خوبی به درمان پاسخ می‌دهند. عفونت ادراری ممکن است قبل از شروع درمان ناراحت کننده باشد، اما هنگامی که ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی نوع باکتری را شناسایی کرده و داروی آنتی بیوتیک مناسب را تجویز می‌کند، علائم شما باید به سرعت بهبود می‌یابد.

آن‌ها عفونت‌های پیچیده‌تری برای درمان هستند و ممکن است به آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی (از طریق IV) یا درمان‌های جایگزین نیاز داشته باشند.

کلام آخر

اگر به عفونت ادراری مبتلا شده‌اید و علائم شما بدتر می‌شود، با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود تماس بگیرید. ممکن است به درمان دیگری نیاز داشته باشید.

به ویژه مراقب تب، کمر درد و استفراغ علائم باشید. اگر هر یک از این علائم را دارید یا علائم دیگر شما پس از درمان ادامه پیدا می‌کند. UTI می‌تواند در سراسر دستگاه ادراری و سایر قسمت‌های بدن شما گسترش یابد.

با این حال، درمان بسیار موثر است و می‌تواند به سرعت علائم شما را تسکین دهد. امیدوارم این مقاله برای شما مفید واقع شده باشد. برای اینکه تا پایان مقاله همراه ما بودید، متشکریم.

سوالات متداول