با بهترین جایگزین رانیتیدین بیشتر آشنا شوید

رانیتیدین یا زانتاک دارویی است که می‌تواند تولید اسید معده را کاهش دهد. این دارو در سال ۱۹۷۶ برای اولین بار در انگلستان ساخته و در سال ۱۹۸۱ به بازار دارویی معرفی شد.

در آوریل ۲۰۲۰، به دلیل کشف یک ماده سرطان‌زا در محصولات تعدادی از تولیدکنندگان، رانیتیدین از بازار آمریکا خارج شد و استفاده از آن در اتحادیه اروپا و استرالیا به حالت تعلیق درآمد. در همین راستا، سازمان غذا و داروی ایران در ۲۴ فروردین ۱۳۹۹ در اطلاعیه‌ای دستور جمع‌‌آوری آن را از بازار دارویی کشور صادر کرد.

حذف این دارو باعث نگرانی بیماران مبتلا به مشکلات گوارشی شد، اما خوشبختانه داروهای بی‌خطر زیادی وجود دارند که می‌توانند جایگزین رانیتیدین شوند. اگر می‌خواهید بدانید داروی شبیه رانیتیدین چیست، مقاله امروز ایده آل مگ را تا انتها بخوانید.

موارد مصرف رانیتیدین چه بود؟

رانیتیدین متعلق به گروهی از داروها به نام مسدودکننده‌های بتا (بتا-بلوکرها) است که باعث کاهش ترشح اسید معده می‌شوند.

در گذشته، پزشکان این دارو را برای درمان مشکلات زیر تجویز می‌کردند:

• زخم معده
• زخم دئودنوم (اثنی عشر یا دوازدهه) که ابتدای روده کوچک را درگیر می‌کند
• بیماری رفلاکس معده به مری (GERD)
• ازوفاژیت فرسایشی

اگر علائم بعد از ۱۴ روز استفاده متوالی از رانیتیدین بهبود پیدا نمی‌کرد، بیمار باید مصرف آن را متوقف کرده و با پزشک خود تماس می‌گرفت. مصرف این دارو برای بیش از ۱۴ روز متوالی بدون مشورت با پزشک ممنوع بود.

به ندرت رانیتیدین باعث واکنش آلرژیک جدی می‌شد، اما بعضی از افراد با مصرف آن مشکلاتی مثل سردرد، یبوست یا اسهال را تجربه می‌کردند.

چرا فروش رانیتیدین ممنوع است؟

در ۱ آوریل ۲۰۲۰، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) از تولیدکنندگان درخواست کرد که رانیتیدین را فورا از بازار دارویی جمع‌آوری کنند؛ چون بعضی از محصولات حاوی آلاینده‌ای به نام  ان-نیتروسودیمتیلامین (NDMA) بودند که دانشمندان آن را به عنوان یک سرطان‌زای احتمالی برای انسان طبقه‌بندی کرده‌اند.

ممکن است در ابتدا میزان NDMA در بسیاری از فرآورده‌های رانیتیدین پایین باشد، اما با گذشت زمان سطح آن افزایش می‌یابد، به خصوص اگر دارو در در دمایی بالاتر از دمای معمول اتاق نگهداری ‌شود.

اگرچه نتیجه تحقیقات در مورد ارتباط بین رانیتیدین و سرطان ضد و نقیض است، اما محققان معتقدند که شواهد کافی برای حمایت از خروج این دارو از بازار وجود دارد.

سرطان روده بزرگ

در سال ۲۰۲۰، محققان ارتباط بین رانیتیدین و سرطان‌های دستگاه گوارش را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که از بین تمام این سرطان‌ها، رانیتیدین قوی‌ترین ارتباط را با سرطان روده بزرگ دارد. نتیجه این مطالعه اهمیت پیدا کردن جایگزین رانیتیدین را نشان می‌دهد.

