تحقیق درباره فردوسی ؛ زندگینامه حکیم ابوالقاسم فردوسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی برای همه ایرانی‌ها، یک نام مشهور و شناخته شده است. این شاعر بزرگ، خالق یکی از بزرگترین آثار ادبیات فارسی، یعنی شاهنامه است. با این‌حال، تحقیق درباره فردوسی و زندگینامه او، خالی از لطف نیست.

شهرت فردوسی تنها به ایران مربوط نمی‌شود. این شاعر پرآوازه در سراسر جهان و برای تمامی علاقمندان به ادبیات، کاملا شناخته شده و قابل احترام است. همین موضوع، بزرگی و اهمیت ابوالقاسم فردوسی را به خوبی نشان می‌دهد.

در این مقاله از مجله اینترنتی ایده آل مگ قصد داریم به زبانی ساده و قابل فهم برای کودکان و نوجوانان، به بررسی تحقیق درباره فردوسی بپردازیم. لطفا تا پایان با ما همراه باشید.

ابوالقاسم فردوسی کیست ؟

ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرفشاه ملقب به فردوسی، در سال 319 هجری خورشیدی، به دنیا آمد. بر اساس منابع تاریخی، محل تولد او، روستای باژ از توابع شهر طوس در خراسان بود.

پدر او ابومنصور، یک کشاورز بود و مادرش گردویه زهرا، یکی از شاهزادگان مازندرانی شناخته می‌شد. با توجه به این‌که پدر فردوسی از دهقان‌های ثروتمند زمان خود بود، این شاعر بزرگ دوران کودکی و نوجوانی راحت و آسوده‌ای را پشت سر گذاشت.

این آسودگی در نوجوانی، باعث شد که ابوالقاسم فردوسی بیشتر وقت خود را به مطالعه درباره تاریخ کهن ایران بگذراند. در نتیجه، او خیلی زود توانست اطلاعات زیادی را درباره افسانه‌ای باستانی سرزمین خودش به دست بیاورد.

از طرفی دیگر، دوران کودکی فردوسی در حکومت سامانیان قرار گرفته بود. پادشاهان سامانی علاقه زیادی به ادبیات پارسی داشتند و این عامل، آشنایی و اشتیاق ابوالقاسم را به ادبیات کهن ایرانی، بیش از پیش افزایش داد.

متاسفانه از جزئیات دوران زندگی فردوسی، اطلاعات دقیقی در دسترس نیست. آن‌چه که امروز از فردوسی می‌دانیم، حاصل تلاش‌های نظامی گنجوی (یکی دیگر از شاعر‌های بزرگ تاریخ ایران) است.

از تاریخ ازدواج و همسر این شاعر و حماسه‌سرای بزرگ، هیچ اطلاعاتی در دست نیست. اما بنابر روایت‌های تاریخی، اولین فرزند او در سال 359 هجری قمری به دنیا آمد و در 37 سالگی (زمانی که فردوسی 67 ساله بود) درگذشت.

ابوالقاسم فردوسی در سال 399 هجری خورشیدی و در 80 سالگی درگذشت. آرامگاه این استاد بزرگ در 28 کیلومتری روستای فاز (در شهر طوس) قرار گرفته است.

در تقویم ایران، روز 25 اردیبهشت به نام روز پاسداشت فردوسی، نام‌گذاری شده است.

تاثیر فردوسی بر ادبیات فارسی

حکیم ابوالقاسم فردوسی یکی از بزرگترین شاعران و حماسه‌سراهای تاریخ ایران است. (بسیاری از کارشناسان، او را بزرگترین شاعر فارسی زبان تاریخ می‌دانند)

بزرگترین و تنها اثر منسوب به فردوسی یعنی شاهنامه به سبک ادبیات حماسی سروده شده است. به همین دلیل، فردوسی را بزرگترین حماسه‌سرای تاریخ ادبیات ایران می‌دانند.

حماسه یا ادبیات حماسی، یکی از انواع ادبی است و در اصطلاح، به روایتی داستانی از تاریخ تخیلی یک ملت گفته می‌شود که با قهرمانی‌ها و اعمال و حوادث خارق‌العاده ترکیب می‌شود.
ویژگی اصلی حماسه، تخیلی بودن و شکل داستانی آن است. وجود انسان‌های آرمانی و برتر که از نظر نیروی جسمانی و معنوی با دیگران متفاوت هستند ،از دیگر ویژگی‌های حماسه به شمار می‌آید.

آن‌چه که بیش از همه در اشعار فردوسی دیده می‌شود، وطن‌پرستی، لطافت طبع، توجه به اخلاق و فضیلت‌ها و همچنین ترکیب کردن فرهنگ ایرانی قبل و بعد از اسلام است.

بدون شک همه ما، حکیم ابوالقاسم فردوسی را با مهم‌ترین اثرش یعنی شاهنامه می‌شناسیم. شاهنامه بدون شک، بزرگترین اثر حماسی ادبیات ایران و یکی از بهترین شاهکارهای حماسی جهان (در کنار ایلیاد و اودیسه از هومر شاعر بزرگ یونانی) است.

شاهنامه مهم‌ترین اثر فردوسی

همان‌طور که در ابتدای تحقیق درباره فردوسی هم اشاره کردیم، این شاعر بزرگ در همان دوران کودکی و نوجوانی، به ادبیات و افسانه‌های تاریخ کهن ایران علاقمند بود. همین عامل سبب شد که فردوسی، سرودن شاهنامه را در 30 سالگی آغاز کند.

