بیماری ذات الریه | هر آنچه که باید درباره ذات الریه بدانید
بیماری ذات الریه عفونت در یک یا هر دو ریه است که باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ‌ها باعث ایجاد آن می‌شوند. ذات‌الریه، سینه‌پهلو و پنومونی نیز نامیده می‌شود.
این بیماری یک تهدید کننده جدی برای سلامت افراد به شمار می‌رود. این عفونت باعث ایجاد التهاب در کیسه‌های هوا در ریه‌های شما می‌شود که به آن آلوئولی گفته می‌شود. آلوئول‌ها با مایع یا چرک پر می‌شوند و تنفس را دشوار می‌کنند.
در ادامه با ذات‌الریه و نحوه درمان آن بیشتر آشنا خواهیم شد.
آیا ذات‌الریه مسری است؟
میکروب‌هایی که باعث ایجاد ذات‌الریه می‌شوند مسری هستند. این بدان معنی است که آنها می‌توانند از فردی به شخص دیگر منتقل شوند.
هر دو ذات‌الریه ویروسی و باکتریایی می‌توانند از طریق استنشاق قطرات موجود در هوا از طریق عطسه یا سرفه به دیگران سرایت کنند. همچنین تماس با سطوح یا اشیاء آلوده به باکتری‌ها یا ویروس‌ها که باعث ایجاد ذات‌الریه می‌شوند، منجر به دریافت این بیماری می‌شود.
ذات‌الریه قارچی قابل دریافت از محیط است. با این حال، از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی‌شود.
علائم بیماری ذات الریه
علائم ذات‌الریه از خفیف تا تهدید کننده زندگی می‌تواند متغیر باشد. این علائم می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
- سرفه‌ای که ممکن است باعث خلط (مخاط) شود
- تب
- تعریق یا لرز
- تنگی نفس که هنگام انجام فعالیت‌های عادی یا حتی در هنگام استراحت اتفاق می‌افتد
- درد قفسه سینه که هنگام نفس کشیدن یا سرفه بدتر می‌شود
- احساس خستگی
- از دست دادن اشتها
- حالت تهوع یا استفراغ
- سردرد
سایر علائم با توجه به سن و سلامت عمومی شما می‌توانند متفاوت باشند:
- كودكان كمتر از 5 سال ممكن است تنفس سریع یا خس خس داشته باشند.
- به نظر می‌رسد نوزادان هیچ علامتی ندارند، اما بعضی اوقات ممکن است استفراغ کنند، کمبود انرژی داشته باشند یا در نوشیدن یا خوردن مشکلی داشته باشند.
- افراد مسن ممکن است علائم خفیف‌تری داشته باشند. آنها همچنین می‌توانند سردرگمی یا دمای پایین‌تر از دمای معمولی بدن نشان دهند.
علل بیماری ذات الریه
انواع مختلفی از مواد عفونی وجود دارد که می‌توانند باعث ایجاد ذات‌الریه شوند.
ذات‌الریه باکتریایی
شایع‌ترین علت بیماری ذات الریه باکتریایی، استرپتوکوک (نوعی باکتری کروی شکل یا نقطه مانند) است. دلایل دیگر عبارتند از:
- ذات‌الریه مایکوپلاسما
- آنفلوانزای هموفیلوس
- ذات‌الریه لژیونلا (باکتری که باعث بیماری لژیونرها می‌شود که در سیستم‌های تهویه مطبوع و سیستم گرمایش مرکزی رشد میکند)
ذات‌الریه ویروسی
ویروس‌های تنفسی اغلب علت ذات‌الریه هستند. برخی از نمونه‌ها عبارتند از:
- آنفلوانزا
- ویروس همگام تنفسی (RSV)
- رینو ویروس‌ها (سرماخوردگی)
ذات‌الریه ویروسی معمولاً ملایم‌تر است و می‌تواند طی یک تا سه هفته بدون درمان بهبود یابد.
ذات‌الریه قارچی
قارچ‌های موجود در خاک یا قطره‌های پرندگان می‌توانند باعث ذات‌الریه شوند. آنها اغلب در افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف باعث ذات‌الریه می‌شوند. نمونه‌هایی از قارچ‌هایی که می‌توانند باعث ذات‌الریه شوند عبارتند از:
- پنوموسیستیس جیرووسی
- گونه‌های کریپتوکوک
- گونه‌های هیستوپلاسموز
انواع ذات‌الریه
ذات‌الریه می‌تواند بر اساس جایی که بدست آمده یا نحوه ایجاد آن طبقه‌بندی شود.
