قرص ریتالین چیست؟

ریتالین چیست؟

هیدروکلراید ریتالین، متیل فنیدید هیدروکلراید USP، محرک سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که به عنوان قرص ۵ ، ۱۰ و ۲۰ میلی گرم در دسترس است. Ritalin-SR به عنوان قرص‌های آزاد شده ۲۰ میلی‌گرم برای تجویز خوراکی در دسترس است. متیل فنیدید هیدروکلراید هیدروکلراید متیل α-فنیل-۲-piperidineacetate است، و فرمول ساختاری آن به صورت زیر است:

ریتالین دارویی برای تحرک سیستم عصبی مرکزی است. این دارو برای درمان اختلال بیش‌فعالی یا کمبودتوجه ADHD  مورد استفاده قرار می‌گیرد. ریتالین ممکن است به افزایش توجه و کاهش تپش قلب و بیش فعالی در بیماران مبتلا به ADHD کمک کند.

هیدروکلراید متیل فنیدات USP یک پودر بلوری خوب و بی‌بو است. محلول‌های آن اسیدی است. این ماده به طور آزاد در آب و متانول محلول است، در الکل محلول است و در کلروفرم و استون، کمی محلول است. وزن مولکولی آن ۲۶۹.۷۷ است.

عناصر غیرفعال قرص ریتالین: D&C زرد شماره ۱۰ (قرص ۵ و ۲۰ میلی گرم) ، FD&C Green No. 3 (قرص ۱۰ میلی گرم)، لاکتوز، استئات منیزیم، پلی اتیلن گلیکول، نشاسته (قرص ۵ و ۱۰ میلی گرم)، ساکارز، تالک و تراواکانت (قرص ۲۰ میلی گرم).

قرص‌های ریتالین-SR: ترکیبات سلولز، الکل سستئاریل، لاکتوز، استارتات منیزیم، روغن معدنی، پوویدون، دی اکسید تیتانیوم و زین است.

مصرف قرص ریتالین

اکثر پزشکان برای افرادی که دارای اختلال بیش‌فعالی یعنی کمبودتوجه (ADHD)  هستند داروی ریتالین را  تجویز می‌کنند. این دارو به کنترل میزان دو ماده شیمیایی در مغز کمک می‌کند که تأثیر خوبی بر دوپامین و نوراپی نفرین دارد.

ریتالین را دقیقاً مطابق پزشک معالج خود مصرف کنید. تمام دستورالعمل‌های موجود روی برچسب نسخه را دنبال کنید. پزشک ممکن است گاهی اوقات دوز مصرف را تغییر دهد. ریتالین را بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف نکنید.

در صورت تغییر مارک یا کارخانه سازنده قرص، یا شکل متیل فنیدید، ممکن است میزان دوز مصرفی تغییر کند. ریتالین ممکن است اعتیادآور باشد. هرگز این دارو را به شخص دیگری برای مصرف پشنهاد ندهید. داروها را در مکانی نگه دارید که دیگران نتوانند به آن مکان مراجعه کنند. برای جلوگیری از مشکلات خواب‌آلودگی، این دارو را صبح مصرف کنید.

قرص‌های ریتالین و قرص‌های ریتالین SR حداقل باید ۳۰ تا ۴۵ دقیقه قبل از غذا مصرف شوند. قرص را کاملاً ببلعید. شکستن قرص ممکن است باعث شود دارو به یکباره آزاد شود.

 Adderall و ریتالین

هر دو Adderall (آمفتامین و دگزوآروفتامین) و ریتالین (متیل فنیدات) محرک‌های سیستم عصبی مرکزی هستند که برای درمان اختلال بیش‌فعالی یا کمبودتوجه استفاده می‌شوند. مصرف ریتالین بر عملکرد شناختی و فرایندهای اندیشه در رفتار بیماران اثر می‌گذارد. مصرف ریتالین اثرات منفی بر روی بدن مانند افزایش ضربان قلب و سایر موارد را به همراه دارد.

یکی از عوارض مهم خطرناک در ریتالین اعتیاد به این قرص است. سایر عوارض جانبی از مصرف این دارو شامل افزایش ضربان قلب بالا، تحریک‌پذیری، کاهش اشتها، تهوع می‌باشند. این دارو با داروهای فشارخون و داروهای دیگر هم به شدت تعامل دارد. افرادی که از این دارو مصرف میکنند باید از مصرف کافئین جلوگیری کنند.

