زالو درمانی چیست و چه فوایدی دارد؟

آیا می‌دانید که استفاده از زالو درمانی، پیشینه‌ای 2500 ساله در تاریخ پزشکی بشر دارد؟ این کرم‌های ریز و درشت سیاه رنگ، 650 نوع دارند که 50 نوع از آن‌ها، از طریق خون پستانداران تغذیه می‌کنند.

جالب است بدانید که میان این تنوع گونه‌ها، تنها 15 نوع زالو، خاصیت درمانی دارند! در این بین، شرایط اقلیمی مناسب و هزینه‌های به صرفه پرورش و نگهداری زالو باعث شده است که ایران، یکی از مناسب‌ترین کشورها برای پرورش و تکثیر مرغوب‌ترین زالوی طبی؛ یعنی زالوی پارسی یا شرقی باشد.

این زالو که با نام علمی (hirudo medicinalis orientalis) شناخته می‌شود، یکی از بهترین گزینه‌های صادراتی برای کشور است. البته روسیه و انگستان هم درآمد بالایی از صادرات زالو به سایر کشورها دارند.

شاید در بدایت امر، استفاده از این روش درمانی را کمی ترسناک بدانید، اما باید بدانید که گاهی زالو، از روش‌های درمای مدرن هم پیشی می‌گیرد و اثراتی شگفت‌انگیز بر سلامتی انسان دارد.

در این مطلب از ایده آل مگ، اطلاعات با ارزشی درباره زالو درمانی و نحوه انجام آن دریافت خواهید کرد. به علاوه، خواهیم دید که زالو درمانی درباره چه بیماری‌هایی موثر است و چه کسانی نباید زالو درمانی انجام دهند. با ما همراه باشید.

زالو درمانی چیست؟

زالو درمانی، یکی از روش‌های درمان بر پایه طب سنتی است که در آن، از آنزیم‌های بزاق زالو برای درمان بیماری‌ها استفاده می‌شود. بزاق زالو، بیش از 120 نوع آنزیم درمانی مختلف و مفید دارد.

معروف‌ترین این آنزیم‌ها، هیرودین است. این ترکیب، مهم‌ترین ماده ضد انعقادی موجود در بزاق زالو است که خواصی قوی‌تر از هپارین دارد. به علاوه، با خاصیت بی‌حس‌ کنندگی خود می‌تواند احساس درد یا سوزش ناشی از نیش زالو را تسکین دهد.

همچنین، هیرودین، یک محرک طبیعی برای سیستم ایمنی بدن است و روی خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی آن هم می‌توانید حساب کنید. به همین دلیل، امروزه و در علم مدرن، به زالو درمانی، هیرودین تراپی یا آنزیم تراپی هم گفته می‌شود.

بنابراین فرایند زالو درمانی، در خونگیری از بیمار خلاصه نمی‌شود، بلکه حجم عظیمی از آنزیم‌های مفید وارد بدن بیمار خواهد شد. به عبارت دیگر، زالو با چسبیدن به بدن میزبان و نیش زدن او، خون آلوده و فاقد O2 را می‌مکد و همزمان بزاق خود را به بدن بیمار تزریق می‌کند.

به علاوه، آنزیم‌ها هم وارد عمل می‌شوند و به دنبال آن، یک واکنش بیوشیمیایی درون بدن صورت می‌گیرد. این واکنش، سیستم ایمنی بدن را تقویت کرده و اندام‌های داخلی را پاکسازی می‌کند.

چگونگی و اصول انجام زالو درمانی

زالو درمانی یک روش درمانی کاملا تخصصی است و حتما باید توسط پزشک متخصص طب سنتی صورت گیرد. برای حصول بهترین نتایج باید بدن بیمار آمادگی لازم را داشته باشد.

به عبارت بهتر، اولین قدم در زالو درمانی، شناخت مزاج فرد و اخلاط غالب در مزاج او است. سپس، پزشک، در یک بازه زمانی مشخص، خلط غالب را با استفاده از ملین، مسهل یا منضج مناسب، پاکسازی کرده و سپس، اقدام به استفاده از زالوها خواهد کرد.

تاریخچه زالو درمانی

هنوز به درستی مشخص نیست که چه کسانی اولین بار از زالودرمانی استفاده کردند. برخی، مصر را اولین پایه‌گذار این روش درمانی می‌دانند و در باور خود به نقوش زالو در نقاشی‌های به جای مانده در اهرام مصر استناد می‌کنند.

با این حال، آنچه مسلم است این است که کشورهای هندوستان، یونان، مصر و ایران در این زمینه پیشگام بوده‌اند. در ایران به نام بزرگانی مانند ابوعلی سینا، حکیم جرجانی و رازی می‌رسیم.