ذات‌الریه بیمارستانی (HAP)
این نوع ذات‌الریه باکتریایی در مدت اقامت در بیمارستان به وجود می‌آید. این نوع ذات‌الریه می‌تواند جدی تر از انواع دیگر باشد، زیرا باکتری‌های موجود ممکن است در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم باشند.
ذات‌الریه به دست آمده در جامعه (CAP)
ذات‌الریه به دست آمده از جامعه (CAP) به ذات‌الریه‌ای که در خارج از یک مکان یا نهاد پزشکی حاصل می شود، اطلاق می‌شود.
ذات‌الریه مرتبط با ونتیلاتور (VAP)
وقتی افرادی که از دستگاه تهویه هوا استفاده می‌کنند، دچار ذات‌الریه شوند ، به آن ذات‌الریه مرتبط با ونتیلاتور گفته می‌شود.
ذات‌الریه تنفس
ذات‌الریه تنفس هنگامی اتفاق می‌افتد که باکتری‌ها را از طریق غذا، نوشیدنی یا بزاق به ریه‌های خود اشتنشاق کنید. در صورت بروز مشکل در بلع، یا اگر با مصرف داروها یا الکل خیلی آرام می‌شوید، این نوع ذات‌الریه به احتمال زیاد بروز خواهد کرد.
درمان ذات‌الریه
معالجه شما به نوع ذات‌الریه، شدت و سلامت عمومی شما بستگی دارد.
داروهای تجویزی
پزشک ممکن است برای کمک به معالجه ذات‌الریه شما دارویی تجویز کند. آنچه تجویز شده است به علت خاص ذات‌الریه بستگی دارد.
آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی می‌توانند اکثر موارد ذات‌الریه باکتریایی را درمان کنند. همیشه کل دوره آنتی‌بیوتیک خود را طی کنید، حتی اگر احساس بهتری داشته باشید باز تا آخر دوره آن را مصرف کنید. انجام ندادن این امر می‌تواند از پاکسازی عفونت جلوگیری کند و ممکن است در آینده درمان آن را سخت‌تر کند.
داروهای آنتی‌بیوتیک روی ویروس‌ها کار نمی‌کنند. در بعضی موارد ، پزشک ممکن است داروی ضد ویروسی تجویز کند. با این حال، بسیاری از موارد ذات‌الریه ویروسی به خودی خود با مراقبت در منزل بهبود می‌یابند. از داروهای ضد قارچ برای مقابله با ذات‌الریه قارچی استفاده می‌شود. برای پاک کردن عفونت ممکن است مجبور شوید چندین هفته از این دارو استفاده کنید.
مراقبت در منزل
پزشک همچنین ممکن است در صورت لزوم، داروهای بدون نسخه (OTC) برای رفع درد و تب شما تجویز کند. این داروها شامل موارد زیر می‌تواند باشد:
- آسپرین
- ایبوپروفن (آدویل، موترین)
- استامینوفن (تیلنول)
پزشک شما همچنین ممکن است داروی سرفه را برای آرام کردن سرفه شما تجویز کند تا بتوانید استراحت کنید. در نظر داشته باشید که سرفه باعث از بین رفتن مایع ریه‌های شما می‌شود، بنابراین لزمی ندارد این نوع تجویز را به طور کامل استفاده کنید.
با استراحت زیاد و نوشیدن مایعات زیاد می‌توانید به بهبودی خود کمک کرده و از عود مجدد بیماری جلوگیری کنید.
