همه چیز درباره ورزش بوکس + اصول و قوانین

تردیدی نداریم که بوکس یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های رزمی در سطح جهان و ایران است. میلیون‌ها نفر هر روز برای آموزش بوکس تمرین کرده و بزرگ‌ترین رویدادهای بوکس را تماشا می‌کنند.

از آنجایی که در حال خواندن این مقاله هستید، احتمالا به فکر امتحان شروع بوکس هستید. مهم نیست که می‌خواهید وزن کم کنید، خوش اندام شوید یا فقط کمی تفریح کنید، به نظر ما بوکس انتخاب مناسبی برای شماست.

به همین دلیل است که قصد داریم در این مقاله از ایده آل مگ، تاریخچه، دلایل انتخاب این ورزش و مزایای احتمالی شروع بوکس را به شما ارائه دهیم که باعث می‌شود آن را نسبت به سایر ورزش‌ها ارجح بدانید.

نگاهی کوتاه به بوکس

همه ما می‌دانیم که بوکس یک ورزش رزمی است و تنها به مبارزه با مشت ختم می‌شود. اما جالب است بدانید که به طور سنتی، بوکس را به عنوان «پوگیلیسم» نیز می‌شناسند که در لغت به معنای «مشت مبارزه» است.

مبارزات در منطقه‌ای به نام «رینگ» انجام می‌شوند و شامل راندهای زمان‌بندی شده هستند. برندگان نیز با کسب امتیاز لازم یا با ناک اوت کردن حریف، تعیین می‌شوند.

در این میان یک داور مبارزه را در داخل رینگ اجرا می‌کند؛ در حالی که داوران خارج از رینگ در نهایت تصمیم می‌گیرند که چه کسی برنده مسابقه است.

شاید نشنیده باشید که همه می‌توانند بوکس را انجام دهند. در واقع هیچ وقت برای شروع بوکس دیر یا زود نخواهد بود. به این معنا که مهم نیست چقدر پیر یا جوان هستید. همچنین، می‌توانید بدون در نظر گرفتن فرم بدنی، قد یا کوتاهی خود، آموزش این ورزش را شروع کنید.

حتی اگر خیلی بزرگ‌تر از او هستید، باز هم می‌توانید ورزش بوکس را شروع کنید. طبق گزارش‌ها در سالن‌های مربوط به تمرین این ورزش، کسانی رفت و آمد دارند که از رنج سنی 5 تا 70 سال را تشکیل می‌دهند.

بسیاری از مردم فکر می‌کنند که به این ورزش تعلق ندارند، اما این مسئله دور از واقعیت است. بوکس برای همه کسانی تعریف شده که می‌خواهند سختی‌ها را تمرین کرده و پیشرفت کنند.

پس اگر می‌توانید مشت خود را گره کنید، دست‌هایتان را بالا ببرید و حرکت کنید، می‌توانید بوکس کار کنید.

تاریخچه ورزش بوکس

شاید با بررسی تاریخچه بوکس، تاکید ما بر آشنایی با این ورزش هیجان انگیز را متوجه شوید. شواهد تاریخی حاکی از آن است که انسان‌ها در طول تاریخ به یک شکلی درگیر مشت زدن بوده‌اند.

نقش برجسته سومری که بوکس را به تصویر می‌کشد، یافت شده است که قدمت آن به هزاره سوم قبل از میلاد می‌رسد. این نقش برجسته توضیح یک مبارزه به عنوان نوعی ورزش در حدود 1500 قبل از میلاد است.

بوکس در روم باستان هم رایج بود و به ویژه به عنوان یک ورزش با تماشاچیانی که اغلب گلادیاتورها بودند، انجام می‌شده است. با گذشت زمان، روکش چرمی که برای محافظت از دست‌های مبارزان استفاده می‌شد، با دستکش‌های فلزی میخ‌دار جایگزین شد تا هیجان بازی بیشتر شود.

پس از سقوط امپراتوری روم، ورزش بوکس رقابتی عمدتا برای چندین قرن ناپدید شد. این ورزش در قرن هفدهم در انگلستان به شکل مبارزات بدون چرم میان بند انگشتان ظاهر شد.

با افزایش محبوبیت بوکس، مقدار پولی که اشراف ثروتمند بر روی مبارزان مورد علاقه خود قمار می‌کردند هم افزایش یافت. به همین دلیل قوانینی وضع شد و این ورزش شروع به سازماندهی بیشتر کرد.

در حالی که ایده برگزاری کلاس‌هایی بر اساس وزن ورزشکاران جایی در اوایل دهه 1820 مطرح شد، در اواخر قرن بیستم بود که کلاس‌هایی به این ترتیب در تلاش برای یکسان کردن شانس بین بوکسورها در یک مبارزه، استاندارد شدند.

در سال 1867 قوانین کویینز بری وضع شد و راه را برای بوکس مدرن با استاندارد کردن اندازه رینگ و مدت راند هموار کرد. قوانین کویینز بری همچنین مبارزان را ملزم به پوشیدن دستکش کرد و این ورزش را برای همیشه تغییر داد.

مبارزان اکنون می‌توانند ضربه‌های شدیدتری بزنند و میزان آسیبی که در طول مبارزه ایجاد می‌شود، افزایش پیدا کرده است.