عبد الطیف بغدادی هم از پزشکان مسلمانی بود که از زالو درمانی بعد از اعمال جراحی استفاده می‌کرد تا بافت‌های بدن را پاکسازی و احیا کند. در قرون 16 و 17 میلادی هم گزارش‌هایی مبنی بر درمان بیماری‌ها با زالو در غرب وجود دارد.

تا جایی که گاهی جمعیت زالوها تا مرز انقراض هم پیش رفته است. با پیشرفت علم، در یک دوره زمانی محدود، استفاده از زالو درمانی به حاشیه رانده شد و حتی در بعضی موارد، آثار سینمایی و بازی‌های کامپیوتری هم به این اوضاع دامن زدند و چهره‌ای زشت و کثیف از این موجود با ارزش ساختند.

اما خوشبختانه، این افول، همیشگی نبود و از حدود قرن بیستم به بعد، دوباره استفاده از زالو درمانی؛ بخصوص در کلینیک‌های جراحی پلاستیک، رواج یافت.

امروزه، با شناخت خواص درمانی زالو، استفاده از زالو درمانی محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در همین رابطه، کلینیک‌های درمانی زیادی در بسیاری از کشورهای دنیا مانند؛ آمریکا، انگلستان، روسیه، چین، هند و ایران وجود دارند که خدمات گسترده‌ای در این مورد ارائه می‌دهند.

انواع زالو درمانی

زالو درمانی یا لیچ تراپی  (Leech therapy) یکی از شاخه‌های زیست درمانی است که در آن برای درمان و کنترل بیماری‌ها، از موجودی زنده به نام زالو کمک می‌گیرند.

آرواره‌های زالو، بسیار قوی است و زمانی که به بدن میزبان می‌چسبد، شبیه یک بادکش قوی عمل می‌کند. همان‌طور که می‌دانید، خون به محض خارج شدن از بدن، تمایل به بسته شدن یا همان، لخته شدن دارد.

این طبیعت بدن برای حفظ ذخیره خون در بدن است. اما گاهی نیاز است که با روش‌های درمانی، خون کثیف تخلیه شده و جای خود را به خونی روان و تمیز دهد.

در کنار این بادکش و حجامت طبیعی، آنزیم‌های موجود در بزاق زالو هم روانه بدن بیمار می‌شوند تا تاثیرات معجزه‌آسای خود در درمان بیماری‌ها را اجرا کنند.

دقت کنید که برخی از انواع زالوها، سمی بوده و مناسب درمان نیستند. حکیم ابوعلی سینا، این زالوها را دارای خاصیت درمانی می‌داند و در کتاب‌های پزشکی خود، آناتومی کامل این حیوان را به خوبی توصیف کرده است:

• زالوهایی که سرهای کوچک دارند.
• زالوهای جگری رنگ
• زالوهایی به رنگ ماش و متمایل به سبز که در طول پشت خود، خطوط زرنیخی دارند.
• زالوهای سرخ رنگ مایل به زرد با حاشیه‌های منور
• زالوهایی که شبیه دم موش یا ملخ‌های ریز هستند.

انواع زالو درمانی، فارغ از نوع زالو، به نوع بیماری هم بستگی دارد. معمولا زالوها در قسمت عضو آسیب‌دیده و یا اطراف آن قرار داده می‌شوند تا به خونرسانی بهتر به این نواحی کمک کنند. برای مثال، به این موارد توجه کنید:

زالو درمانی صورت

شاید قرار دادن زالو روی صورت، به نظر، خوشایند نباشد، اما لازم است بدانید که این کرم چسبنده و لزج، یک متخصص زیبایی بی‌نظیر است.

زالو با خارج کردن خون کثیف از بدن، به خوبی خون را پاکسازی می‌کند و اثری معجزه‌آسا در رفع چین و چروک‌های پوستی و جای جوش‌ها و آکنه‌ها دارد.

آنزیم‌های مفید بزاق زالو، با نفوذ به لایه میانی پوست، کلاژن‌سازی بدن را تحریک کرده و خاصیت ارتجاعی پوست را بالا می‌برند. آن‌ها با تصفیه طبیعی خون، پوست را روشن و شفاف می‌کنند و عفونت‌ها وآلودگی‌های موجود در جوش‌ها را تخلیه می‌کنند.

زالو درمانی پشت گوش

یکی از حساس‌ترین نواحی بالاتنه برای قرار دادن زالو، پشت گوش‌ها است. این ناحیه، ارتباط نزدیکی با مغز و عروق متصل به آن دارد و بنابراین، خونگیری از این ناحیه، تاثیر چشمگیری در درمان بسیاری از بیماری‌ها دارد.

