داروی آدرال چیست و نحوه مصرف آن چگونه است

آدرال شامل دو دارو است: آمفتامین و دکستروآفتامین. داروی آدرال متعلق به طبقه‌ای از داروها به نام محرک است. این رایج‌ترین داروی مورد استفاده در درمان اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD) است. داروی آدرال و داروهای مشابه پتانسیل سوءمصرف را دارند. مصرف این داروها برای مدت طولانی می‌تواند باعث وابستگی روانی و جسمی شود. این ممکن است منجر به دسترسی غیرقانونی آدرال و استفاده از آن برای اهداف غیرمجاز شود.

داروی آدرال

نام عمومی: آمفتامین و دکستروآفتامین

نام‌های تجاری: آدرال، آدرال XR و میادیس

آدرال چیست؟

آدرال حاوی ترکیبی از آمفتامین و دکستروآفتامین است. آمفتامین و دکستروآفتامین محرک سیستم عصبی مرکزی هستند که بر روی مواد شیمیایی مغز و اعصاب تأثیر می‌گذارند و باعث افزایش بیش‌فعالی و کنترل قوه محرکه آنی می‌شوند. از آدرال برای درمان اختلال نقص توجه- بیش‌فعالی (ADHD) و حمله خواب استفاده می شود. حمله خواب یا نارکولپسی نوعی اختلال در خواب است که مشخصه عمده آن گرایش غیرقابل کنترل به خوابیدن کوتاه مدت در اوضاع و احوال ناخواسته است.

آدرال همچنین ممکن است برای اهدافی که در اینجا ذکر نشده استفاده شود.

اطلاعات مهم

• آدرال ممکن است باعث ایجاد عادت شود و این دارو یک داروی اعتیادآور است. اگر مشکل سوء‌مصرف الکل یا مواد مخدر داشتید، به پزشک خود بگویید.
• محرک‌ها باعث ایجاد سکته مغزی، حمله قلبی و مرگ ناگهانی در افراد با فشار خون بالا ، بیماری قلبی یا نقص قلبی شده‌اند.
• اگر در 14 روز گذشته از مهار‌کننده MAO (بازدارنده اکسیداز تک آمین) مانند ایزوکاروباکسیدید، لاینزولید، فنلزین، رساگیلین، سلژیلین یا تریانی سی پروپین یا از تزریق متیلن آبی استفاده کرده اید، از این دارو استفاده نکنید.
• آدرال ممکن است باعث روان‌پریشی جدید شود یا آن را بدتر کند (افکار یا رفتار غیرمعمول) ، به خصوص اگر سابقه افسردگی ، بیماری روانی یا اختلال دوقطبی دارید.
• ممکن است شما در گردش خون مشکلاتی داشته باشید که می‌تواند باعث بی‌حسی، درد یا تغییر رنگ در انگشتان دست یا پا شود.
• در صورت وجود موارد زیر فورا به دکتر خود اطلاع دهید: علائم مشکلات قلبی: درد قفسه سینه، احساس سبکی یا تنگی نفس؛ علائم روان‌پریشی: پارانویا، پرخاشگری، مشکلات جدید رفتاری، دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعی نیستند. علائم مشکلات گردش خون: ایجاد زخم‌های بی‌دلیل در انگشتان دست یا پا.
• ممکن است در صورت ابتلا به گلوکوما، تیروئید بیش از حد فعال، بی‌قراری و آشفتگی شدید، فشار خون متوسط تا شدید ، بیماری قلبی یا انسداد شریان قلب، بیماری عروقی یا سابقه اعتیاد به الکل، نتوانید از آدرال استفاده کنید.

قبل از مصرف این دارو

اگر در 14 روز گذشته مهار‌کننده MAO مصرف کرده‌اید، از این دارو استفاده نکنید. زیرا ممکن است برهم‌کنش دارویی خطرناکی رخ دهد. مهار کننده‌های   MAO  شامل ایزوکاروباکسیدید، لاینزولید، تزریق متیلن آبی، فنلزین، رساگیلین، سلژیلین، ترانیل سیپرومین و سایر موارد هستند.

اگر به هر نوع محرک حساسیت داشته باشید ممکن است نتوانید از آدرال استفاده کنید. شما ممکن است قادر به استفاده از آدرال نباشید اگر موارد زیر را داشته باشید:

• گلوکوما؛
• تیروئید بیش‌فعال؛
• اضطراب شدید یا آشفتگی (داروی محرک می‌تواند این علائم را بدتر کند)؛
• فشار خون بالا؛
• بیماری قلبی یا بیماری عروق کرونری،
• بیماری عروقی یا تصلب شریان‌ها؛ یا
• سابقه اعتیاد به مواد مخدر یا الکل.