تفاوت ورزش بوکس سنتی و بوکس مدرن

با این تفاسیر حتما متوجه شده‌اید که میان بوکس سنتی و چیزی که در گذشته‌های دور انجام می‌شد با ورزشی که این روزها می‌شناسیم، چقدر فاصله است.

آن زمان هیچ دور و وزنی وجود نداشت، رقبا به سادگی می‌جنگیدند تا اینکه کسی شکست را پذیرفته یا قبول می‌کرد که نمی‌تواند به مبارزه ادامه دهد.

اما امروزه بوکس به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: ورزش آماتور و حرفه‌ای که بسیاری از علاقه مندان آن را دنبال می‌کنند. در بوکس آماتور، رتبه بر اساس امتیاز است نه آسیب فیزیکی که به حریف وارد شده است.

همچنین، افراد کلاه‌های محافظ می‌پوشند. مسابقات کوتاه‌تر هستند و شامل سه راند می‌شوند که هر راند سه دقیقه طول می‌کشد و بین راندها یک دقیقه استراحت وجود دارد.

از سوی دیگر، مسابقات بوکس حرفه‌ای معمولا از 10 تا 12 راند تشکیل می‌شود. استفاده از هدگیر مجاز نیست و مبارزان آسیب بسیار بیشتری را متحمل می‌شوند. غیر معمول نیست که بوکسورها قبل از تبدیل شدن به یک فرد حرفه‌ای، فعالیت خود را به عنوان یک مبارز آماتور شروع کنند.

به خاطر داشته باشید که بوکس اولین حضور خود را در بازی‌های المپیک مدرن هم در سال 1904 در سنت لوئیس انجام داد. بوکس زنان تا بیش از یک قرن بعد در بازی‌های 2012 لندن در المپیک گنجانده نشده بود.

قوانین ورزش بوکس

قوانین بوکس، مواردی نیستند که بتوان آنها را به صورت دلخواه تغییر داد. این موارد تقریبا در تمام دنیا یکسان هستند تا ورزشکاران بتوانند با آموزش صحیح ورزش بوکس در مسابقات شرکت کنند.

در این بخش به بررسی 12 قانون مهم این ورزش می‌پردازیم.

1. شما نمی‌توانید به زیر کمربند (پایین تنه حریف) ضربه بزنید

کاملا واضح است که چرا این قانون مخصوصا برای بوکسورهای مرد وضع شده است. زیر کمربند قسمت حساسی از بدن وجود دارد که نباید در معرض آسیب فیزیکی قرار گیرد.

این آسیب علاوه بر اینکه می‌تواند بسیار دردناک باشد و حتی باعث آسیب دائمی خواهد شد که ممکن است به پیامدهای شدیدی برای سلامت باروری فرد منجر شود.

2. نمی‌توانید به گردن، پشت، ناحیه کلیه و پشت سر ضربه بزنید

ممکن است بازیکن مقابل، شاید بعد از یک مشت، پشت به شما ایستاده یا افتاده باشد. وقتی آنها در موقعیتی نیستند که بتوانند از خود دفاع کنند، اجازه ندارید به پشت آنها ضربه بزنید.

کلیه‌ها نیز اندام‌های بسیار حیاتی بدن هستند و ممکن است افراد در اثر ضربه زدن به ناحیه کلیه دچار آسیب فیزیکی شوند.

3. شما نمی‌توانید با دست‌های باز ضربه بزنید

در ورزش بوکس فقط مشت‌های بسته مجاز هستند. استفاده از دست‌های باز مجاز نیست و مسابقه را از حالت اصلی خود خارج می‌کند. همچنین مجاز به پرتاب پانچ بک هند یا استفاده از مچ دست خود نیستید.

4. شما نمی‌توانید به حریف زمین خورده ضربه بزنید

معمول است که یک بازیکن در طول مسابقه بوکس حریف خود را زمین بزند. زمانی که یک بازیکن روی زمین باشد، نمی‌تواند از خود در برابر حریفان دفاع کند.

از آنجایی که بازیکن مقابل همچنان نشسته است، شما از زدن هر ضربه‌ای به حریفی که او را ناک داون کرده‌اید، منع می‌شوید.

5. شما نمی‌توانید در حالی که طناب رینگ را در دست دارید، مشت بزنید

بوکس، شبیه مسابقاتی مانند کشتی کج نیست. جایی که کشتی گیران از طناب استفاده می‌کنند تا به حریف ضربه بزنند. این یکی از قوانین بوکس است که با در دست داشتن طناب رینگ، از زدن هر ضربه‌ای در بوکس منع می‌شوید.

6. شما نمی‌توانید در زمان استراحت ضربه بزنید

بلافاصله پس از اینکه داور درخواست استراحت می‌کند، بازیکنان باید به سمت گوشه‌های مشخص شده بروند. آنها بدون توجه به موقعیتی که در آن لحظه در آن قرار دارند، نمی‌توانند ضربه‌ای بزنند.

7. شما نمی‌توانید به حریف بی محافظ، حمله کنید

هنگامی که محافظ دهان بازیکنان به طور تصادفی بیرون می‌افتد، یا دستکش او حین ورزش بوکس شل می‌شود، به آن‌ها زمان کمی داده می‌شود تا محافظ‌های خود را تنظیم کنند.