برای مثال، در درمان این بیماری‌ها می‌توانید از زالو‌اندازی در قسمت پشت گوش‌ها کمک بگیرید:

• تقویت شنوایی
• رفع التهاب و عفونت گوش‌ها
• کنترل‌کننده فشار خون بالا
• درمان بیماری منیر
• رفع گرفتگی‌ها و انسداد عروق مغزی و جلوگیری از بروز سکته‌های مغزی
• کمک به درمان بیماری ام اس
• کمک به درمان میگرن و سینوزیت

زالو درمانی دستگاه تناسلی

یکی از درمان‌های باروری در طب سنتی، استفاده از زالو درمانی است. استفاده از زالو در نواحی تناسلی زنان و مردان، فواید زیادی دارد که در ادامه، به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• زالو‌اندازی در اندام‌های تناسلی، دفعات و طول ارگاسم را بهبود می‌بخشد.
• آنزیم‌های موجود در بزاق زالو، مجرای تناسلی زنان را جمع می‌کند.
• استفاده از زالو در دستگاه تناسلی مردان، درمانی موفق برای باد فتق، پروستات، واریکوسل و هیدروسل است.
• زالو درمانی، زود انزالی را درمان کرده و کیفیت رابطه جنسی زوجین را بالا می برد.
• زالو اندازی در نواحی تناسلی مردان، تحرک و قدرت باروری اسپرم‌ها را افزایش می‌دهد و در بزرگ کردن حجم آلت تناسلی مردان هم موثر است.
• استفاده از زالو درمانی، توان جذب تخمک را بالا می‌برد و می‌تواند جلوی سقط جنین به خاطر اختلالات خونی و عروقی را بگیرد.

چه بیماری هایی با زالو درمانی درمان می شوند ؟

شاید برایتان تعجب‌آور باشد اگر بگوییم که حدود 100 بیماری را می‌توان با کمک زالوها، درمان کرد. برای مثال می‌توان به گرفتگی عروق قلب، درد مفاصل، بواسیر، عفونت لثه، خارپاشنه، مشکلات شنوایی، سردرد میگرنی، فشار خون و… اشاره کرد.

در ادامه، چند مورد شایع را با جزئیات بیشتر، بررسی می‌کنیم:

زالو درمانی برای جوش صورت

جوش‌ها می‌توانند به دلایل مختلفی ایجاد شوند. گاهی علت، قرار گرفتن در دورانی خاص؛ مانند سن بلوغ یا بارداری است. گاهی بیماری‌های مانند کبد چرب یا غلظت خون باعث بروز این حالت می‌شوند و گاهی، سبک زندگی و تغذیه نادرست، علت اصلی است.

در هر حال، قدم اول درمان، شناسایی عامل بروز جوش‌ها است. پس از آن، یک دوره پاکسازی 10 تا 15 روزه در نظر گرفته می‌شود تا پوست، پذیرای درمان توسط زالوها شود.

سپس، با 6 تا 8 عدد زالوی آرایشی، مرحله تست پوست انجام می‌شود. در این حالت، زالو‌ها به جای محل جوش‌ها، روی خط روسری زیر چانه قرار داده می‌شوند تا واکنش پوست بررسی شود.

در غیر اینصورت، دوباره باید زالو اندازی روی خط روسری تکرار شود. در مورد بیماران بد‌زخم، می‌توان از برخی درمان‌های تکمیلی مانند حجامت زیر چانه، روغن مالی، رژیم غذایی خاص و… هم کمک گرفت.

زالوها، با بهبود گردش خون، روند اکسیژن‌رسانی با بافت‌های پوستی را بهبود می‌بخشند و چرک‌ها و عفونت‌های موجود در محل جوش و آکنه را خارج می‌کنند.

زالو درمانی برای واریس

یکی از اثربخش‌ترین درمان سنتی برای واریس، استفاده از زالو درمانی است. در این روش، ابتدا پزشک از بیمار، شرح حال می‌گیرد و سپس، مراحل درمان را توضیح می‌دهد.

در ادامه، قسمتی از پوست که دچار رگ‌های واریسی شده را تمیز کرده و زالو را در آن قسمت قرار می‌دهد. دقت کنید که تعداد زالوها، مدت زمان درمان و فاصله گذاشتن زالوها، بستگی به شدت بیماری دارد.

ادامه کار بر عهده زالو است، اما پزشک هم باید بر روند کار نظارت داشته باشد. زالو، از طریق دندان‌های ریز خود به پوست می‌چسبد و شروع به مکیدن خون داخل رگ‌ها می‌کند.

در اینجا، 3 عامل اصلی، باعث بهبود رگ‌های واریسی خواهند شد. اول اینکه، خواص ضد انعقادی آنزیم‌های موجود در بزاق زالو، از لخته شدن و غلظت خون جلوگیری می‌کنند.

دوم اینکه؛ دسته‌ای دیگر از آنزیم‌ها وارد عمل شده و لخته‌های ایجاد شده در عروق خونی را تجزیه می‌کنند. و البته، آنزیم‌های دیگری هم وجود دارند که با گشاد کردن رگ‌های خونی، عبور و مرور خون را آسان‌تر می‌کنند.