سرطان معده

تحقیق در مورد ارتباط بین رانیتیدین و سرطان معده نتایج متفاوتی را به همراه داشته است. یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ با استفاده از اطلاعات ۴۰۸۸۷ نفر در کره جنوبی، ارتباط بین مصرف رانیتیدین و سرطان معده را بررسی کرد.

هنگامی که محققان وضعیت مصرف‌کنندگان رانیتیدین را با وضعیت افرادی که از سایر بتا-بلوکرها استفاده می‌کردند و گروه کنترل مقایسه کردند، ارتباط قابل توجهی بین رانیتیدین و سرطان پیدا نکردند. این یافته با نتایج بعضی از مطالعات در مورد همین موضوع متفاوت است.

سرطان پانکراس

در سال ۲۰۲۰، محققان ارتباط بین مصرف داروهای مختلف را با سرطان پانکراس بررسی کردند و دریافتند که بین مصرف رانیتیدین و خطر ابتلا به این سرطان ارتباط وجود دارد؛ با این حال، نتوانستند مشخص کنند که مصرف چه میزان رانیتیدین برای چه مدت زمانی می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.

سرطان مثانه

اثرات مخرب داروی زانتاک ممکن است فراتر از دستگاه گوارش باشد. مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۱ شیوع سرطان مثانه را در مصرف‌کنندگان این دارو با سایر افراد مقایسه کرد. نتیجه این مطالعه نشان داد که شیوع سرطان مثانه در میان مصرف‌کنندگان رانیتیدین، به ویژه آن‌هایی که بیش از سه سال از این دارو استفاده کرده بودند، بیشتر بود.

بهترین جایگزین رانیتیدین

بعد از اینکه مشخص شد رانیتیدین سرطان‌زا است، کارشناسان از افرادی که بدون تجویز پزشک از این دارو استفاده می‌کردند خواستند که مصرف آن را بلافاصله قطع کنند. بیمارانی که تحت نظر پزشک از رانیتیدین استفاده می‌کردند، باید قبل از قطع مصرف آن با پزشک در مورد داروی جایگزین مشورت می‌کردند.

تحقیقات سازمان غذا و داروی آمریکا نشان داده است که ماده سرطان‌زای NDMA در بسیاری از داروهای مربوط به بیماری‌های گوارشی وجود ندارد و بیماران می‌توانند از آن‌ها به عنوان جایگزین زانتاک استفاده کنند.

فاموتیدین

اولین جایگزین رانیتیدین که به معرفی آن می‌پردازیم، فاموتیدین (famotidine) است. فاموتیدین یک بتا-بلوکر است که با کاهش اسید معده به درمان سوزش سر دل و سایر علائم ناشی از افزایش اسید معده کمک می‌کند.

نحوه مصرف

در صورت نیاز، برای درمان سوزش سر دل، یک قرص یا کپسول را همراه با یک لیوان آب مصرف کنید، مگر اینکه پزشک دستور دیگری بدهد.

قرص‌ها و کپسول‌ها را به طور کامل و بدون جویدن ببلعید. اگر از قرص جویدنی استفاده می‌کنید، آن را کاملا بجوید.

در طول ۲۴ ساعت بیش از دو قرص مصرف نکنید، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. دستورالعمل روی بسته‌بندی محصول را به دقت بخونید و اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز بپرسید.

اگر علائم شما پس از شروع مصرف دارو ادامه داشت یا بعد از ۱۴ روز بهبود نیافت، استفاده از آن را متوقف کنید و بلافاصله با پزشک خود تماس بگیرید. این دارو را بیش از ۱۴ روز متوالی بدون مشورت با پزشک مصرف نکنید.

عوارض جانبی

وقتی فاموتیدین را جایگزین رانیتیدین می‌کنند، ممکن است دچار سردرد، یبوست یا اسهال شوید. اگر عوارض ماندگار یا شدید بودند، با پزشک مشورت کنید.