در این مدت اشخاص می‌توانند استراحت کنند و در میان مسابقه نفس بکشند. با این حال، شما از حمله عمدی به حریف ممنوع می‌شوید.

8. شما نمی‌توانید با سر ضربه بزنید

بازیکنان از استفاده از سر برای ضربه زدن به حریف منع می‌شوند. شانه و آرنج نیز مجاز نیست. یک بازیکن فقط می‌تواند با مشت بسته مسابقه بدهند.

9. شما نمی‌توانید به حریفی که نمی‌تواند از خود دفاع کند، ضربه بزنید

بوکس، بازی مشت زدن و دفاع است. شما نباید به حریفی که قادر به دفاع از خود نیست ضربه بزنید. وقتی حریف خود را در آغوش می‌گیرید، باعث می‌شوید که آنها نتوانند از خود محافظت کنند پس حمله نیز کار قابل قبولی نیست.

10. به عنوان یک بازیکن ناک داون 10 ثانیه فرصت دارید تا بلند شوید

وقتی توسط حریف ناک داون می‌شوید، تا ده ثانیه فرصت دارید دوباره روی پای خود بایستید. داور تا ده می‌شمرد. اگر در شمارش ده روی پای خود نباشید، داور شما را بازنده اعلام می‌کند.

11. شما 20 ثانیه فرصت دارید تا به رینگ ورزش بوکس برگردید

گاهی ممکن است در ورزش بوکس بازیکنی توسط حریف از رینگ ناک اوت شود. داور تا 20 شمارش معکوس می‌کند تا بازیکن به رینگ و روی پای خود بازگردد. عدم انجام این کار منجر به باخت برای بازیکن خارج از رینگ می‌شود.

12. مواردی وجود دارد که ممکن است بازیکنی به طور تصادفی در زیر کمربند ضربه بخورد

در این حالت به بازیکن تا پنج دقیقه فرصت داده می‌شود تا ریکاوری کند. اگر بعد از 5 دقیقه نتوانند به مسابقه ادامه دهند، بازی را می‌بازند.

با این حال، اگر آسیب به حدی جدی باشد که باعث شود مسابقه بلافاصله پایان یابد، بازیکنی که باعث آسیب دیدگی شده است، محروم می‌شود.

انواع بوکس

همان‌طور که قبلا هم اشاره کردیم بوکس به عنوان یک رویداد در المپیک برای اولین بار در سال 1904 معرفی شد. اگرچه این ورزش بخشی از المپیک 1912 نبود اما از آن زمان به بعد، به طور منظم عضو این رویداد بوده است.

از زمان معرفی بوکس زنان به المپیک، مقامات المپیک تمام تلاش خود را برای حفظ سطح برابری انجام داده‌اند. به همین خاطر بازی‌های المپیک 2024 پاریس شامل 13 وزن مختلف برای مردان و زنان خواهد بود.

بخش مردان دارای هفت وزن است که یک وزن کمتر از توکیو 2020 است. بخش زنان دارای شش وزن است که یک وزن بیشتر از توکیو 2020 است.

ایالات متحده با کسب 110 مدال موفق‌ترین کشور از نظر مدال‌های کسب شده برای ورزش بوکس در المپیک است. همچنین انواع بوکس را به این ترتیب دسته بندی می‌کنند.

• کیک بوکسینگ: این نوع ورزش علاوه بر مشت زدن با بازوها و مشت‌ها، ضربات با پاها را نیز شامل می‌شود. با این حال، برعکس این موضوع که بوکس مدرن منش غربی دارد، کیک بوکسینگ در واقع منشا شرقی دارد و جنبه‌هایی از هنرهای رزمی مانند کاراته را در خود جای می‌دهد.
• موی تای: موی تای یک بوکس تایلندی است و شامل ضربات با مشت، آرنج، زانو و ساق پا است.
• بوکس سایه: در بوکس سایه، مشت بدون هدف به هوا پرتاب می‌شود، از سایه بوکس برای تمرین تکنیک و به عنوان یک فعالیت مناسب گرم کردن استفاده می‌شود.
• بوکس تناسب اندام: در فیتنس بوکس هیچ تماسی بین شرکت کنندگان وجود ندارد. حرکات بوکس به شدت برای تناسب اندام استفاده می‌شود و شرکت کنندگان یا جعبه را با روش سایه می‌زنند یا از کیسه‌های بوکس استفاده می‌کنند.

دسته وزنی مردان

اوزان مردانی که قرار است در المپیک 2024 پاریس شرکت کنند به هفت دسته تقسیم شده است. این یک وزن کمتر از هشت دسته وزنی است که در توکیو 2020 بازی می‌کردند.

کمترین وزن 51 کیلوگرم و بالاترین وزن 92+ کیلوگرم است. دو دسته وزنی 69 کیلوگرم و 75 کیلوگرم که در توکیو 2020 گنجانده شده بودند در یک وزن 71 کیلوگرم برای پاریس 2024 ادغام شده‌اند.