بستری شدن
اگر علائم شما بسیار شدید است و یا مشکلات سلامتی دیگری نیز دارید، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شوید. در بیمارستان، پزشکان می‌توانند ضربان قلب، درجه حرارت و تنفس شما را مورد معاینه قرار دهند. معالجه بیمارستان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آنتی‌بیوتیک‌های داخل وریدی که به ورید تزریق می‌شوند
- تنفس درمانی، شامل ارسال داروهای خاص به طور مستقیم به ریه‌ها یا آموزش انجام تمرینات تنفسی برای به حداکثر رساندن اکسیژن‌رسانی
- اکسیژن درمانی برای حفظ سطح اکسیژن در جریان خون (بسته به شدت از طریق لوله بینی، ماسک صورت یا ونتیلاتور دریافت می‌شود)
عوامل خطر ذات‌الریه
هر کسی ممکن است دچار ذات‌الریه شود، اما گروه‌های خاصی خطر بیشتری دارند. این گروه‌ها شامل موارد زیر هستند:
- نوزادان از بدو تولد تا 2 سالگی
- افراد 65 سال و بالاتر
- افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شده به دلیل بیماری یا استفاده از داروها مانند استروئیدها یا داروهای خاص سرطان
- مبتلایان به بیماری‌های مزمن پزشکی خاص مانند آسم، فیبروز کیستیک، دیابت یا نارسایی قلبی
- افرادی که اخیراً به عفونت تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا مبتلا شده‌اند
- افرادی که اخیراً بستری شده‌اند یا در حال حاضر در بیمارستان بستری هستند، به ویژه اگر در یک دستگاه ونتیلاتور بوده یا در آن هستند
- افرادی که دچار سکته مغزی شده‌اند، در بلع مشکل دارند یا وضعیتی دارند که باعث عدم تحرک می شود
- افرادی که سیگار می‌کشند، از انواع خاصی از دارو استفاده می‌کنند یا مقدار زیادی الکل می‌نوشند
- افرادی که در معرض تحریک‌کننده‌های ریه مانند آلودگی، دود و برخی مواد شیمیایی قرار دارند.
پیشگیری از ذات‌الریه
در بسیاری موارد، می‌توان از ذات‌الریه جلوگیری کرد.
واکسیناسیون
اولین خط دفاع در برابر ذات‌الریه واکسینه شدن است. چندین واکسن وجود دارد که می تواند در جلوگیری از ذات‌الریه کمک کنند.
پرونار 13 (Prevnar 13) و پنومواکس 23 (Pneumovax 23)
این دو واکسن ذات‌الریه به محافظت در برابر ذات‌الریه و مننژیت ناشی از باکتری‌های پنوموکوکی کمک می‌کنند. پزشک می‌تواند به شما بگوید کدام یک ممکن است برای شما بهتر باشد.
پرونار 13 (Prevnar 13) در برابر 13 نوع باکتری پنوموکوکی موثر است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) آمریکا استفاده از این دارو را برای موارد زیر توصیه میکند:
- کودکان زیر 2 سال
- بزرگسالان 65 سال و بالاتر
- افراد بین 2 تا 64 سال با شرایط مزمن که خطر ابتلا به ذات‌الریه را افزایش می‌دهد
پنومواکس 23 (Pneumovax 23) در برابر 23 نوع باکتری پنوموکوکی موثر است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری(CDC) آمریکا استفاده از این دارو را برای موارد زیر توصیه میکند:
- بزرگسالان 65 سال و بالاتر
- بزرگسالان در سنین 19 تا 64 سال که سیگار می‌کشند
- افراد بین 2 تا 64 سال با شرایط مزمن که خطر ابتلا به ذات‌الریه را افزایش می‌دهد
واکسن آنفولانزا
ذات‌الریه اغلب می تواند عارضه آنفولانزا باشد، بنابراین مطمئن باشید که سالانه واکسن آنفولانزا را دریافت می‌کنید. توصیه مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری(CDC) آمریکا توصیه می کندکه همه افراد در سن 6 ماه و بالاتر واکسینه شوند، به ویژه کسانی که ممکن است در معرض خطر عوارض آنفولانزا باشند.
واکسن آنفلوآنزای هموفیلوس نوع ب (Hib)
این واکسن در برابر آنفلوآنزای هموفیلوس نوع ب محافظت می کند. این آنفلوآنزا که نوعی باکتری است که می تواند باعث ذات‌الریه و مننژیت شود. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری(CDC) آمریکا استفاده از این واکسن را برای موارد زیر توصیه میکند:
- همه کودکان زیر 5 سال
- کودکان بزرگتر واکسینه نشده یا بزرگترهایی که شرایط سلامتی خاصی دارند
- افرادی که پیوند مغز استخوان انجام داده‌اند
مطابق با انیستیتوی ملی بهداشت آمریکا واکسن‌های ذات‌الریه مانع از همه موارد این بیماری نمی‌شوند. اما اگر واکسینه شده‌اید، به احتمال زیاد شما یک بیماری خفیف‌تر و کوتاه‌تر دارید و عوارض کمتری متوجه شما است.