در صورت داشتن هر گونه عارضه جدی از جمله کبودی، علائم عفونت (مانند گلودرد، تب و لرز)، تغییرات روانی و خلقی (مانند بی‌قراری، گیجی، افسردگی و توهم)، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر عوارض بسیار جدی مثل ضربان قلب سریع، آهسته یا نامنظم، سرگیجه شدید، غش و تشنج را تجربه کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است؛ با این حال، در صورت مشاهده علائمی مثل بثورات پوستی، خارش یا تورم (به خصوص در صورت، زبان و گلو)، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی، به دنبال مراقبت‌های پزشکی اورژانسی باشید.

موارد احتیاط

اگر به مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی و سایر مشکلات معده (مانند تومور) مبتلا هستید، حتما قبل از تجویز فاموتیدین به پزشک اطلاع دهید.

این دارو را به کودکان کمتر از ۱۲ سال ندهید، مگر اینکه پزشک تجویز کرده باشد. اگر باردار یا شیرده هستید، قبل از مصرف فاموتیدین با پزشک مشورت کنید.

تداخلات دارویی

بعضی از محصولات دارویی برای جذب به اسید معده نیاز دارند. فاموتیدین اسید معده را کاهش می‌دهد، بنابراین ممکن است روی عملکرد این داروها تاثیر داشته باشد. از این داروها می‌توان به آتازاناویر، داساتینیب، بعضی از ضدقارچ‌های آزولی (مانند ایتراکونازول و کتوکونازول) و پازوپانیب اشاره کرد.

فاموتیدین را با سایر بتا-بلوکرها (سایمتیدین و نیزاتیدین) مصرف نکنید.

سایمتیدین

سایمتیدین (cimetidine) دومین دارویی است که می‌توان جایگزین رانیتیدین کرد. سایمتیدین برای درمان زخم معده و روده و جلوگیری از عود آن‌ها پس از بهبودی استفاده می‌شود.

این دارو همچنین در درمان بعضی از مشکلات معده و مری که در اثر ترشح زیاد اسید معده (مانند سندرم زولینگر-الیسون و ازوفاژیت فرسایشی) یا برگشت اسید معده به مری (رفلاکس) ایجاد می‌شوند، کاربرد دارد.

سایمتیدین یک بتا-بلوکر است که اثر خود را با کاهش اسید معده نشان می‌دهد. کاهش اسید اضافی به تسکین علائمی مانند درد معده، سوزش سر دل، مشکل در بلع، سرفه و مشکلات خواب کمک می‌کند؛ همچنین می‌تواند از آسیب سیستم گوارشی توسط اسید معده جلوگیری کند.

نحوه مصرف

این دارو را طبق دستور پزشک همراه با غذا یا بدون آن مصرف کنید. دوز و مدت زمان استفاده از این دارو به وضعیت پزشکی و واکنش بدن‌تان به آن بستگی است.

اگر طبق توصیه پزشک از داروهای ضداسید هم برای تسکین درد معده استفاده می‌کنید، بین زمان مصرف آن‌ها با زمان استفاده از سایمتیدین حداقل یک ساعت فاصله در نظر بگیرید.

حتی اگر احساس بهتری دارید، مصرف دارو را تا زمانی که پزشک توصیه کرده است ادامه دهید. توقف زودهنگام درمان ممکن است روند بهبودی را به تاخیر بیندازد.

عوارض جانبی

با مصرف سایمتیدین به عنوان جایگزین رانیتیدین ممکن است سردرد، سرگیجه، خواب‌آلودگی یا اسهال رخ دهد. اگر این علائم برطرف نشدند، با پزشک صحبت کنید.

در صورت بروز عوارض جدی مثل حالت تهوع و استفراغ مداوم، تغییرات روحی و روانی (بی‌قراری، گیجی، افسردگی و توهم)، مشکل در ادرار کردن، درد عضلات یا مفاصل، تورم سینه، درد شدید معده یا شکم، علائم عفونت (گلودرد، تب و سرفه)، ضربان قلب سریع، آهسته یا نامنظم و واکنش آلرژیک (بثورات پوستی، تورم صورت، زبان و گلو، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی)، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف سایمتیدین تاریخچه پزشکی خود را با پزشک در میان بگذارید، به ویژه اگر به مشکلات سیستم ایمنی، مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، دیابت یا سایر مشکلات معده (مانند تومور) مبتلا هستید.