بر اساس روایت‌های تاریخی، ابوالقاسم فردوسی تمام ثروت خود را صرف نگارش شاهنامه کرد. به شکلی که به نظر می‌رسد او اواخر زندگی خود را در فقر و تنگدستی سپری کرد.

شاهنامه شرح حال پیروزی‌ها، شکست‌ها و دلاوری‌های ایرانیان از زمان اولین پادشاه جهان (کیومرث) تا سرنگونی دولت ساسانی به دست اعراب (تازیان) است. به شاهنامه قرآن عجم هم گفته می‌شود.

شاهنامه یک روایت تاریخی خطی (مستقیم که بر اثر گذشت زمان جلو می‌رود) دارد. در این کتاب به درگیری‌های ایرانی‌ها با هندی‌ها در شرق، تورانیان در شمال و شمال شرقی، رومی‌ها در غرب و شمال غربی و اعراب در جنوب غربی اشاره می‌کند.

شاهنامه در حدود 50 هزار بیت است و روایت‌گر تاریخ کهن و افسانه‌های ایران باستان در قالب شعر است. البته بر اساس منابع تاریخی، فردوسی اولین کسی نبود که قصد انجام این کار را داشت. بنابر روایت‌ها، شاعری به نام “دقیقی” قبل از ابوالقاسم فردوسی کار نگارش شعری تاریخ ایران را آغاز کرده بود.

شاهنامه مجموعه‌ای از داستان‌های ملی و تاریخ باستانی پادشاهان قدیم ایران و پهلوانان بزرگ سرزمین فارس است که کارهای پهلوانی آن‌ها را همراه با فتح و ظفر و مردانگی و شجاعت و دینداری، توصیف می‌کند.

شاهنامه شامل 3 بخش اساطیری، تاریخی، پهلوانی است. ماجراهای این کتاب در دوران حکومت 4 سلسله پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان جریان دارند.

شاهنامه از این نظر دارای اهمیت زیادی است که در دورانی نوشته شد که ادبیات فارسی به شدت در معرض خطر و قرار گرفتن مطبق زیر سلطه ادبیات عرب قرار داشت. به همین دلیل، بسیاری از مورخان معتقد هستند که فردوسی توانست با سردون شاهنامه، زبان فارسی را برای همیشه از نابود شدن نجات دهد.

در روایات تاریخی آمده است که فردوسی 35 سال از عمر و تمام ثروتش را صرف نگارش شاهنامه کرد. پس از اتمام این اثر، او آن را به سلطان محمود غزنوی تقدیم کرد؛ اما این پادشاه از پذیرش آن سرباز زد و تنها 6 هزار دینار به فردوسی پاداش داد.

فردوسی در یک بیت بسیار مشهور، به مدت زمان نگارش شاهنامه و زحمت‌هایی که برای آن کشیده است، اشاره می‌کند:

عظمت و بزرگی شاهنامه در دوران حیات فردوسی کشف نشد. یک قرن بعد از درگذشت ابوالقاسم فردوسی بود که نظامی گنجوی، بزرگی این اثر جاودانه را آشکار کرد.

بر اساس روایت‌های معتبر تاریخی، فردوسی برای سرودن شاهنامه، تنها از یک منبع استفاده کرد و آن هم، شاهنامه ابومنصوری بود. او مدت زمان زیادی را در جستجوی این اثر سپری کرد.

البته فردوسی از داستان‌های عامیانه که در آن زمان نقل می‌شدند هم برای نگارش شاهنامه استفاده کرد. برخی از این داستان‌ها عبارتند از: بیژن و منیژه، مبارزه رستم با اکوان دیو، رزم بیژن و گرازان، داستان رستم و سهراب و …

وفات و آرامگاه فردوسی

همان‌طور که اشاره شد، حکیم ابوالقاسم فردوسی در سال 399 هجری خورشیدی (مصادف با 416 هجری قمری) دار فانی را وداع گفت. این در حالی بود که او سال‌های آخر عمر خود را در تنهایی و فقر سپری کرد. بنابر روایات، پیکر فردوسی را در حیاط خانه‌اش دفن کردند.

در طول سال‌های بعد از وفات این شاعر بزرگ، یکی از حاکمان محلی غزنوی، دستور ساخت یک بنای یادبود را در محل دفن فردوسی صادر نمود. این آرامگاه البته به تدریج و با گذشت زمان ویران شد.

در سال 1307 هجری خورشیدی، دستور بازسازی مقبره حکیم ابوالقاسم فردوسی صادر شد و کار مرمت و طراحی آن، در سال 1348 تکمیل شد.

هم‌اکنون آرامگاه فردوسی در 20 کیلومتری شمال غربی مشهد مقدس واقع شده است.

دانلود تحقیق درباره فردوسی به صورت ورد

کلام آخر

حکیم ابوالقاسم فردوسی یکی از بزرگترین شاعرهای ادبیات فارسی ایران است. این حکیم پرآوازه، از جایگاه بلندی برخوردار است و بسیاری از مورخان، ادامه حیات زبان و ادبیات فارسی را مدیون زحمات و تلاش‌‌های او برای نگارش شاهنامه می‌دانند.

در این مقاله به بررسی تحقیق درباره فردوسی به زبانی ساده پرداختیم. در صورتی که همچنان درباره این شاعر و حماسه‌سرای بزرگ سوال یا ابهامی دارید، حتما در بخش نظرات با ما در میان بگذارید تا در اولین فرصت، پاسخ‌گوی شما عزیزان باشیم.

سوالات متداول