در نتیجه دسته‌های وزنی مختلف برای ورزش بوکس مردان در المپیک پاریس عبارتند از:

• 51 کیلوگرم
• 57 کیلوگرم
• 5 کیلوگرم
• 71 کیلوگرم
• 80 کیلوگرم
• 92 کیلوگرم
• +92 کیلوگرم

دسته‌های وزنی بانوان در ورزش بوکس

دسته وزنی زنان برای پاریس 2024 به شش دسته تقسیم شده است. این یک دسته بیشتر از پنج دسته وزنی است که در توکیو 2020 گنجانده شده بود. کمترین وزن 50 کیلوگرم و بالاترین وزن 75 کیلوگرم است.

وزن‌های مختلف بوکس بانوان در المپیک پاریس به شرح زیر است:

• 50 کیلوگرم
• 54 کیلوگرم
• 57 کیلوگرم
• 60 کیلوگرم
• 66 کیلوگرم
• 75 کیلوگرم

بوکس حرفه‌ای در مقابل بوکس المپیک

بوکس علاوه بر المپیک در مسابقات جهانی مختلفی هم مورد توجه قرار می‌گیرد. لیست این موارد را می‌توان با طول و تفصیل زیاد بررسی کرد؛ اما جالب است بدانید که بوکس حرفه‌ای همیشه در مقابل بوکس المپیک قرار گرفته است.

اولین تفاوت در وضع قوانین دیده می‌شود. بوکس آماتور به تجربه، آموزش و توسعه بوکسور اهمیت زیادی می‌دهد. در حال حاضر سه نهاد اصلی تنظیم کننده بوکس آماتور وجود دارد که در میان آنها «IOC» مسئول بوکس المپیک است:

• انجمن بین المللی بوکس آماتور (AIBA): از سال 1946، AIBA رویدادهایی مانند «مسابقات قهرمانی بوکس جهان» و «جام جهانی بوکس» را مدیریت می‌کند.
• کمیته بین المللی المپیک (IOC): در سال 1894 تاسیس شد و مسابقات بوکس المپیک را مدیریت می‌کند.
• شورای بین المللی ورزش نظامی (CISM) که در سال 1948 تاسیس شده و «بازی‌های جهانی نظامی» را مدیریت می‌کند.

مقررات حاکم بر ورزش بوکس حرفه‌ای بین کشورها و سازمان‌ها بسیار متفاوت است. با این حال، بیشتر آنها از قوانین معروف کویینز بری پیروی می‌کنند که جان چمبرز در سال 1867 ایجاد کرد. دستورالعمل‌های اساسی ثابت می‌مانند، اما برای مثال، ممکن است تعداد دورها را تغییر دهند.

چهار نهاد اصلی حاکم بر این مهم به شرح زیر هستند:

• اتحادیه جهانی بوکس (WBA)
• شورای جهانی بوکس (WBC)
• فدراسیون بین المللی بوکس (IBF)
• سازمان جهانی بوکس (WBO)

دور یا راندهای ورزش بوکس

بوکسورهای مرد در بوکس المپیک در سه راند کامل سه دقیقه‌ای با هم رقابت می‌کنند، در حالی که بوکسورهای زنان در چهار راند دو دقیقه‌ای رقابت می‌کنند.

اما در بوکس حرفه‌ای، راندها می‌تواند بین چهار تا دوازده دقیقه طول بکشد که در کمترین حالت ممکن سه دقیقه طول کشیده است. گاهی اوقات مسابقات نمایشگاهی حتی فقط چهار دور طول می‌کشد.

استفاده از محافظ‌ها

مسابقات المپیک و دیگر مسابقات جهانی در این مورد هم با هم متفاوت هستند. از آنجایی که چشم‌ها، گوش‌ها و سر بیشترین آسیب را در بوکس حرفه‌ای دارند، پوشش سر برای بوکسورهایی که در مسابقات آماتور یا المپیک شرکت می‌کنند مورد نیاز است.

در حالی که کلاه ایمنی به طور کامل از یک آماتور در برابر آسیب محافظت نمی‌کند، اکثر آسیب‌های فاجعه بار را متوقف می‌کند. در هر دو ورزش بوکس از محافظ دهان و دستکش نیز استفاده می‌شود.

اما در نبردهای بوکس حرفه‌ای، محافظ سر مجاز نیست. با این حال، آنها در طول تمرینات آماده سازی بوکس و برای تمرین درون رینگ مورد استفاده قرار می‌گیرند.

علاوه بر این، زیرپوش یا تاپ برای همه بوکسورهای مرد و زن که در بوکس المپیک شرکت می‌کنند لازم است، اگرچه برای بوکسورهای مردی که در بوکس حرفه‌ای شرکت می‌کنند، مجاز نیستند.

سیستم امتیازدهی ورزش بوکس

در بوکس المپیک، یک پیروزی 10 امتیاز دارد، در حالی که یک شکست در کارت امتیازی پنج داور، 9 امتیاز یا کمتر است. در بوکس حرفه‌ای فقط سه داور وجود دارد، اما امتیازات آنها قابل مقایسه است.

مشت‌های ضربه‌ای، مشت‌های تخصصی و حضور کلی در رینگ سه معیاری هستند که برای امتیاز دادن به بوکسورها استفاده می‌شوند. مانند بسیاری از ورزش‌های المپیک، از جمله ژیمناستیک، شیرجه، و اسکیت روی یخ (که یک ورزش زمستانی المپیک است)، این روش بر اساس امتیازدهی ذهنی است.

