نائورو چاق ترین کشور دنیا ؛ دیابت در این کشور بیداد میکند !
نائورو یک کشور جزیرهای در جنوب غربی اقیانوس آرام است که در واقع یک جزیره مرجانی برافراشته شده در 40 کیلومتری خط استوا محسوب میشود. این کشور را دورافتادهترین منطقه مسکونی جهان نیز میدانند؛ زیرا با نزدیکترین همسایه خود یعنی جزیره بانابا، بیش از 300 کیلومتر فاصله دارد! نائورو با 11 هزار نفر جمعیت در لیست کم جمعیت ترین کشورهای جهان قرار گرفته است. از دیگر نکات جالب توجه درباره نائورو این است که این کشور پایتخت رسمی ندارد! اما بهرحال دفاتر دولتی و مهم در منطقهای به نام یارارن قرار دارند. آنچه که اسم نائورو را بیش از همه بر سر زبانها انداخته است؛ آمار بسیار بالای چاقی و دیابت در میان مردمش است. این با بیش از 60 درصد آمار چاقی، به یک رکورد منحصر به فرد در این زمینه دست یافته است. به همین دلیل است ک نائورو چاق ترین کشور دنیا برای بسیاری از مردم به یک کشور جالب تبدیل شده است. البته اگر کمی بیشتر در ارتباط با نائورو تحقیق کنید؛ به نتایج دردناکی نیز خواهید رسید.
نائورو ؛ جهنم پناهجویان !
نائورو تنها به دلیل چاقی مردمش بر سر زبانها نیفتاده است؛ سالهاست که کشور استرالیا تمام کسانی که به قصد پناهندگی وارد این کشور میشوند را راهی نائورو کرده و در آنجا مستقر میکند. بسیاری از پناهجویانی که به اجبار راهی این جزیره شدهاند؛ از وضعیت بد زندگی و شرایط نامساعدی که تجربه کردهاند گله داشته و ناراضی بودهاند. به عبارتی دیگر، پناهجویان در این جزیره زندانی شده و در شرایط وحشتناکی مجبور به گذران زندگی میشوند؛ آن هم بدون هیچ جرم و جنایتی! سازمانهای حقوق بشر بارها و بارها در این زمینه به استرالیا و جوامع بینالمللی از جمله سازمان ملل هشدار دادهاند.
بر اساس آخرین آمارهای سازمان ملل، بیش از 440 نفر پناهجو در این جزیره ساکن هستند که از تعداد، بالغ بر 40 نفر را کودکان تشکیل میدهند. البته افراد دیگری نیز تحت عناوینی غیر از پناهجو، در این کشور زندگی میکنند و مدارکی نیز برای آنها صادر شده است. البته مدارکی بسیار نامعتبر که تقریبا هیچ مشکلی را از صاحبان خود حل نمیکنند. البته هیچ مهاجری حق ندارد به طور دائم در این جزیره بافی بماند؛ بر اساس توافق دولت محلی نائورو با استرالیا، پناهجویان بیشتر از 5 سال نمیتوانند در این کشور باقی بمانند و پس از آن باید به فکر جای دیگری باشند.
نائورو به عنوان یک جهنم برای کسانی که قصد مهاجرت به استرالیا را داشته باشند در نظر گرفته شده است. در واقع استرالیا به این وسیله به کسانی که قصد پناهندگی در این کشور را دارند؛ فهمانده است که نباید به صورت غیر قانونی و با کشتی راهی این کشور شوند؛ زیرا در این صورت تنها جایی که انتظار آنان را خواهد کشید نائورو خواهد بود.
جغرافیای نائورو
بسیاری از مساحت نائورو به صورت نامظم از دل اقیانوس بیرون آمده است و هیچ بندرگاه یا راه ارتباطی در آن وجود ندارد. همانطور که گفته شد؛ این کشور از نظر جغرافیایی بسیار دور افتاده است و دور تا دور آن توسط اقیانوس آرام احاصه شده است. آب و هوای نائور گرمسیری همراه با نسیمهای اقیانوسی میباشد. در طول روز میانگین دمای این جزیره در حدود 28 درجه سانتیگراد میباشد. دور تا دور این جزیره را معادن فسفات تشکیل دادهاند که توسط کشتیهای بازی از جزیره خارج میشود. جالب است بدانید که هیچ رودخانه یا منبع آب شیرینی در این جزیره وجود ندارد و آب نائورو فقط از طریق کشتیهایی که برای فسفات راهی آن میشوند؛ تامین میشود.