دقت کنید که مصرف مواد حاوی نیکوتین و کافئین برای بیماران واریسی که تحت زالودرمانی قرار گرفته‌اند، مناسب نیست. زیرا این مواد، باعث تنگ شدن عروق خونی و کاهش موفقیت درمان می‌شوند.

زالو درمانی برای اعصاب

با استفاده از زالو درمانی می‌توان بسیاری از اختلالات عصبی مانند ترومبوز شریانی، پارکینسون و آلزایمر، نورالژی، افسردگی، استرس و … را درمان کرد.

بزاق زالو، جلوی لخته شدن خون را می‌گیرد، به علاوه، آنزیم‌های ضد التهابی و ضد درد آن در معالجه بسیاری از امراض عصبی، مفید هستند. همچنین، بزاق زالو، توانایی بازسازی اعصاب را دارد و حاوی ترکیبی به نام منوکسید نیتروژن سنتاز است که اعصاب آسیب‌دیده را ترمیم می‌کند.

در مورد افسردگی هم می‌توان با خارج کردن خون غلیظ سودایی توسط زالو از بدن، حال بیمار را بهتر کرد. در هر حال، شیوه استفاده از زالو و تعداد آن‌ها بستگی به محل عصب درگیر شده و شدت بیماری دارد و گاهی پیش از زالو درمانی، استفاده از رژیم‌های پاکسازی برای آماده کردن بدن بیمار، توصیه می‌شود.

زالوها، باعث باز شدن عروق و بهبود خونرسانی و به دنبال آن اکسیژن‌رسانی به بافت‌های بدن می‌شوند و با آنزیم‌های آرام‌بخش خود، از شدت دردهای عصبی می‌کاهند.

زالو درمانی برای تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع، علت‌های مختلفی دارد، اما شایع‌ترین دلیل آن، ابتلا به نوعی آرتروز است. در این حالت، غضروف میان استخوان ها از بین رفته و استخوان‌ها به هم ساییده می‌شوند.

در نتیجه، فضای اطراف کانال نخاعی تنگ‌تر شده و فشار به ریشه‌های اعصاب این منطقه، باعث درد در ناحیه کمر خواهد شد. این درد، معمولا حالتی پیش رونده دارد و به سمت باسن و پاها کشیده می‌شود.

در موارد حادتر، پاها دچار بی‌حسی و گرفتگی می‌شوند و گاهی حتی راه رفتن معمولی هم برای بیمار دشوار است.

در چنین شرایطی، طب سنتی، درمان‌های متنوعی مانند استفاده از طب سوزنی، ماساژدرمانی و مصرف گیاهان ضد التهاب مانند گیاه دم اسب را پیشنهاد می‌کند. به علاوه، استفاده از زالو درمانی هم روشی موثر است که باید پس از یک دوره پاکسازی و آماده کردن بدن، صورت گیرد.

به علاوه، در این دوره 80 روزه، نوشیدن دمنوش یا عرق خارخاسک، روزی یک وعده همراه با عسل تجویز می‌شود. خارخاسک می‌تواند جرم‌های داخل کانال نخاعی را شستشو دهد.

پس از این دوره، طبیب، بنابر شرایط، حجامت ساکرال یا زالو درمانی و یا هر دو را تجویز می‌کند. مصرف غذاهای سرد و سودا زا در طول این مدت، موفقیت درمان را کاهش می‌دهد.

زالو درمانی برای میگرن

میگرن زیرشاخه‌ای از بیماری‌های عصبی است که در قالب سردردهای تپش‌دار و گاهی غیر‌قابل تحمل، ظاهر می‌شود. هنوز علت دقیق بروز این گونه سردردها مشخص نیست، اما نظریه‌ای وجود دارد که ایجاد این سردردها را به وجود لخته‌های ریز در جریان خون نسبت می‌دهد.

این لخته‌های کوچک، در قلب تشکیل شده و وارد جریان خون مغز می‌شوند. در نتیجه سردردهای آزاردهنده میگرن آغاز می‌شود.

طب سنتی برای درمان میگرن، پروتکل‌های درمانی متنوعی دارد، اما بدون تردید، زالو درمانی، یکی از موثرترین و نتیجه‌بخش‌ترین روش‌های درمانی است.

هیرودین موجود در بزاق زالو، باعث رقیق شدن و بهبود جریان خون می‌شود و لخته‌های کوچک خون را در خود حل می‌کند. به علاوه، آنزیم‌های بزاق زالو، شبیه یک وازودیلاتور طبیعی عمل می‌کنند و با گشاد کردن رگ‌های خونی، فشار موجود روی دیواره عروق را کاهش داده و باعث جریان یافتن آسان‌تر خون می‌شوند.

