ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز در ۱۰۱ سالگی درگذشت. لیلی گلستان، دختر این هنرمند که سالها بود در انگلستان سکونت داشت، در شبکههای اجتماعی نوشت: «رفتی. خداحافظ».
ابراهیم تقوی شیرازی مشهور به ابراهیم گلستان متولد مهر سال ۱۳۰۱ بود و دیروز در خانهاش در انگلستان و در کنار خانوادهاش از دنیا رفت. گفته شده که به خواست خود او مراسم خاکسپاریاش خصوصی برگزار خواهد شد.
گلستان در آغاز جوانی برای تحصیل، از زادگاهش، شیراز، به تهران آمد و به خانه عمویش رفت. پس از مدتی با دخترعمویش فخری گلستان ازدواج کرد. ابراهیم و فخری به زودی صاحب دختری شدند که امروز یکی از مترجمان بنام و مدیر گالری گلستان است؛ لیلی گلستان.
ابراهیم گلستان پس از مدتی کارمند شرکت نفت شد و به همراه خانوادهاش به آبادان رفت. چند سال بعد هم پسرش به دنیا آمد؛ کاوه گلستان، عکاسی که هنگام کار در عراق بر اثر انفجار مین کشته شد.
گلستان پس از چند سال به تهران بازگشت و خانهاش در تهران به مرکز فرهنگی هنری تهران و پاتوق نویسندهها، شاعران و هنرمندان مشهور آن زمان ازجمله جلال آلاحمد، مهدی اخوان ثالث، صادق چوبک و… تبدیل شد.
گلستان فعالیت ادبی را با ترجمه داستانهایی از ارنست همینگوی و ویلیام فاکنر آغاز کرد. «آذر، ماه آخر پاییز»، «شکار سایه»، «جوی و دیوار و تشنه»، «اسرار گنج دره جنی»، «مد و مه» و «خروس» از آثار داستانی او هستند. او از نخستین نویسندگان معاصر ایران است که به زبان داستان توجه خاصی نشان داد و نثری آهنگین را در قالب داستان مدرن بهکار گرفت.
گلستان که پایهگذار استودیو سینمایی گلستان بود، ساخت فیلمهایی همچون «موج و مرجان و خارا»، «از قطره تا دریا»، «یک آتش»، «خواستگاری»، «تپههای مارلیک»، «خشت و آینه» و «اسرار گنج دره جنی» را در کارنامه دارد و یکی از پایهگذاران جریان موج نو در سینمای ایران محسوب میشود. رابطه او با فروغ فرخزاد یکی از جنجالیترین بخشهای زندگی او و فروغ است و گلستان تهیهکننده فیلم معروف و تحسین شده «خانه سیاه است» است که فروغ فرخزاد آن را کارگردانی کرد.
ابراهیم گلستان چند سال پیش از انقلاب برای همیشه ایران را ترک کرد و در انگلستان ساکن شد. او در تمام سالهای زندگی به فعالان فرهنگی انتقادهای بسیاری وارد کرد؛ انتقادهایی جسورانه و بیپرده که گاه به مرز توهین نیز رسیدند. یکی از منابعی که نظرها و انتقادهای بیپایان او را نسبت به اهل فرهنگ، هنر و ادبیات ثبت کرده، کتاب «نوشتن با دوربین» شامل گفتوگوی پرویز جاهد با اوست.