سایر نکات پیشگیری
علاوه بر واکسیناسیون، موارد دیگری وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از ذات‌الریه جلوگیری انجام دهید:
- اگر سیگار می‌کشید، سعی کنید ترک کنید. سیگار کشیدن شما را مستعد ابتلا به عفونت‌های تنفسی به خصوص ذات‌الریه میکند.
- مرتباً دستان خود را با صابون و آب بشویید.
- سرفه و عطسه خود را بپوشانید. بلافاصله دستمال استفاده شده را دور بیندازید.
- برای تقویت سیستم ایمنی بدن خود یک شیوه زندگی سالم را در پیش بگیرید. استراحت کافی داشته باشید، یک رژیم غذایی سالم بخورید و به طور منظم ورزش کنید.
به همراه واکسیناسیون و مراحل پیشگیری اضافی، می‌توانید به کاهش خطر ابتلا به ذات‌الریه کمک کنید.
تشخیص ذات‌الریه
پزشک شما با گرفتن سابقه پزشکی شما تشخیص را شروع میکند. آنها به طور کلی از شما در مورد ظهور علائم و سلامتی سؤال می‌کنند.
آنها سپس به معاینه بدنی شما می‌پردازند. این معاینه شامل گوش دادن به ریه‌های شما با استتوسکوپ برای هرگونه صدای غیر طبیعی، مانند ترک خوردگی است. بسته به شدت علائم و خطر ابتلا به عوارض، پزشك شما ممكن است یك یا چند مورد از این آزمایشات را نیز سفارش دهد:
اشعه ایکس قفسه سینه
اشعه ایکس به پزشک کمک میکند تا علائم التهاب در قفسه سینه شما را مورد بررسی قرار دهد. در صورت وجود التهاب، اشعه ایکس همچنین می‌تواند به پزشک در مورد مکان و میزان آن اطلاعات دهد.
خون گیری
در این آزمایش از یک نمونه خون برای تأیید عفونت استفاده می‌شود. خون گیری همچنین می‌تواند به شناسایی آنچه ممکن است باعث ایجاد شرایط شما شود کمک کند.
خلط گیری
در طی گرفتن خلط، نمونه‌ای از مخاط بعد از اینکه سرفه شدید کردید جمع می‌شود. سپس برای آزمایش علت آزمایش عفونت به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.
پالس اکسیمتری
پالس اکسیمتری میزان اکسیژن موجود در خون شما را اندازه‌گیری میکند. یک سنسور در یکی از انگشتان شما قرار داده می‌شود که می‌تواند نشان دهد که آیا ریه‌های شما به اندازه کافی اکسیژن را از طریق جریان خون را انتقال می‌دهند یا نه.
سی‌تی اسکن
سی‌تی اسکن تصویری واضح‌تر و دقیق تر از ریه‌های شما ارائه می‌دهد.
نمونه سیال
اگر پزشک شما مشکوک باشد که مایعات در فضای جنبی سینه شما وجود دارد، ممکن است با استفاده از سوزنی که بین دنده‌های شما قرار دارد، نمونه مایعات را بگیرید. فضای جنبی که به عنوان حفره جنبی نیز شناخته می‌شود، فضای نازک پر از مایع بین دو فضای جنبی ریوی، معروف به احشایی و پارتیال، هر ریه است. این آزمایش می‌تواند به شناسایی علت عفونت شما کمک کند.
نایژه بینی (برونکوسکوپی)
برونکوسکوپی به مجاری هوایی ریه‌ها نگاه میکند. این کار را با استفاده از دوربین در انتهای یک لوله انعطاف پذیر انجام می‌پذیرد که به آرامی به گلو و ریه‌های هدایت می‌شود. اگر علائم اولیه شما شدید باشد یا در بیمارستان بستری شده باشید و به خوبی به آنتی‌بیوتیک پاسخ ندهید ممکن است پزشک شما این آزمایش را انجام دهد.
ذات‌الریه پیاده‌روی
ذات‌الریه پیاده‌روی یک مورد خفیف‌تر از ذات‌الریه است. مبتلایان به ذات‌الریه ذات‌الریه حتی نمی‌توانند بدانند که دچار ذات‌الریه هستند، زیرا علائم آنها ممکن است بیشتر مربوط به تنگی نفس باشد تا ذات‌الریه.