سایمتیدین ممکن است باعث سرگیجه یا خواب‌آلودگی شما شود. هنگام مصرف این دارو رانندگی نکنید، از ماشین‌آلات استفاده نکنید یا کاری انجام ندهید که به هوشیاری نیاز دارد.

در دوران بارداری و در کودکان زیر ۱۲ سال، بدون مشورت با پزشک از این دارو استفاده نکنید. سایمتیدین وارد شیر مادر می‌شود. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.

تداخلات دارویی

داروهایی که می‌توانند با سایمتیدین تداخل داشته باشند عبارتند از: متوپرولول، پروپرانولول، وارفارین، مسدودکننده‌های کانال کلسیم (مانند دیلتیازم)، داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (مانند آمی تریپتیلین)، تئوفیلین، آتازاناویر، داساتینیب، بعضی از ضدقارچ‌های آزولی (مانند ایتراکونازول و کتوکونازول) و پازوپانیب.

از مصرف سایمتیدین همراه با سایر بتا-بلوکرها (مانند فاموتیدین و نیزاتیدین) بپرهیزید.

اسومپرازول

اسومپرازول (esomeprazole) داروی دیگری است که می‌توان از آن به عنوان جایگزین رانیتیدین استفاده کرد. این دارو که جزء مهارکننده‌های پمپ پروتون طبقه‌بندی می‌شود، در درمان بعضی از مشکلات معده و مری کاربرد دارد.

اسومپرازول میزان اسید تولید شده در معده را کاهش می‌دهد، به درمان سوزش سر دل و التیام آسیب‌های معده و مری کمک می‌کند و احتمال ابتلا به زخم دستگاه گوارش و سرطان مری را کاهش می‌دهد.

نحوه مصرف

این دارو را باید طبق دستور پزشک، معمولا یک بار در روز، حداقل یک ساعت قبل از غذا، مصرف کنید. دوز و مدت زمان استفاده از اسومپرازول بر اساس وضعیت پزشکی و واکنش بدن شما مشخص می‌شود. خودسرانه دوز دارو را تغییر ندهید یا از آن برای مدت زمانی طولانی‌تر از آنچه که پزشک توصیه کرده است، استفاده نکنید.

از این دارو به طور منظم و برای مدت زمان تجویز شده استفاده کنید تا علائم شما بهبود پیدا کنند. از اسومپرازول بدون تجویز پزشک برای بیش از ۱۴ روز استفاده نکنید؛ چرا که خطر عوارض جانبی با گذشت زمان افزایش می‌یابد.

عوارض جانبی

سردرد یا درد شکم از رایج‌ترین عوارض اسومپرازول هستند. اگر این عوارض برای مدت طولانی ادامه پیدا کردند، با پزشک مشورت کنید.

در صورتی که علائم کاهش سطح منیزیم خون (اسپاسم عضلانی، ضربان قلب نامنظم و تشنج)، علائم لوپوس (بثورات روی بینی و گونه و مشکلات مفصلی)، اسهال مداوم، مدفوع خونی و علائم واکنش آلرژیک (تب، تورم غدد لنفاوی، تورم صورت، زبان و گلو، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی) را مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

به ندرت، مهارکننده‌‎های پمپ پروتون (مانند اسموپرازول) باعث کمبود ویتامین B12 می‌شوند، به خصوص اگر هر روز و برای بیش از سه سال از آن‌ها استفاده کنید. در صورت بروز علائم کمبود ویتامین B12 (مانند ضعف یا بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا)، بلافاصله نزد پزشک بروید.

موارد احتیاط

اگر به بیماری کبدی یا لوپوس مبتلا هستید، قبل از مصرف اسومپرازول به عنوان جایگزین رانیتیدین این موضوع را به پزشک اطلاع دهید.