محل قرار گرفتن زالو برای درمان میگرن، پشت گوش‌ها و گاهی در محل شقیقه‌ها است. تعداد دفعات زالو‌اندازی، به شدت بیماری و تشخیص پزشک بستگی دارد. با این حال، معمولا بعد از 4 جلسه درمان به صورت دو بار در هفته، می‌توان نتایج چشمگیری در بهبود وضعیت بیمار مشاهده کرد.

استفاده از دمنوش‌های آرام‌بخش مانند دمنوش بابونه، دمنوش آویشن، دمنوش ریحان و یا عرق سنبل الطیب، تاثیر زالو درمانی برای میگرن را افزایش خواهد داد.

زالو درمانی برای سینوزیت

رطوبت‌های اضافه و فضولات ناحیه سر و گردن، از طریق سینوزیت‌ها تخلیه می‌شوند، اما ممکن است با قرار گرفتن در معرض سرما و آلودگی، سینوزیت‌ها ملتهب شده و ترشحاتی که باید تخلیه می‌شدند، در این قسمت از سر، انباشته شوند.

البته بخارهای معده هم می‌توانند به عنوان یک عامل درونی در ایجاد این حالت، موثر باشند. در چنین حالتی، گفته می‌شود که بیمار دچار سینوزیت و یا در اصطلاح طب سنتی، نزله سرد شده است.

در طب سنتی، برای درمان سینوزیت، راه‌های مختلفی مانند شستشوی بینی، استفاده از کمپرس گرم و بخورهای مخصوص وجود دارد، اما هیچ درمان سنتی به اندازه استفاده از زالو، موثر نیست.

در این روش، زالوها باید روی شقیقه‌ها، دو طرف سینوس‌های پیشانی، پشت گردن و پشت گوش قرار گیرند. زالوها، با مکش خون غلیظ و تزریق آنزیم‌های بزاقی مفید خود به خون، عفونت داخل سینوس‌ها را تخلیه کرده و باعث جریان یافتن خون سالم در این مناطق می‌شوند.

به علاوه، بزاق زالو، ماده‌ای به نام استیل کولین دارد که اسپاسم‌های عضلانی را تسکین داده و باعث آرامش رگ‌های خونی می‌شود.

زالو درمانی برای گرفتگی کانال دست

گرفتگی کانال دست یا سندرم تونل کارپ، یکی از بیماری‌های مربوط به اعصاب است. در چنین حالتی، دیسک گردن یا آسیب به مهره‌های گردن باعث می‌شود که بیمار در نوک انگشتان خود، حالت بی‌حسی و گزگز را تجربه کند. این بیماری، در حالت‌های شدیدتر، باعث فشار بیشتر روی عصب مچ دست و حتی سقوط اجسام خواهد شد.

طب سنتی، دلیل این بیماری را تجمع رسوب سودایی در مسیر کانال عصبی می‌داند و تجربه نشان می‌دهد که استفاده از روش‌هایی مانند حجامت، بادکش و زالو درمانی در بهبود این حالت، بسیار موثر است.

این دوره درمان هم شبیه تنگی کانال نخاع، 80 روز طول می‌کشد. 40 شب اول، خوردن یک لیوان شربت سرکه انگبین همراه با یک قاشق مرباخوری اسفند، تجویز می‌شود.

بعد از 40 روز می‌توان، حجامت عام انجام داد و 2 هفته بعد از آن، حجامت سرشانه‌ها مجاز است. حجامت ساعد دست‌ها، 2 هفته بعد از این مراحل، انجام می‌گیرد و در صورتی که مشکل حل نشود، روی مچ هر دو دست از زالو‌اندازی کمک می‌گیرند.

زالوها، با مکیدن خون کثیف و غلیظ و باز کردن انسداد و گرفتگی‌های عروق این ناحیه، مشکل بیمار را برطرف خواهند کرد.

زالو درمانی برای زانو درد

زانو درد یکی از بیماری‌های مفصلی دردناک است. از دیدگاه طب سنتی، ابتدا باید علت زانو درد مشخص شود تا پروتکل درمانی، موثر باشد. برای این منظور، باید به طبیعت بیمار توجه کرد و مشخص کرد که ریشه شکل‌گیری این درد چیست؟

تجمع اضافی خلط سودا، بلغم و حتی صفرا در ناحیه زانو، می‌توانند زمینه‌ساز این بیماری باشند. در ادامه، پزشک، در یک دوره زمانی مشخص، اقدام به پاکسازی بدن از خلط غالب می‌کند.

در صورت غلبه سودا، استفاده از مواد غذایی گرم و تر پیشنهاد می‌شود. درباره غلبه بلغم، مصرف مواد غذایی و داروهای گرم و خشک، بدن را به تعادل می‌رساند و در مورد غلبه صفرا، استفاده از صفرابرها تجویز می‌شود.