عوارض جانبی احتمالی داروهای ریتالین و  adderall چیست؟

عوارض جانبی جدی مصرف ریتالین عبارتند از:

• کاهش رشد قد و وزن در کودکان
• تشنج، به طور عمده در بیماران مبتلا به سابقه تشنج
• تغییر بینایی یا بینایی تاری
• سندرم سروتونین: یک مشکل بالقوه خطرناک زندگی به نام سندروم سروتونین می‌تواند زمانی اتفاق بیفتد که داروهایی مانند Adderall با برخی داروهای دیگر مصرف شود.

علائم سندرم سروتونین ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تحریک، توهم، کما یا سایر تغییرات در وضعیت ذهنی
• مشکلات کنترل حرکات و یا تحریک عضلات
• ضربان قلب سریع
• فشار خون بالا یا پایین
• عرق کردن یا تب
• حالت تهوع یا استفراغ
• اسهال
• سفتی عضلانی یا تنگی نفس

عوارض جانبی رایج:

• درد معده
• کاهش اشتها
• عصبی

علائم مصرف بیش از حد ریتالین

• تعریق
• کم آبی
• استفراغ
• لرزش
• بی قراری
• توهم
• وحشت
• اسپاسم
• پرخاشگری
• افسردگی
• ضربان قلب سریع
• فشار خون بالا
• تشنج
• تورم یا بی‌حسی پاها، دست‌ها یا مچ پا
• هذیان
• آسیب کلیه
• درد پایین شکم
• روانپریشی با علائمی که شبیه به بیماری اسکیزوفرنی است
• حمله قلبی ناگهانی (حتی بدون سابقه بیماری قلبی)

علائم اعتیاد به قرص ریتالین

درست مانند سایر محرک‌ها، ریتالین سطح گیرنده‌های نورون در مغز را افزایش می‌دهد. دوپامین یک ماده شیمیایی طبیعی موجود در مغز است که برای فعال کردن سیستم پاداش مغز ضروری است. سیستم پاداش مغز، رفتاری را تقویت می‌کند که تولید دوپامین را فعال می‌کند. برخی از مبتلایان به ADHD، حمل و نقل بیش از حد دوپامین دارند، که منجر به سطح پایین دوپامین در مغز می‌شود. ریتالین این حمل و نقل‌ها را مسدود می‌کند و سطح دوپامین را در حد سالم نگه می‌دارد، باعث افزایش توجه، تمرکز و .. می‌شود. با این حال، ریتالین مقدار بسیار بالایی از دوپامین را برای رسیدن به گیرنده‌های مغز برای کسانی که ADHD ندارند، ایجاد می‌کند.

علائم اعتیاد به ریتالین شامل موارد زیر است:

•  مصرف ریتالین در مقادیر بیشتر یا مدت طولانی‌تر از مقدار تجویز شده
• مدت زمان طولانی استفاده از ریتالین
• میل بسیار برای استفاده از ریتالین
• عدم مسئولیت‌پذیری در خانه، محل کار یا مدرسه
• جداشدن از خانواده و دوستان
• تغییرات ناگهانی در خلق و خو، مانند نوسانات خلقی
• ظاهر شدن علائم ترک قرص به دلیل قطع ناگهانی یا کاهش سریع دوز
• برای به دست آوردن تأثیر مورد نظر به ریتالین بیشتری نیاز دارید
• ادامه استفاده از ریتالین، حتی هنگامی که می‌دانید بیماری روانی یا جسمی ندارید
  

درمان اعتیاد به ریتالین

البته بسته به زمان شروع استفاده از ریتالین دوره درمانی ممکن است متفاوت باشد. کسانی که آن را در سنین جوانی استفاده می‌کنند، غالباً برای غلبه بر وابستگی جسمی و روحی به آن، زمان بیشتری نیاز دارند، زیرا بیشتر دوران جوانی را قرص مصرف کرده‌اند. برنامه‌های درمانی برای اعتیاد به ریتالین باید رفتارهای زیربنایی و فرآیندهای فکری باشد که علت استفاده از ریتالین را هدف قرار دهد. بطور مثال ایجاد یک عادت، یک فعالیت تفریحی و …

برنامه های درمانی برای اعتیاد به ریتالین معمولاً شامل روش‌های رفتاری مانند رفتارشناختی است تا فرد یاد بگیرد که چگونه علائم ADHD را بدون دارو مدیریت کند. همچنین یک داروی ADHD جایگزین و غیر اعتیادآور به نام Strattera وجود دارد که اغلب برای افرادی که از ADHD و اعتیاد رنج می‌برند تجویز می‌شود. این دارو می‌تواند یک جایگزین سالم برای استفاده از ریتالین یا سایر محرک‌ها باشد. روان‌درمانی می‌تواند در کمک به فرد برای یادگیری مهارت‌های مقابله و مدیریت علائم ADHD بسیار مفید باشد.