مهارکننده‌های پمپ پروتون (مانند اسموپرازول) ممکن است خطر شکستگی استخوان را افزایش دهند، به خصوص زمانی که با دوز بالا یا برای مدت طولانی مصرف می‌شوند. با پزشک در مورد راه‌های جلوگیری از این مشکل و لزوم استفاده از مکمل کلسیم و ویتامین D صحبت کنید.

سالمندان و کودکان به عوارض جانبی اسومپرازول حساس‌تر هستند. در دوران بارداری، این دارو باید فقط در صورت نیاز و تحت نظر پزشک مصرف شود. مشخص نیست که آیا اسومپرازول به شیر مادر منتقل می‌شود یا خیر؛ بنابراین، لازم است در مورد مصرف آن در دوران شیردهی با پزشک مشورت کنید.

تداخلات دارویی

از داروهایی که می‌توانند با اسموپرازول تداخل داشته باشند می‌توان به سیلوستازول، کلوپیدوگرل، متوترکسات، ریفامپین، آتازاناویر، بعضی از ضدقارچ‌های آزولی (مانند ایتراکونازول و کتوکونازول)، پازوپانیب و گل راعی اشاره کرد.

اسومپرازول بسیار شبیه امپرازول است. هنگام استفاده از اسموپرازول از داروهای حاوی امپرازول استفاده نکنید.

لانسوپرازول

لانسوپرازول (lansoprazole) که یک مهارکننده پمپ پروتون است با کاهش اسید معده به درمان سوزش سر دل، التیام آسیب‌های معده و مری و پیشگیری از سرطان مری کمک می‌کند.

نحوه مصرف

معمولا از لانسوپرازول یک بار در روز، قبل از غذا، استفاده می‌شود. میزان مصرف برای کودکان بر اساس سن و وزن تعیین می‌شود. از این دارو طبق تجویز پزشک استفاده کنید و خودسرانه دوز یا مدت زمان استفاده از آن را تغییر ندهید.

از لانسوپرازول هم مانند سایر داروهایی که جایگزین رانیتیدین می‌شوند، باید به طور منظم استفاده کنید تا علائم گوارشی هرچه سریع‌تر برطرف شوند.

اگر بعد از ۱۴ روز علائم شما بهبود پیدا نکرد، با پزشک مشورت کنید. بدون تجویز پزشک نباید از این دارو برای بیشتر از ۱۴ روز استفاده کنید.

عوارض جانبی

بعضی از بیماران با مصرف لانسوپرازول به عنوان جایگزین رانیتیدین دچار اسهال، درد شکم یا سردرد می‌شوند. در صورت طولانی شدن این علائم، لازم است با پزشک صحبت کنید.

اگر علائم کمبود منیزیم (اسپاسم عضلانی، ضربان قلب نامنظم و تشنج)، علائم لوپوس (بثورات روی بینی و گونه و مشکلات مفصلی)، اسهال مداوم، مدفوع خونی و علائم واکنش آلرژیک (تب، تورم غدد لنفاوی، تورم صورت، زبان و گلو، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی) را مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

چنانچه از لانسوپرازول برای بیش از سه سال استفاده شود، احتمال ابتلا به کمبود ویتامین B12 افزایش می‌یابد. در صورتی که علائم کمبود این ویتامین (شامل ضعف یا بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا) را تجربه کردید، با پزشک مشورت کنید.

موارد احتیاط

افراد مبتلا به بیماری‌های کبدی یا لوپوس و همچنین کسانی که علاوه بر سوزش سر دل علائمی مانند سبکی سر، تعریق، سرگیجه، درد قفسه سینه و تنگی نفس را تجربه می‌کنند، باید قبل از مصرف لانسوپرازول حتما با پزشک مشورت کنند.

لانسوپرازول هم مثل اسموپرازول خطر شکستگی استخوان را افزایش می‌دهد. اگر از این دارو استفاده می‌کنید، از پزشک بپرسید که آیا لازم است از مکمل کلسیم و ویتامین D استفاده کنید یا خیر.