برخی از داروها می‌توانند با آمفتامین و دکستروآفتامین واکنش داده و یک بیماری جدی به نام سندرم سروتونین ایجاد کنند. در مورد سایر داروهای مورد استفاده خود به پزشک خود بگویید. مطمئن باشید که پزشک شما می‌داند که آیا شما همچنین از داروهای افیونی، محصولات گیاهی، داروهای افسردگی شدید، بیماری روانی، بیماری پارکینسون، سردردهای میگرنی یا داروهایی برای عفونت‌های جدی یا جلوگیری از تهوع و استفراغ استفاده میکند. قبل از انجام هرگونه تغییر در نحوه یا زمان مصرف داروهای خود، از پزشک خود بپرسید. علائم سندرم سروتونین ممکن است شامل بی‌قراری، توهم (شنوایی یا دیدن چیزهایی که واقعی نیستند)، اغما، ضربان قلب سریع، سرگیجه، عرق کردن، احساس گرما، سفتی عضلات یا لرز بودن، تشنج، حالت تهوع، استفراغ یا اسهال. اگر این علائم را تجربه کردید ، فورا مصرف آدرال را متوقف کنید.

محرک‌ها باعث ایجاد سکته مغزی، حمله قلبی و مرگ ناگهانی در افراد خاص شده است. در صورت داشتن موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید:

• مشکلات قلبی یا نقص مادرزادی قلب؛
• فشار خون بالا؛ یا
• سابقه خانوادگی بیماری قلبی یا مرگ ناگهانی.

برای اینکه مطمئن شوید آدرال برای شما بی خطر است، اگر شما یا هر کسی در خانواده شما تا به حال موارد زیر را داشته است به پزشک خود بگویید:

• افسردگی، اضطراب، بیماری روانی، اختلال دو قطبی، روان‌پریشی، مشکلات پرخاشگری یا افکار یا اقدام به خودکشی.
• علائم حرکتی (انقباض عضلانی) یا سندرم تورت؛
• تشنج یا صرع؛
• آزمایش غیر طبیعی امواج مغزی (EEG) ؛
• بیماری کبد یا کلیه؛ یا
• مشکلات گردش خون در دست‌ها یا پاها.

مصرف آدرال در دوران بارداری می‌تواند باعث تولد زودرس، وزن کم هنگام تولد یا علائم ترک دارو مانند نشانه‌های عاطفی و جسمانی که بعد از قطع مصرف دارو و به دنبال آن واقع می‌شوند مثل بدن درد، کرختی و … در نوزاد تازه متولد شده شود. اگر باردار هستید یا قصد دارید باردار شوید به پزشک خود بگویید.

داروهای موجود در آدرال (آمفتامین و دکستروآفتامین) می‌توانند به شیر مادر منتقل شوند و ممکن است به یک کودک شیرخوار آسیب برسانند. در هنگام استفاده از این دارو نباید شیر مادر تغذیه شود.
آدرال برای استفاده توسط افراد جوان تر از 3 سال مورد تأیید نیست.

همچنین بخوانید: درباره آمپول نوروبین و فواید مصرف آن چه می دانیم

چگونه باید داروی آدرال را مصرف کنم؟

آدرال را دقیقا مطابق با تجویز پزشک خود مصرف كنید. تمام دستورالعمل‌های موجود در نسخه تجویزشده خود را دنبال کنید. پزشک ممکن است گاهی اوقات دوز شما را تغییر دهد. این دارو را در مقادیر بزرگتر یا کمتر یا بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف نکنید.

آدرال ممکن است عادت‌ساز باشد. هرگز این دارو را با شخص دیگری به ویژه با فردی که سوء‌مصرف مواد مخدر یا اعتیاد دارد به اشتراک نگذارید. داروها را در مکانی نگه دارید که دیگران نتوانند به آن دسترسی داشته باشند. فروش یا دادن این دارو بر خلاف قانون است.

تمام اطلاعات بیمار، راهنماهای دارویی و برگه دستورالعمل‌های ارائه شده را بخوانید. اگر سوالی دارید از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
شما ممکن است اول صبح آدراول را با یا بدون غذا میل کنید.
کپسول را خرد نکنید، نجوید و آنها را شکانده و یا باز نکنید. کل آن را قورت دهید.
برای آسان‌تر شدن بلع، ممکن است کپسول را باز کرده و دارو را درون یک قاشق مرباخوری بریزید. بلافاصله بدون جویدن، آن را ببلعید. مخلوط را برای استفاده بعدی ذخیره نکنید.
در حین استفاده از این دارو، پزشک شما باید در مراجعات شما به طور منظم پیشرفت شما را بررسی کند. به پزشک معالج خود بگویید که از این دارو استفاده می‌کنید.
آدرال با آزمایش‌‎های پزشکی خاص می‌تواند نتایج غیرمعمول ایجاد کند. به پزشک معالج خود بگویید که از این دارو استفاده می‌کنید.
آن را در دمای اتاق و به دور از رطوبت، گرما و نور نگهداری کنید.
داروهای خود را پیگیری کنید. آدرال یک داروی اعتیادآور است و باید درمورد اینکه کسی از داروی شما به طور نادرست یا بدون نسخه استفاده می‌کند آگاه باشید.