علائم ذات‌الریه پیاده‌روی می‌تواند مواردی مانند موارد زیر را شامل شود:
- تب خفیف
- سرفه خشک بیش از یک هفته ادامه داشته باشد
- لرز
- تنگی نفس
- درد قفسه سینه
- کاهش اشتها
علاوه بر این، ویروس‌ها و باکتری‌هایی مانند استرپتوکوک یا آنفلوآنزای هموفیلی، اغلب باعث ایجاد ذات‌الریه می‌شوند. با این حال، در ذات‌الریه پیاده‌روی، باکتری‌هایی مانند مایکوپلاسما، کلامیدوفیلا و لژیونلا باعث این بیماری می‌شوند.
علیرغم خفیف‌تر بودن، ذات‌الریه پیاده‌روی ممکن است به دوره بهبودی طولانی‌تر از ذات‌الریه نیاز داشته باشد.
آیا ذات‌الریه ویروس است؟
چندین نوع مختلف از عوامل عفونی می‌توانند باعث بیماری ذات‌الریه شوند. ویروس‌ها فقط یکی از آنها هستند. بقیه شامل باکتری و قارچ هستند.
برخی از نمونه‌های عفونت‌های ویروسی که می‌توانند باعث ذات‌الریه شوند عبارتند از:
- آنفلوانزا
- عفونت RSV(ویروس سین‌سیشیال تنفسی)
- رینو ویروس‌ها (سرماخوردگی)
- عفونت ویروس پاراآنفلوآنزای انسانی
- عفونت متاپنوموویروس انسانی
- سرخک
- آبله مرغان (ویروس واریسلا زوستر)
- عفونت آدنوویروس
- عفونت کروناویروس
اگرچه علائم ذات‌الریه ویروسی و باکتریایی بسیار مشابه است، موارد ذات‌الریه ویروسی اغلب خفیف‌تر از موارد ذات‌الریه باکتریایی است. مطابق انیستیتوی ملی بهداشت آمریکا، افراد مبتلا به ذات‌الریه ویروسی در معرض خطر ابتلا به ذات‌الریه باکتریایی نیز هستند.
یک تفاوت بزرگ بین ذات‌الریه ویروسی و باکتریایی، درمان آن است. عفونت‌های ویروسی به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهند. بسیاری از موارد ذات‌الریه ویروسی ممکن است با مراقبت در منزل انجام شود، اگرچه بعضی اوقات آنتی‌ویروسی نیز ممکن است تجویز شود.
ذات‌الریه و برونشیت
ذات‌الریه و برونشیت دو بیماری متفاوت هستند. ذات‌الریه التهاب کیسه‌های هوا در ریه‌های شما است. برونشیت التهاب لوله‌های برونشی شما است. لوله‌هایی که که از نای به ریه‌های شما منتهی می‌شوند.
عفونت‌ها باعث ایجاد ذات‌الریه و برونشیت حاد می‌شوند. علاوه بر این، برونشیت مداوم یا مزمن می‌تواند از طریق استنشاق آلاینده‌ها مانند دود سیگار ایجاد شود.
عفونت ویروسی یا باکتریایی می‌تواند منجر به برونشیت حاد شود. اگر این بیماری درمان نشود، می‌تواند به ذات‌الریه تبدیل شود. گاهی اوقات به سختی می‌توان گفت که آیا این اتفاق افتاده است یا خیر. علائم برونشیت و ذات‌الریه بسیار مشابه است.
اگر برونشیت دارید، درمان آن برای جلوگیری از ابتلا به ذات‌الریه حائز اهمیت است.
ذات‌الریه در کودکان
ذات‌الریه می تواند یک بیماری نسبتاً شایع در دوران کودکی باشد. محققان تخمین می‌زنند هرساله 120 میلیون کودک با بیماری ذات‌الریه در دنیا وجود دارد.
دلایل ذات‌الریه با توجه به سن می‌تواند متفاوت باشد. به عنوان مثال، ذات‌الریه به دلیل ویروس‌های تنفسی استرپتوکوک و هموفیل در کودکان زیر 5 سال شایع است.
ذات‌الریه به علت مایکوپلاسما اغلب در کودکان بین 5 تا 13 سال مشاهده می‌شود. مایکوپلاسما یکی از دلایل ذات‌الریه پیاده‌روی است که ملایم‌تر از ذات‌الریه است.