در المپیک، یک مسابقه را نمی‌توان مساوی اعلام کرد. امتیازات حداقل سه داور بر امتیازات دو داور مقابل به نفع یک بوکسور برتری خواهد داشت.

4، 6، 8، 10 یا 12 راند را می‌توان در مبارزات بوکس حرفه‌ای استفاده کرد. مبارزات المپیک فقط سه راند طول می‌کشد. هر دور سه دقیقه طول می‌کشد.

در مقابل سیستم 10 امتیازی، بر اساس این تصور که به برنده یک راند 10 امتیاز داده می‌شود، بر بوکس حرفه‌ای حاکم است. به همین دلیل، اکثر راندها در این مورد از انواع بوکس با امتیاز 9-10 به پایان می‌رسند و بوکسور بازنده 9 امتیاز دریافت می‌کند.

مگر اینکه الزامی برای گرفتن یک امتیاز وجود داشته باشد. یک دور ممکن است در موارد نادر 10-10 به پایان برسد، اما این غیر معمول است.

یک ناک داون منجر به برداشتن یک امتیاز از مبارزی می‌شود که در صورت کسر امتیاز از دور خارج شده است. همچنین برای هر ناک داون بعدی یک امتیاز از شما گرفته می‌شود. با این حال، اگر هر دو مبارز در یک راند ناک اوت شوند، اساسا یکدیگر را خنثی خواهند کرد.

وسایل ورزش بوکس

وسایل ورزش بوکس را می‌توان در دو دسته وسایل مبتدیان و وسایل افراد حرفه‌ای تقسیم بندی کرد. اما اگر جزو اشخاصی هستید که می‌خواهید این راه را تا انتها بروید، لیست زیر را در نظر گرفته و از ابتدا تا انتهای مسیر خود از این لوازم استفاده کنید.

بر اساس سطح اطلاعات و مهارت‌هایی که از این روزش دارید متوجه خواهید شد که کدام از وسایل زیر برای افراد حرفه‌ای‌ ورزش بوکس در نظر گرفته می‌شود و کدام یک برای افرادی که تازه این مسیر را شروع کرده‌اند.

لباس ورزش بوکس

این نوع لباس باید راحت و قابل تنفس باشد و حرکت بوکسورها را در رینگ محدود نکند. هر کسی که مسابقه بوکس را دیده باشد به شما خواهد گفت که لباس‌های زیادی در این ورزش وجود ندارد، بنابراین این بخش از لیست ما کوتاه خواهد بود. تکه‌های اصلی لباس بوکس شورت و تیشرت / تاپ است.

هیچ قانونی در مورد این موضوع وجود ندارد، بنابراین بوکسورها می‌توانند هر چیزی را که در طول تمرین احساس راحتی به آنها می‌دهد، بپوشند. بسیاری از تولیدکنندگان تجهیزات بوکس پیراهن‌هایی را با آرم و عبارات مربوط به بوکس می‌فروشند.

شلوار ورزشی کوتاه (boxing trunks)

توسط بوکسورها عمدتا در مسابقات بوکس استفاده می‌شود. بوکسورها سعی می‌کنند شخصیت خود را با استفاده از کلمات، نمادها یا الگوهای گلدوزی شده روی شورت خود و استفاده از رنگ‌های خاصی که چیزی در مورد آنها می‌گوید، نشان دهند.

به عنوان مثال، فلوید می ودر، اسطوره بوکس که به خاطر ثروت، اتومبیل‌های فانتزی و جواهرات براق معروف است، از شلوارهایی با منگوله‌های طلا و گلدوزی استفاده می‌کرد.

در ورزش بوکس شورت یا تنه بوکس هم در تمرین و هم در طول مسابقات استفاده می‌شود. در حالی که شورت‌های ورزشی معمولی را می‌توان در حین تمرین پوشید، اکثر بوکسورها شلوارک‌های بوکس ساخته شده توسط تولید کنندگان تجهیزات بوکس را انتخاب می‌کنند.

شلوارک‌ها معمولا از ساتن با پایه پلی‌استر با خاصیت خنک کنندگی ساخته می‌شوند. علاوه بر این، بسیاری از این محصولات دارای بند نوار چسب هستند تا در حین کار ایمن نگه داشته شوند.

روپوش یا robes

دیدن بوکسورهایی که قبل از شروع مسابقه خود لباس بلندی را پوشیده‌اند بسیار معمول است. بوکسورها در حالی که منتظر نوبت خود برای مسابقه هستند در اتاقی جداگانه در محل مسابقه برای مبارزه آماده می‌شوند.

یک روپوش می‌تواند بوکسورها را بین فضای گرم‌کن و رینگ، گرم نگه دارد. بوکسورها لزوما لباس نمی‌پوشند. آنها گاهی اوقات در یک مسابقه مهم، پیراهن‌های ساده، هودی یا حتی روپوش‌های گران قیمت می‌پوشند.