داروهای جایگزین ریتالین که اعتیادآور نیستند

Adderall و Ritalin دو دارو درمانی هستند که به طور گسترده برای درمان ADHD (اختلال بیش فعالی-کمبود توجه) تجویز می‌شوند. هر دو این داروها حاوی مواد محرک قوی هستند. اگر می‌خواهید بدانید آیا گزینه‌های غیراعتیادآور دیگری برای داروهایی مانند Adderall و Ritalin وجود دارد؟ پاسخ مثبت است ، اگرچه این جایگزین‌ها به اندازه قرص‌های اعتیادآور، اثر ندارند.

چندین گزینه غیرتحریک‌کننده و غیراعتیادآور برای قرص‌هایی مانند Adderall و Ritalin وجود دارد. یكی از گزینه‌های اصلی، دارویی به نام اتوكستین است كه با نام تجاری Strattera فروخته می‌شود. Strattera اولین غیرمحرکی بود که از سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) به عنوان یک درمان ADHD تأیید شد. همچنین این اولین داروی درمانی مصوب FDA برای استفاده بزرگسالان است (اگرچه پزشکان می توانند آن را برای کودکان و نوجوانان نیز تجویز کنند.) همانند داروهای تحریک‌کننده ADHD، اتوکسستین سطح نوراپی نفرین مغز را افزایش می‌دهد. با این حال، سطح دوپامین را تقویت نمی‌کند. پزشکان همچنین گاهی اوقات داروهای غیراعتیادآور را که به طور خاص برای درمان ADHD در نظر گرفته نشده‌اند تجویز می‌کنند.

• داروهای ضد افسردگی که باعث افزایش سطح نوراپی نفرین مغز می‌شوند
• برخی داروهای فشار خون بالا، از جمله گانفاسین (Tenex) و کلونیدین (Catapres) ، و
• داروی narcolepsy medafinil (Provigil)، که بعضی اوقات برای بزرگسالانی که به درمان مبتنی بر محرک پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌شود.

آیا اختلاف عمده بین ریتالین و آددلول وجود دارد؟

شباهت‌های زیادی بین دو دارو وجود دارد. هر دوی این داروها محرک‌هایی هستند که برای درمان ADHD استفاده می‌شوند. اگر سابقه مصرف مواد دارید، قبل از مصرف هر دو دارو با پزشک خود صحبت کنید. ریتالین در سه فرمت منتشر می‌شود: آزادی فوری (۳-۴ ساعت)، آزادی پایدار (۶-۸ ساعت) و عمل طولانی مدت (۸ ساعته). Adderall در دو فرمت منتشر می‌شود: انتشار فوری (۴-۶ ساعت طول می کشد) و انتشار طولانی (۱۲ ساعت طول می کشد).

آیا کودکان می توانند ریتالین را مصرف کنند؟

برای کودکان بالای ۶ سال جهت جلوگیری از پیش‌فعالی و ایجاد تمرکز کافی، ریتالین تجویز می‌شود. همچنین مهم است که پزشک والدین کودک را از عوارض این دارو مطلع سازد.

آیا سایر شرایط پزشکی وجود دارد که فرد از ریتالین استفاده نکند؟

شما در صورت حساسیت به دارو نباید ریتالین را مصرف کنید. همچنین اگر گلوکوم، علائم Tourette، سابقه گرفتگی عضلات شکمی دارید، نباید ریتالین را مصرف کنید. این دارو همچنین می‌تواند اضطراب شدید یا تحریک‌پذیری را بدتر کند. همچنین اگر دچار مشکلات قلبی، فشارخون بالا، تشنج، مشکلات گردش خون، سابقه بیماری روحی مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی یا سابقه مصرف مواد هستید از مصرف این دارو باید اجتناب کنید.

دوز معمولی که برای ریتالین مصرف می شود چیست؟

بسته به نوع قرص (فوری، مداوم یا طولانی مدت) و همچنین سن دریافت کننده و وضعیت درمان (ADHD یا نارکولپسی)، میزان مصرف دارو متفاوت است.

درمان ریتالین چقدر طول می کشد؟

زمانبندی اثرات قرص بستگی به نوع قرص (فوری، مداوم یا طولانی مدت) و همچنین دوز دارد. به طور معمول ۳۰ تا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد تا دارو اثر کند، و این اثر می‌تواند تا هشت ساعت طول بکشد.

علائم قطع ریتالین

علائم ترک ریتالین ممکن است چند ساعت پس از قطع دارو شروع شود و تا چند ماه ادامه یابد. علائم می‌تواند شامل تغییرات در ضربان قلب، افسردگی، خستگی، حالت تهوع، عصبی بودن، کابوس و تحریک شود. اگر علائم همچنان ادامه دارد با پزشک خود صحبت کنید.