در هر حال، پروسه زمانی درمان زانو درد با طب سنتی، چیزی بین 3 تا 6 ماه، زمان می‌برد و لازم است که بیمار با پزشک همکاری کند و صبور باشد.

پس از گذشت این مراحل، استفاده از زالو تجویز می‌شود که معمولا در مراحل چند‌گانه و به فواصل 15 تا 20 روز، تکرار می‌شود تا غلط مزاحم از بدن خارج شود و جریان خون طبیعی و سالم، دوباره برقرار شود.

زالو درمانی برای سکته مغزی

سکته مغزی می‌تواند ناشی از فشار خون و پارگی مویرگ‌ها باشد. البته گاهی هم انسداد در مسیر مویرگ‌ها، عامل ایجاد این سکته است. در هر دو حالت، استفاده از زالو درمانی کارساز است، اما در حالت دوم، بهبودی بیمار، سریع‌تر خواهد بود.

توقف سریع خونریزی، بعد از جدا شدن زالوها، نشان از حال بد بیمار و چسبندگی زیاد خون غلیظ دارد. در این صورت، باید یک هفته بعد و با در نظر گرفتن توان بیمار، دوباره خونگیری با زالو از قسمت پشت گوش، تکرار شود. البته، تجویز داروهای عطسه‌آور در کنار زالو درمانی هم حال بیمار را بهتر می‌کند.

خونگیری از پشت گوش باید تا جایی ادامه پیدا کند که خون غلیظ و کثیف جای خود را به خونی سالم و رقیق دهد. در صورت تداوم خونریزی بعد از افتادن زالوها، نیازی به تکرار خونگیری از پشت گوش‌ها نیست و باید به سراغ مرحله بعد برویم.

به فاصله 15 تا 25 روز بعد، باید روی پشت دست‌های بیمار، در فاصله انگشت سوم تا انگشت کوچک، زالو‌اندازی کرد. 20 تا 25 روز بعد هم نوبت به پاها می‌رسد و در این قسمت باید از زالوهای درشت‌تری استفاده کرد.

در صورتی که زمان زیادی از سکته مغزی گذشته باشد، ابتدا باید بدن را با یک رژیم پاکسازی 15 روزه از خلط غالب، پاک کرد و سپس اقدام به زالو درمانی کرد.

مانند موارد قبل، آنزیم‌های موجود در بزاق زالو در کنار مکیدن خون غلیظ و کثیف، به بهبود جریان خون در مغز کمک کرده و بافت‌های آسیب‌دیده را احیا می‌کنند.

زالو درمانی چگونه انجام می شود؟

در این روش درمانی، هر زالو فقط یکبار باید مورد استفاده قرار گیرد. پزشک سنتی، ابتدا زالوی دست نخورده را چند بار با آب معمولی می شود، سپس، یک جفت دستکش لاتکس دست کرده و زالو را در دست می‌گیرد.

دقت کنید که قسمت جنبان و کوچک‌تر اندام زالو، مربوط به سر این جانور است. پزشک باید سر زالو را روی محل مورد نظر قرار دهد. احتمالا بیمار، در ابتدای کار، کمی احساس سوزش خواهد کرد، اما با تزریق بزاق زالو و ماده بی‌حسی موجود در آن، این سوزش به تدریج از بین می‌رود.

جالب است بدانید که در اوایل بهار، زالوها تمایل زیادی به مکیدن خون دارند. بنابراین، احتمالا به راحتی، میزبان خود را می‌پذیرند. در حالی که در تابستان، به خاطر افزایش دما، زالوها کمی بی‌حال هستند و باید برای چسبیدن به موضع مورد نظر، ترغیب شوند.

روش دیگر این است زالوها را روی یک تکه دستمال تمیز یا گاز استریل قرار دهید. سپس دستمال را از سمت قرارگیری زالوها، روی موضع مورد نظر برگردانید تا زالوها زیر دستمال قرار بگیرند.

حالا پارچه را مقداری خیس کنید و منتظر باشید که زالوها به موضع، بچسبند. این روش، حتما جواب می‌دهد، اما اشکال کار این است که ممکن است زالوها دقیقه در محل مورد نظر پزشک قرار نگیرند.

به طور معمول، زالوها باید بین 20 تا 45 دقیقه، در موضع مورد نظر قرار داشته باشند و خون بیمار را بمکند. در طول این زمان، هر زالو، چیزی حدود 15 میلی لیتر خون از بدن بیمار خارج خواهد کرد.

استفاده از تعداد زیادی زالو، در یک مرحله از درمان، توصیه نمی‌شود، زیرا ممکن است این کار باعث واکنش غیرمعمول سیستم ایمنی بدن شود.