خاک این جزیره بسیار فقیر بوده و به دلیل بارانهای نامظم و البته محدود، تقریبا به یک خاک بی مصرف تبدیل شده است. همین عامل گاهی باعث بروز خشکسالیهای طولانی مدت در نائورو میشود. استخراح بی رویه فسفات نیز بر ویرانی بیشتر این جزیره افزوده است، به طوری که امروزه بیش از 80 درصد از مناطق نائورو، غیر قابل سکونت شدهاند. در مناطقی که هنوز به دلیل استخراج سولفات از بین نرفتهاند؛ درختان نارگیل و موز یافت میشوند که البته به اندازهای نیستند که کفاف جمعیت این کشور را بدهند.
جمعیت و مردم
بیشترین ساکنان 11 هزار نفری این جزیره را بومیان محلی تشکیل میدهند. تعداد محدودی از استرالیاییها و چینیها نیز در این کشور سکونت دارند که بیشتر به عنوان کارگر معادن سولفات در نائورو مستقر شدهاند. زبان محلی این کشور هیچگونه گرامر نوشتاری ندارد و حتی برای همسابههای نائورو نیز نامفهوم به شمار میرود. بیشتر مردم نائورو میتوانند به زبان انگلیسی تکلم نمایند. بیش از 80 درصد از مردم نائورو مسیحی بوده و از این جمعیت، نیمی پروتستان و نیمی کاتولیک میباشند. شهرسازی در نائورو تابع هیچ الگوی مشخصی نبوده و شهرها و روستاها به صورت نامنظم در امتداد اقیانوس پراکنده شدهاند.
اقتصاد نائورو
کشاورزی، ماهیگیری، تولید و البته گردشگری از مهمترین منابع درآمد مردم این کشور به شمار میروند. برای سالهای متمادی، استخراج و صدور فسفات، منبع اصلی درآمد نائورو محسوب شده و فسفات این کشور در جهان بهترین بود. تجارت فسفات در نائورو توسط یک شرکت انگلیسی-استرالیایی انجام و مدیریت میشد. در سال 1970، دولت محلی نائورو انحصار فسفات را از دست خارجیها در آورده و برای مدتی این کشور را تبدیل به یکی از ثروتمندترین کشورهای دنیا از لحاظ تولید سالانه ناخالص داخلی نمود. در اواخر فرن بیستم بود که با کشف معادن فسفات در سایر نقاط جهان، اقتصاد نائورو مختل شده و این کشور عملا ورشکسته شد. اینجا بود که پای پناهجویان به این جزیره باز شد!
در اوایل قرن بیست و یکم، نائور پذیرفت که تعدادی از پناهجویان ساکن استرالیا را قبول نماید؛ البته تا زمانی که درخواست آنها توسط دولت استرالیا بررسی شود. استرالیا نیز در قبال این کار، میلیونها دلار به این کشور کمک مالی اهدا نمود. به این ترتیب، کسانی که به استرالیا پناهنده شده و درخاست پناهندگی میکردند؛ تا زمان بررسی درخاستشان باید راهی جهنم نائورو میشدند!
علاوه بر این تمامی منابع غذایی و دارویی این کشور، از سایر نقاط جهان وارد شده و در داخل جزیره، هیچ گونه فعالیت تولیدی صورت نمیگیرد. بیش از 90 درصد از واردات نائورو از کشور استرالیا میباشند. در نائورو خبری از مالیات بر درآمد و یا عوارض وارداتی نیست! جالب است بدانید که تنها راه ارتباط مردم این کشور با جهان خارج از طریق خطوط هوایی میباشد. کشور نائورو تنها یک فرودگاه دارد که در منطقه یاران واقع شده است.
نائورو چاق ترین کشور دنیا
بیش از 90 درصد از مردم نائورو چاق بوده و بیش از 60 درصد از آنها از چاقی مفرط رنج میبرند. جالب است بدانید که متوسط وزن آقایان در این کشور به بیش از 150 کیلوگرم میرسد و این معضل مستقیما با سبک زندگی مردم نائورو در ارتباط است. همانطور که گفته شد، در اواخر قرن بیستم، دولت نائورو کنترل معادن فسفات را در دست گرفته و همین امر باعث سرازیر شدن ثروتی عظیم به سمت مردم این کشور شد. حال تنها کاری که مردم نائورو انجام میدادند؛ این بود که در خانه بنشیند و بابت اجازه زمینهایشان به دولت، پول دریافت نمایند!
همین بیکاری و استراحت مطلق که البته با عادات غذایی نادرست که از فرهنگ ضعیف مردم، نشات میگرفتند؛ سبب شد به یکباره میانگین چاقی در این کشور سر به فلک بکشد. همین رویه برای سالهای پیش رو نیز ادامه پیدا کرده و از نسلی به نسل دیگر منتقل شد.. کار تا به آنجا پیش رفت که میانگین وزن نوزادان در نائورو به 5 کیلوگرم رسید! البته با ورشکستگی دولت در زمینه صادرات فسفات، دیگر خبری از ثروتهای عظیم نیست؛ اما مردم نائورو هنوز نتوانستهاند برای چاقی مفرط خود یک راه فرار بیابند.