در صورت مشاهده موارد زیر در فرزندتان به پزشک متخصص اطفال مراجعه کنید:
- مشکل در تنفس
- فاقد انرژی
- تغییر در اشتها
ذات‌الریه به ویژه در کودکان خردسال می‌تواند به سرعت خطرناک شود.
داروهای خانگی بیماری ذات الریه
اگرچه داروهای خانگی باعث درمان ذات‌الریه نمی‌شوند، اما برخی از کارها برای کمک به کاهش علائم ذات‌الریه کمک میکند.
سرفه یکی از شایع‌ترین علائم ذات‌الریه است. غرغره کردن آب نمک یا نوشیدن چای نعناع است از راه‌های طبیعی برای تسکین سرفه است.
مواردی مانند داروهای ضد درد و کمپرس آب سرد می‌توانند برای تسکین تب به کار روند. نوشیدن آب گرم یا داشتن یک کاسه گرم سوپ خوب می تواند به لرز کمک کند.
اگرچه داروهای خانگی می‌توانند به کاهش علائم کمک کنند، اما بسیار مهم است که برنامه درمانی خود را رعایت کنید. هرگونه داروی تجویز شده را طبق دستورالعمل مصرف کنید.
بهبود ذات‌الریه
بیشتر افراد به درمان پاسخ داده و از ذات‌الریه بهبود می‌یابند. زمان بهبودی به نوع ذات‌الریه، شدت و سلامت عمومی شما بستگی دارد.
ممکن است یک فرد جوان طی یک هفته پس از درمان، به حالت عادی برگردد. ممکن است دیگران برای بهبودی زمان طولانی‌تری لازم داشته باشند و ممکن است دچار خستگی طولانی‌مدت شوند. اگر علائم بیماری شما شدید باشد، بهبودی شما ممکن است چندین هفته طول بکشد.
اقدامات زیر را برای کمک به بهبود خود انجام دهید و از بروز عوارض جلوگیری کنید:
- مطابق دستورالعمل پزشک خود، به برنامه درمانی پایبند باشید و تمام داروها را مصرف کنید.
- حتما استراحت زیادی برای کمک به بدن در مبارزه با عفونت داشته باشید.
- به مقدار زیاد مایعات بنوشید.
- از پزشک خورد در رابطه با تعیین قرار ویزیت وقت بگیرید. او ممکن است از شما بخواهد اشعه ایکس دیگری از سینه خود بگیرید تا مطمئن شود عفونت شما پاک شده است.
عوارض بیماری ذات الریه
ذات‌الریه به خصوص در افرادی که سیستم ایمنی ضعیف شده یا شرایط مزمن مانند دیابت دارند ممکن است عوارضی ایجاد کند.
وخیم شدن شرایط مزمن
اگر شرایط بهداشتی خاص دارید، بیماری ذات الریه می‌تواند آنها را بدتر کند. این شرایط شامل نارسایی احتقانی قلب و آمفیزم است. برای برخی افراد، ذات‌الریه خطر ابتلا به حمله قلبی را افزایش می‌دهد.
باکترمی (پیدایش باکتری در خون)
باکتری‌های ناشی از عفونت ذات‌الریه ممکن است در جریان خون شما گسترش یابد. این می‌تواند منجر به فشار خون به شدت خطرناک، شوک سپتیک و در برخی موارد نارسایی اندام شود.
آبسه‌های ریه
آبسه‌ها حفره‌هایی در ریه‌ها است که حاوی چرک است. آنتی‌بیوتیک‌ها می توانند آنها را درمان کنند. بعضی اوقات ممکن است برای از بین بردن چرک نیاز به جراحی داشته باشید.
تنفس مختل شده
ممکن است هنگام نفس کشیدن برای دریافت مقدار کافی اکسیژن دچار مشکل شوید. ممکن است نیاز به استفاده از ونتیلاتور داشته باشید.
سندرم سختی تنفسی حاد
این نوعی شدید از نارسایی تنفسی است که یک حالت اورژانس پزشکی است.
ریزش مایع به درون فضای جنبی
اگر ذات‌الریه شما درمان نشود، ممکن است ریزش مایع به درون فضای جنبی داشته باشید. فضای جنبی غشای نازکی است که قسمت بیرونی ریه‌های شما و قسمت داخلی قفس دنده شما را نشان می‌دهد. مایع ممکن است آلوده شده و نیاز به تخلیه داشته باشد.