تجهیزات حفاظتی

به جز برداشتن برخی از تجهیزات حفاظتی، تفاوت چندانی با تجهیزات اسپارینگ ندارند. البته هیچ سازمانی در مسابقات جهانی استفاده از محافظ بدن را جایز نمی‌داند و فقط مسابقات غیرحرفه‌ای (بوکس آماتور و المپیک) نیاز به پوشش سر و صورت دارند. لیست کامل تجهیزات حفاظتی در زیر آمده است:

دستکش ورزش بوکس

دستکش‌ها بخش مهمی از وسایل ورزش بوکس هستند، بنابراین انتخاب اندازه و مدل مناسب بسیار مهم است، زیرا در هر تمرین و در هر مسابقه ورزش بوکس استفاده می‌شوند.

اندازه دستکش بوکس بر حسب وزن اندازه گیری می‌شود، بنابراین بوکسورها باید بین دستکش‌های 10، 12، 14، 16، 18 یا 20 کیلویی را انتخاب کنند.

انتخاب وزن دستکش بسته به سطح مهارت و وزن بدن شما، همان‌طور که توسط سازمانی که در آن بوکس می‌کنید، متفاوت خواهد بود.

در حالی که دستکش‌های سنگین‌تر، بالشتک‌های بیشتری را ارائه می‌کنند، اما ضربات مشت را آهسته‌تر می‌کنند. دستکش‌های شما باید بیش از هر چیز به شما احساس راحتی دهند.

محافظ‌های دهان

محافظ دهان از تجهیزات حفاظتی ضروری در بوکس است. محافظ دهان در بوکس اجباری است و تف کردن عمدی آن در طول مسابقه می‌تواند منجر به از دست دادن امتیاز شود.

محافظ دهان از مواد لاستیکی ساخته شده است. آنها باید راحت باشند و بوکسور باید هنگام استفاده از آنها احساس امنیت کند. قیمت محافظ دهان بسته به جنس، محافظ دوگانه یا تکی، اندازه و مارک متفاوت است.

کفش مناسب رینگ

کار با پا بخش عمده‌ای از بوکس است، بنابراین داشتن کفش بوکس مناسب برای یک بوکسور بسیار مهم است تا بهترین عملکرد خود را داشته باشد. مهم نیست که در چه سطحی از بوکس کار می‌کنید، به کفش‌های بوکس مناسب نیاز دارید.

یک جفت کفش مناسب در ورزش بوکس حمایت مچ پا را برای شما فراهم می‌کند و همچنین به اندازه کافی سبک است تا چابکی شما را به خطر نیندازد.

مچ بند ورزش بوکس

در زیر دستکش‌های بوکس، بوکسورها دست‌های خود را محکم دور مچ، کف دست، و شست بسته‌اند که ضربه زدن را ایمن‌تر می‌کند و در نتیجه قدرت بیشتری در هنگام انجام این کار به دست می‌آورند.

برای بستن دست، بوکسورها یا از گاز و نوار چسب یا مچ بند بوکس استفاده می‌کنند. استفاده مچ بند همیشه به ترجیح بوکسورها بستگی دارد. زیرا هر بوکسور روش خاص خود را برای بستن دست‌ها دارد.

فواید و مضرات ورزش بوکس

در حالی که بوکس به عنوان یک ورزش پر تماشاگر در بسیاری از کشورها محبوبیت دارد، اما خطرناک هم هست تا جایی که حتی پس از بازنشستگی از رینگ، ورزشکاران را با یک سری عوارض مواجه می‌کند.

بوکس می‌تواند برای آمادگی جسمانی عالی باشد، اما قبل از مسابقه باید بدانید که چه خطراتی دارد. اجازه دهید فواید و مضرات این ورزش را به صورت جداگانه بررسی کنیم.

فواید ورزش بوکس

یکی از مهم‌ترین مزیت‌های این ورزش آموزش دفاع شخصی است. البته ورزش‌های زیادی وجود دارند که می‌توانند به شما در دفاع از خود کمک کنند. اما ما فکر می‌کنیم ورزش بوکس موثرترین است، به خصوص زمانی که با بیش از یک مهاجم روبرو می‌شوید.

زیرا هنگام مبارزه با مهاجمان متعدد، آخرین چیزی که می‌خواهید این است که زمین خورده و آزار ببینید. زیرا اگر یکی از حریفان شما موفق شود شما را پایین بیاورد، دیگران می‌توانند شروع به لگد زدن به شما کنند.

همچنین بهبود انعطاف پذیری بدن مزیت دیگری است که نباید از یاد برود. بوکس نیاز به انعطاف و زمان بندی خوبی دارد. شما به این مهارت‌ها نیاز دارید، فرقی نمی‌کند که بخواهید ضربات را به حریف بزنید یا ضربه‌های مشت را مهار کنید.

در هر صورت این مورد از فواید ورزش بوکس عملکرد شما را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. شاید در ابتدا، رفلکس‌های خوبی نداشته باشید، اما به مرور زمان آنها را ارتقا خواهید داد. کیسه سرعت و اسپرینگ بهترین راه برای انجام این کار است. تفاوت را تنها پس از چند تمرین خواهید دید.