دقت کنید که فاصله زالو‌اندازی، بستگی به تعداد زالوهای استفاده شده دارد. برای مثال، در صورت استفاده از 10 عدد زالو، تا 10 روز آینده، از هر نوع خون درمانی؛ از قبیل، حجامت، فصد یا زالو درمانی اجتناب کنید. ضمنا، بهتر است زالو‌اندازی، در نیمه دوم ماه‌های قمری؛ بخصوص روزهای 16 و 17 ماه، انجام شود.

پس از زمان کافی، زالو محل اتصال را رها کرده و می‌افتند. در چنین حالتی، از محل زخم‌ها، خون جاری می‌شود و می‌توان برای کنترل این حالت، اطراف محل زالو اندازی را با یک پلاستیک فریزر سوراخ شده و چسب زده شده، پوشش داد تا خون جاری شده، داخل پلاستیک بریزد.

در صورت ایجاد حساسیت بعد از زالو درمانی که با علائمی نظیر خارش خود را نشان می‌دهد، میل کردن جوشانده ترکیبی شوید و گشنیز و مرزنجوش، بسیار مفید و آرام‌بخش است.

به علاوه، می‌توانید یک قاشق غذاخوری عسل را با یک قاشق چایخوری نمک مخلوط کرده و با دستمالی تمیز، روی محل زخم‌ها بمالید تا خارش، برطرف شود.

مراقبت های قبل و بعد از زالو درمانی

انجام اقدامات و احتیاط‌های لازم، قبل و بعد از زالو درمانی، میزان تاثیر استفاده از این روش درمانی را بیشتر خواهد کرد و جلوی عوارض احتمالی ناخواسته را می‌گیرد. در‌ این‌باره، به موارد زیر دقت کنید:

مراقبت های قبل از زالو درمانی

قبل از انجام زالو درمانی، این موارد را رعایت کنید:

• حداقل 3 روز قبل از زالو درمانی، از مصرف قرص‌های مسکن و قرص‌های وارفارین، آسپرین، اسویکس، کلوپیدگرل و دی پیریدامول، پرهیز کنید. البته قطع کردن قرص‌ها باید تحت نظارت و صلاحدید پزشک باشد.
• 24 ساعت قبل از زاول درمانی، از انجام مقاربت جنسی پرهیز کنید.
• حداقل 8 ساعت پیش از زالو درمانی، مصرف غذاهای مزاج سرد را متوقف کنید. این غذاها می‌توانند شامل؛ برنج، لبنیات، تخم مرغ، گوجه فرنگی، لوبی، خیار و کاهو، مرغ، آش جو، ماکارونی و… باشند.
• موهای محل زالودرمانی را اصلاح کنید.
• محل زالو‌اندازی را با آب و شوینده‌های غیر‌معطر بشویید. دقت کنید که زالوها، به قسمت‌های معطر پوست، نمی‌چسبند.
• پیش از زالو درمانی و بعد از آن، از استحمام طولانی و استفاده از سونا و جکوزی پرهیز کنید.
• در حالت گرسنگی یا سیری کامل و بی‌خوابی یا کم خوابی، از زالو درمانی خودداری کنید.
• حداقل یک هفته قبل از زالو درمانی، استفاده از مسهل‌ها و منضج‌های گیاهی را شروع کنید. واضح است که نوع این ترکیبات و مقدار مصرف آن‌ها، بستگی به نظر پزشک دارد.
• توجه داشته باشید که آرامش روحی و جسمی شما، نتیجه درمان را بهتر می‌کند. بنابراین، در حالت استرش، تنش و عصبانیت، اقدام به زالو درمانی نکنید.
• اگر دچار حالاتی مانند استفراغ، تعریق زیاد، پر‌ادراری و یا اسهال هستید، از انجام زالودرمانی بپرهیزید.
• در صورت احساس خشکی یا تلخی در دهان، پیش از زالو درمانی و در حین انجام آن، مصرف مقداری رب انار یا رب آلو، مفید خواهد بود.

مراقبت های بعد از زالو درمانی

دقت کنید که یک خونریزی ملایم از محل نیش زالو، به مدت 8 تا 16 ساعت بعد از زالو درمانی، طبیعی است. به منظور مراقبت بیشتر و کنترل این حالت، بهتر است در حالت دراز‌کش، استراحت کنید و موارد زیر را هم رعایت کنید:

• شما می‌توانید، 24 ساعت بعد از انجام زالو درمانی، پانسمان زخم‌ها را باز کنید.
• برای پانسمان مجدد محل زخم‌ها، از ترکیب عسل و زردچوبه یا پودر باقلای خشک استفاده کنید.
• حداقل 8 ساعت بعد از انجام زالو درمانی، برنامه سفر یا مهمانی را به تعویق بیندازید.
• تا 48 ساعت بعد از زالو درمانی، به موضع قرار گرفتن زالوها، آب معمولی نزنید. دقت کنید که تماس با آب سرد، باعث خارش شدید و ایجاد تورم در موضع زالو می‌شود و تماس با آب ولرم جوشانده شده، مانعی ندارد.