مرگ
در برخی موارد، ذات‌الریه می‌تواند کشنده باشد. براساس مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، بیش از 49000 نفر از مردم ایالات متحده در سال 2017 بر اثر ذات‌الریه کشته شدند.
آیا بیماری ذات الریه قابل درمان است؟
انواع عفونت‌ها باعث ایجاد ذات‌الریه می‌شوند. با شناخت و درمان مناسب، بسیاری از موارد ذات‌الریه بدون عوارض قابل درمان است.
در مورد عفونت‌های باکتریایی، متوقف کردن زود هنگام آنتی‌بیوتیک‌ها باعث می‌شود عفونت کاملاً پاک نشود. این بدان معنی است که ذات‌الریه شما می‌تواند برگردد. توقف زود هنگام آنتی‌بیوتیک‌ها همچنین می‌تواند در مقاومت آنتی‌بیوتیکی نقش داشته باشد. درمان عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک مشکل‌تر است.
ذات‌الریه ویروسی اغلب در طی یک تا سه هفته با درمان در خانه برطرف می‌شود. در بعضی موارد، ممکن است به آنتی‌ویروس‌ها احتیاج داشته باشید. داروهای ضد قارچ ذات‌الریه قارچی را درمان می‌کنند و ممکن است نیاز به یک دوره طولانی‌تر برای درمان داشته باشند.
مراحل بیماری ذات الریه
ذات‌الریه ممکن است براساس ناحیه‌های ریوی که در آن تأثیر دارد طبقه‌بندی شود:
ذات‌الریه نایژه‌ای (برنکوپنومونی)
ذات‌الریه نایژه‌ای می‌تواند در هر دو ریه شما مناطقی راتحت تأثیر قرار دهد. غالباً در نزدیکی برونش‌های شما یا اطراف آن می‌نشیند. لوله‌هایی وجود دارند که از نای شما به ریه‌ها منتهی می‌شوند.
بیماری ذات الریه لوبار
ذات‌الریه لوبار بر یک یا چند لوب ریه شما تأثیر می‌گذارد. هر ریه از لوب تشکیل شده است، که بخش‌های مشخصی از ریه هستند.
با توجه به پیشرفت ذات‌الریه، ذات‌الریه لوبار را می‌توان به چهار مرحله تقسیم کرد:
- تراکم. بافت ریه سنگین و احتقان ظاهر می‌شود که در این حالت مایعات پر از ارگانیسم‌های عفونی در کیسه‌های هوا جمع می‌شود.
- کبدی قرمز. کبدی یا هپیتاسیون تبدیل قسمتی از ریه با بافت سفتی شبیه کبد است که معمولا در ذات‌الریه لوبار دیده می‌شود. سلول‌های قرمز خون و سلول‌های ایمنی بدن وارد مایعات شده‌اند. این باعث می‌شود ریه‌ها از نظر ظاهری قرمز و جامد به نظر برسند.
- کبدی خاکستری. گلبول‌های قرمز خون شروع به تجزیه می‌کنند در حالی که سلول‌های ایمنی باقی می‌مانند. شکسته شدن گلبول‌های قرمز باعث تغییر رنگ می‌شود، از قرمز تا خاکستری.
- وضوح. سلول‌های ایمنی پاکسازی عفونت را آغاز کرده‌اند. سرفه به خارج کردن مایع باقیمانده از ریه‌ها کمک میکند.
بیماری ذات الریه حاملگی
ذات‌الریه‌ای که در دوران بارداری رخ می‌دهد، ذات‌الریه مادر نامیده می‌شود. زنان باردار بیشتر در معرض خطر ابتلا به شرایطی مانند ذات‌الریه هستند. این به دلیل سرکوب طبیعی سیستم ایمنی بدن است که هنگام بارداری اتفاق می‌افتد.
علائم ذات‌الریه با دوره سه‌ماهه بارداری متفاوت نیست. با این وجود، ممکن است بعداً به دلیل نارضایتی‌های دیگری که ممکن است با آنها روبرو شوید، بعضی از آنها را در دوران بارداری خود دیرتر متوجه شوید.
اگر باردار هستید، به محض شروع علائم ذات‌الریه، با پزشک خود تماس بگیرید. ذات‌الریه مادر می‌تواند به عوارض مختلفی از جمله تولد زودرس و وزن کم هنگام تولد منجر شود.