استرس، عصبانیت و تمام احساسات منفی به معنای واقعی کلمه پس از چندین راند روی کیسه سنگین یا بعد از یک جلسه مبارزه ناپدید می‌شوند. بعد از یک مسابقه سخت یا تمرین عرق‌ریز ورزش بوکس، با همه اطرافیانتان بسیار آرام‌تر و دوستانه‌تر رفتار می‌کنید. به همین دلیل است که برخلاف تصور مردم، بیشتر بوکسورها در واقع افراد غیر خشونت طلب هستند.

مضرات ورزش بوکس

برخی از مضرات و خطرات بوکس شامل آسیب مغزی، آسیب‌های صورت، آسیب‌های دست و مچ و نابینایی احتمالی است. افراد بیشتر در معرض بیماری‌های عصبی و اختلالات سلامت روان هستند.

بوکسورها بیشتر از سایر ورزشکاران با آسیب مغزی مواجه می‌شوند، زیرا در هر مسابقه تعداد ضربه‌های سنگینی به سرشان وارد می‌شود.

با هر ضربه‌ای به سر، بوکسورها خطر آسیب رساندن به بافت مغز خود را می‌پذیرند. در نتیجه، شبکه‌های عصبی می‌توانند پاره شوند و باعث ضایعات، کبودی‌ها و لخته‌های بزرگ در داخل مغز شوند.

بر اساس مطالعه‌ای از انجمن جراحان مغز و اعصاب آمریکا، 90 درصد از بوکسورهای حرفه‌ای در طول دوران حرفه‌ای خود آسیب‌های مغزی متفاوتی را تجربه می‌کنند.

همچنین جدای از آسیب مغزی و چشمی، در صورت بسیاری از بوکسورها نشانه‌هایی از بریدگی‌ها و پارگی‌های مسابقات دیده می‌شود.

اینها به دلیل نزدیک بودن رگ‌های خونی به پوست رخ می‌دهد و هنگامی که صورت با نیروی زیادی برخورد می‌کند، می‌شکند، به سطح می‌آیند و صورت را بسیار دراماتیک نشان می‌دهند.

در نهایت مرگ زودهنگام هم از جمله مضرات ورزش بوکس محسوب می‌شود. بسیاری از بوکسورها در رینگ بر اثر ضربه شدیدی به سر جان خود را از دست داده‌اند.

حتی اگر مرگ در رینگ رخ ندهد، اگر ضربه به سر به اندازه کافی شدید باشد، حتما می‌تواند فرد را بکشد. انجام اقدامات احتیاطی برای جلوگیری از این امر موثر هستند، اما حتی زمانی که ورزش به شدت تحت نظارت است، باز هم اتفاق می‌افتد.

مشهورترین ورزشکاران بوکس تاریخ

بوکس تعدادی از بهترین، قوی‌ترین، سریع‌ترین و ماهرترین بوکسورهای تاریخ این ورزش را تولید کرده است. بحث بهترین بوکسورهای جهان یک موضوع ذهنی است و در حین بررسی شانس بوکس، عناصر مختلفی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. به ویژه دستاوردها و افتخارات یک بوکسور همیشه در ترتیب لیست‌ها مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به همین اصل چند تن از مشهورترین بوکسورهای جهان عبارتند از:

محمد علی (کاسیوس کلی جونیور)

محمد علی یک بوکسور حرفه‌ای و فعال آمریکایی بود که در 17 ژانویه 1942 به نام Cassius Marcellus Clay متولد شد. در سال 1999، Sports Illustrated او را ورزشکار قرن معرفی کرد و بی بی سی به او جایزه شخصیت ورزشی قرن را داد.

محمد علی، لقب «بزرگ‌ترین»، بدون شک مشهورترین بوکسور در لیست کتاب مقدس بوکس است. در طول دوران مبارزات خود به عنوان قهرمانان سنگین وزن، چشم انداز ورزش بوکس را تغییر داد. علی به سرعت و رندی در ورزش معروف بود.

شوگر ری رابینسون (واکر اسمیت جونیور)

واکر اسمیت جی، معروف به شوگر ری رابینسون، یک بوکسور حرفه‌ای در ایالات متحده از سال 1940 تا 1965 بود. او به طور گسترده به عنوان بهترین بوکسور تمام دوران شناخته می‌شود. وقتی شوگر ری وارد رینگ می‌شد، هواداران همیشه به چیزی که می‌خواستند می‌رسیدند.

نام رابینسون به احتمال زیاد در لیست بهترین بوکسورهای دوران او قرار دارد. در واقع، بسیاری از کارشناسان بوکس معتقدند که سرعت، زمان‌بندی و حرکات او گاهی بهتر از محمد علی بود.

رابینسون در دوران ستارگان به عنوان اولین قهرمان سبک وزن جهان و پنج بار قهرمان متوسط وزن جهان سلطنت کرد.

مایک تایسون

مایک تایسون که به او لقب «بدترین مرد روی زمین» داده شد، مسلما ترسناک‌ترین بوکسور تاریخ بود. برای بیش از دو سال، او قهرمان بلامنازع سنگین وزن بود.

او به خاطر بازی‌های جنجالی خود در داخل و خارج از رینگ شناخته شده است. البته تایسون به تجاوز جنسی محکوم شد و در مبارزه با ایواندر هالیفیلد به دلیل گاز گرفتن گوش هالیفیلد محروم شد.