• تا 24 ساعت پس از زالو درمانی، مقاربت جنسی نداشته باشید.
• اگر احساس کردید که با گذشت 12 ساعت، همچنان خونریزی ادامه داشته و حالتی غیرطبیعی دارد، به پزشک مراجعه کنید.
• احتمالا بعد از 24 ساعت، موضع زالو‌اندازی، متورم شده و دچار خارش می‌شود. در این صورت، اگر خارش محدود است، از کمی روغن بنفشه یا روغن کافور و یا روغن گشنیز روی محل زخم‌ها استفاده کنید.
• در صورت خارش شدید محل زالوها، استفاده از پماد موپیروسین، سه بار در طول روز، توصیه می‌شود.
• تا 8 ساعت پس از زالو درمانی، از مصرف غذاهای سنگین و چرب خودداری کنید. همچنین، در این مدت، مصرف غذاهای تند، خیلی گرم یا خیلی سرد، ترشیجات، لبنیات، غذاهای حاوی تخم مرغ و به طور کلی، پرخوری، بسیار مضر است.
• تا 6 ساعت بعد از انجام زالو درمانی، بیدار بمانید.
• برای جبران ضعف و خون از دست رفته، به مدت 5 شب، یکی دو سیخ، گوشت گوسفند کبابی با مقداری سماق، لیموترش و عسل میل کنید. از مصرف برنج یا نان همراه کباب، خودداری کنید.
• اگر احساس می کنید پس از زالو درمانی دچار عطش و خشکی دهان شده اید، هر 8 ساعت، مقداری ماء الشعیر و شکر سرخ میل کنید.
• تا 3 روز بعد از زالو درمانی، مصرف آب انار و گلاب، شربت عسل، مالت جو شکر سرخ را به فاصله هر 8 ساعت یکبار، در برنامه غذایی خود قرار دهید.
• به ندرت اتفاق می افتد که پس از زالو درمانی دچار عوارضی مانند لرزش بدن، تپش قلب، رنگ پریدگی یا تهوع شوید. در چنین حالتی، پزشک خود را در جریان قرار دهید تا شما را راهنمایی کند. به علاوه، خوردن هر 2 تا 3 ساعت، شربت عسل و یا چرخ کرده جگر گوسفند در روغن زیتون هم مفید خواهد بود و بنیه شما را تقویت خواهد کرد.
• پس از زالو درمانی، از حمام کردن طولانی با آب گرم و یا استفاده از سونا و جکوزی، پرهیز کنید.
• تا 6 ساعت پس از انجام زالودرمانی پشت گوش، از صحبت کردن زیاد، خودداری کنید و غذاهای سفت و سخت را نجوید. به علاوه، هنگام استراحت، سر خود را بالاتر از سطح بدن قرار دهید.
• اگر زالو درمانی در قسمت پاهای شما انجام شده است، بهتر است بیشتر استراحت کرده و از سر پا ایستادن طولانی یا پیاده‌روی، پرهیز کنید.

چه کسانی نباید زالو درمانی کنند ؟

با وجود اینکه زالودرمانی، خواص بی‌نظیری برای سلامتی دارد، استفاده از این روش، برای همه افراد مناسب نیست. برای مثال، به این موارد توجه کنید:

• زنان باردار
• افراد زیر 18 سال
• سالمندان بالای 60 سال
• افرادی که مشکلات خود ایمنی هستند.
• افرادی که دچار اختلالات انعقادی خون هستند.
• کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
• افرادی که از داروهای مهارکننده سیستم ایمنی استفاده می‌کنند.
• افراد دارای مزاج سرد
• زنانی که در دوره قاعدگی قرار دارند.
• افراد مبتلا به یبوست شدید یا نفخ معده
• افراد مبتلا به ناراحتی‌های گوارشی که با دفع خون از بدن، دچار ضعف می‌شوند.
• افرادی که دچار بیماری‌های خاص هستند.
• افرادی که شریان‌های آسیب دیده‌ای دارند و یا مبتلا به کم‌خونی هستند.

کلام آخر

همان‌طور که دیدید، زالو درمانی، یک روش درمانی کاملا تخصصی و حساس است. بنابراین، درمان خودسرانه را کنار بگذارید و در صورت انتخاب این درمان، به مراکز معتبر طب سنتی مراجعه کنید.

به علاوه، در انجام زالو درمانی عجله نداشته باشید و اجازه دهید بدن شما برای پذیرش این اقدام درمانی، آماده شود.

در پایان از شما خواننده عزیز دعوت می‌کنیم که تجربیات درمانی خود در زمینه به کارگیری زالو را با ما و خوانندگان خوب مجله در میان بگذارید. شاد و تندرست باشید.

سوالات متداول