اطلاعات دوز داروی آدرال

دوز معمول داروی آدرال برای بزگسالان در اختلال نقص توجه:

IR:

• دوز اولیه: 5 میلی‌گرم به صورت خوراکی 1 یا 2 بار در روز
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا 5 میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.
• دوز حداکثر: فقط در موارد نادر لازم است بیش از 40 میلی‌گرم در روز مصرف شود.

XR:
بیمارانی که برای اولین بار درمان را شروع می‌کنند یا از داروی دیگری استفاده می‌کنند:

• دوز اولیه: 20 میلی‌گرم به صورت خوراکی یک بار در روز

نظرات:

• IR: دوز اول باید هنگام بیداری داده شود؛ 1 تا 2 دوز اضافی باید در فواصل 4 تا 6 ساعت داده شود.
• در صورت امکان، مصرف دارو باید گاه به گاه قطع شود تا مشخص شود آیا ادامه درمان لازم است یا خیر.

مورد استفاده: به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی کل برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD).

دوز معمول داروی آدرال برای بزگسالان در نارکولپسی:

IR:

• دوز اولیه: 10 میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز در دوزهای تقسیم شده
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا 10 میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

نظرات:

• دوز اول باید هنگام بیداری داده شود. 1 تا 2 دوز اضافی باید در فواصل 4 تا 6 ساعت داده شود.
• دوز معمول با توجه به پاسخ فرد بیمار، 5 تا 60 میلی‌گرم در روز در دوزهای تقسیم شده است.
• در صورت بروز عوارض جانبی آزار دهنده (به عنوان مثال، بی‌خوابی ، بی‌اشتهایی)، مقدار مصرف باید کاهش یابد.

مورد استفاده: درمان نارکولپسی.

دوز معمول داروی آدرال برای کودکان در اختلال نقص توجه:

IR:

سن 3 تا 5 سال:

• دوز اولیه: 5/2 میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا 5/2 میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

سن 6 تا 17 سال:

• دوز اولیه: 5 میلی‌گرم به صورت خوراکی 1 یا 2 بار در روز
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا 5 میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.
• دوز حداکثر: فقط در موارد نادر لازم است بیش از 40 میلی‌گرم در روز مصرف شود.

XR:

سن 6 تا 12 سال (شروع درمان برای اولین بار یا تغییر از داروی دیگر):

• دوز اولیه: 5 یا 10 میلی‌گرم به صورت خوراکی یک بار در روز در صبح
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است در فواصل هفتگی 5 تا 10 میلی‌گرم افزایش یابد.
• دوز حداکثر: 30 میلی‌گرم در روز

سن 13 تا 17 سال (شروع درمان برای اولین بار یا تغییر از داروی دیگر):

• دوز اولیه: 10 میلی‌گرم به صورت خوراکی یک بار در روز
• دوز نگهداری: اگر علائم کافی کنترل نشوند، ممکن است دوز روزانه بعد از یک هفته به 20 میلی‌گرم در روز افزایش یابد.
• دوز حداکثر: 30 میلی‌گرم در روز

نظرات:

• IR: دوز اول باید هنگام بیداری داده شود؛ 1 تا 2 دوز اضافی باید در فواصل 4 تا 6 ساعت داده شود.
• در صورت امکان، مصرف دارو باید گاه به گاه قطع شود تا مشخص شود آیا ادامه درمان لازم است یا خیر.

مورد استفاده: به عنوان بخشی از یک برنامه درمانی کل برای اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD).

دوز معمول داروی آدرال برای کودکان در نارکولپسی:

IR:

سن 6 تا 11 سال:

• دوز اولیه: 5 میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز در دوزهای تقسیم‌شده
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا 5 میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

سن 12 سال و بالاتر:

• دوز اولیه: 10 میلی‌گرم به صورت خوراکی در روز در دوزهای تقسیم‌شده
• دوز نگهداری: دوز روزانه ممکن است تا زمانی که پاسخ بهینه حاصل شود تا 10 میلی‌گرم در فواصل هفتگی افزایش یابد.

نظرات:

• دوز اول باید هنگام بیداری داده شود؛ 1 تا 2 دوز اضافی باید در فواصل 4 تا 6 ساعت داده شود.
• دوز نرمال با توجه به پاسخ فرد بیمار ، 5 تا 60 میلی‌گرم در روز در دوزهای تقسیم شده است.
• در صورت بروز عوارض جانبی آزاردهنده (به عنوان مثال، بی‌خوابی، بی‌اشتهایی) ، مقدار مصرف باید کاهش یابد.
• نارکولپسی به ندرت در کودکان زیر 12 سال رخ می‌دهد.

مورد استفاده: درمان نارکولپسی