او 58 بار مبارزه کرد و 50 بار (44 بار با ناک اوت) پیروز شد. او در شش مبارزه شکست خورد و دو مورد هم بدون مسابقه رینگ را ترک کرد.

مانی پاکیائو

مانی پاکیائو تنها قهرمان هشت دسته تاریخ و همچنین اولین قهرمان خطی در پنج وزن جداگانه است. او به دور از رینگ ورزش بوکس، حرفه سیاسی را دنبال کرده و از سال 2016 سناتور فیلیپین بوده است.

دو بوکسور قدیمی ایران

بد نیست در این لیست اشاره‌ای هم به نسل قدیم این ورزش در ایران داشته باشیم. شاید بسیاری از افراد نمی‌دانند که عزت الله (ناصر) تیمورپناه جزو نسل طلايي بوکس بيرجند به حساب می‌آید.

همچنین مرحوم مظفر مسافری نیز قهرمان بوکس آسیا و پدر ورزش بوکس در بندر انزلی نامیده می‌شوند. شاگردان زیادی از جمله نصرت وکیل منفرد، حسین اغماض، محمد آذر حزين، جبار فعلي و بسیاری دیگر از مکتب ایشان ورزش را آموخته‌اند.

آنها در کنار هم بندر انزلی را به قطب بوکس کشور تبدیل کرده بودند. به گونه‌ای که در المپیک مونیخ 1972 از 5 ملی پوش بوکس ایران 4 نفر (که نام آنها برده شد) از بندر انزلی و از شاگردان ایشان بودند.

چگونه بوکسور شوم؟

احتمال می‌دهیم این سوال گوشه ذهن شما را درگیر کرده که تا به اینجای بحث ما را همراهی کرده‌اید. برای پاسخگویی به دغدغه اصلی و مهم شما باید بگوییم که چهار مرحله اصلی در ورزش بوکس برای تبدیل شدن به یک بوکسور آماتور وجود دارد.

آنها عبارتند از:

• یک سالن بدنسازی پیدا کنید.
• یک مربی پیدا کنید.
• تمرین کنید.
• مجوز بگیرید.

تبدیل شدن به یک بوکسور آماتور چیزی نیست که به راحتی مورد توجه قرار گیرد، زیرا این یک ورزش شدید است که می‌تواند برای بدن طاقت فرسا باشد.

با این حال، تبدیل شدن به یک بوکسور آماتور شما را از علاقه‌مندان جدا می‌کند و می‌تواند شما را در مسیر تبدیل شدن به یک بوکسور حرفه‌ای قرار دهد.

ورزش بوکس در ایران

تاریخچه بوکس در کشور ما، با فراز و نشیب زیادی همراه بوده است. گفته‌های تاریخ نویسان حاکی از این است که شخصی آمریکای با نام «هوارد باسک رویل» که مدیر یک کالج آمریکایی در شهر رضائیه (ارومیه فعلی) بود، بوکس را به کشورمان آورده است.

جالب‌تر اینکه صنعت سینما نیز بر گسترش این ورزش در ایران کمک شایانی کرده است. جوانان با دیدن فیلم‌های جنگی آن دوران به این ورزش علاقه‌مند شده بودند؛ اما مربی برای آموزش نداشتند.

با ورود مستشاران و اتباع اروپایی به ایران این ورزش گسترش بیشتری پیدا کرد. تا جایی که در سال 1318 رضا شاه اولین دستور برگزاری مسابقات کشوری بوکس را صادر کرد.

پس از تاسیس فدراسیون بوکس در ایران، این ورزش ارزشمند نیز به لیست علاقه‌مندهای بسیاری از جوانان اضافه شد. البته پس از انقلاب سال‌های متمادی (حدود 10 سال) این ورزش کنار گذاشته شد؛ اما در نهایت مسئولان و علاقه مندان به ورزش این طردشدگی را کنار زده و به عرصه جهانی بازگشتند.

ما برای اولین بار در سال 1948 با بازی‌های لندن _ انگليس و حضور آندره آغاسي (تنيسور معروف آمريكايي) به بازی‌های المپیک راه پیدا کردیم که البته تیم هیچ دستاوردی نداشت.

اما از آن سال‌ها تاکنون ما همواره در مسابقات المپیک و مسابقات جهانی بوکس حضور داشته و  علاوه بر باخت‌ها، مدال‌های رنگارنگی را هم به دست آورده‌ایم.

کلام آخر

بوکس، اولین ورزش و هنر رزمی در فرهنگ غربی است که بین دو شرکت کننده مسابقه داده می‌شود. آنها فقط می‌توانند با مشت زدن به جلو حرکات را اجرا کرده و مسابقه را برنده شوند.

برخی از افراد تمرینات بوکس را به عنوان سرگرمی یا وسیله‌ای برای دفاع از خود شروع می‌کنند. در حالی که ممکن است دیگران آن را راهی لذت بخش برای خوش اندام بودن بدانند.

در هر صورت با توجه به مواردی که در این راهنما ذکر شد، این شما هستید که با هدف گذاری درست می‌توانید مسیر پیش روی خودتان را طرح ریزی کنید.

با تکیه بر اطلاعاتی که قبلا در مورد ورزش بوکس داشته‌اید، آیا نکته‌ای مانده که ما آن را ذکر نکرده باشیم؟

سوالات متداول