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی به‌سر می‌برید، از مصرف خودسرانه لانسوپرازول خودداری کنید.

تداخلات دارویی

متوترکسات، آمپی سیلین، آتازاناویر، بعضی از ضدقارچ‌های آزولی (مانند ایتراکونازول و کتوکونازول) و پازوپانیب از جمله داروهایی هستند که می‌توانند با لانسوپرازول تداخل داشته باشند.

لانسوپرازول شباهت زیادی به دکس لانسوپرازول دارد. هنگام استفاده از لانسوپرازول از داروهای حاوی دکس لانسوپرازول استفاده نکنید.

امپرازول

امپرازول (omeprazole) آخرین دارویی است که به عنوان جایگزین رانیتیدین معرفی می‌کنیم. امپرازول هم مانند سایر مهارکننده‌های پمپ پروتون اسید معده را کاهش می‌دهد، آسیب‌های معده و مری را ترمیم می‌کند و در پیشگیری از سرطان مری نقش دارد.

نحوه مصرف

معمولا از امپرازول یک بار در روز، قبل از خوردن غذا، استفاده می‌شود. دوز مصرفی کودکان باید بر اساس سن و وزن مشخص شود.

در صورتی که بعد از ۱۴ روز استفاده متوالی از امپرازول علائم شما بهبود پیدا نکرد، با پزشک مشورت کنید. از مصرف خودسرانه این دارو برای بیش از ۱۴ روز بپرهیزید. استفاده طولانی‌مدت از امپرازول احتمال بروز عوارض جانبی را افزایش می‌دهد.

عوارض جانبی

سردرد و درد شکم از عوارض جانبی امپرازول هستند. اگر این عوارض برای مدت طولانی ادامه داشتند یا با گذشت زمان بدتر شدند، حتما با پزشک مشورت کنید.

در صورت مشاهده علائم کمبود منیزیم (اسپاسم عضلانی، ضربان قلب نامنظم و تشنج)، علائم لوپوس (بثورات روی بینی و گونه و مشکلات مفصلی)، اسهال مداوم، مدفوع خونی و علائم واکنش آلرژیک (تب، تورم غدد لنفاوی، تورم صورت، زبان و گلو، سرگیجه شدید و مشکلات تنفسی)، بلافاصله به دنبال کمک پزشکی باشید.

گاهی اوقات، استفاده طولانی از امپرازول (برای بیش از سه سال) باعث کمبود ویتامین B12 می‌شود. اگر علائمی مثل ضعف یا بی‌حسی و سوزن سوزن شدن دست و پا را تجربه کردید، به پزشک مراجعه کنید.

موارد احتیاط

بیماران مبتلا به لوپوس یا مشکلات کبدی و زنان باردار و شیرده باید قبل از مصرف امپرازول با پزشک مشورت کنند. از مصرف خودسرانه این دارو برای کودکان خودداری کنید.

افرادی که علاوه بر سوزش سر دل علائمی مثل سرگیجه، سبکی سر، تعریق، درد قفسه سینه، مشکلات تنفسی یا مدفوع خونی را تجربه می‌کنند، باید قبل از مصرف هر نوع دارویی به پزشک مراجعه کنند.

استفاده طولانی از امپرازول خطر شکستگی استخوان را افزایش می‌دهد. اگر از این دارو استفاده می‌کنید، در مورد لزوم مصرف مکمل کلسیم و ویتامین D با پزشک مشورت کنید.

تداخلات دارویی

امپرازول با بعضی از داروها از جمله سیلوستازول، متوترکسات، ریفامپین، کلوپیدوگرل، آتازاناویر، بعضی از ضدقارچ‌های آزولی (مانند ایتراکونازول و کتوکونازول)، پازوپانیب و گل راعی تداخل دارد.

امپرازول بسیار شبیه به اسموپرازول است. در حین استفاده از امپرازول از داروهای حاوی اسموپرازول استفاده نکنید.

کلام پایانی

به دلیل وجود یک ماده سرطان‌زا به نام NDMA در رانیتیدین، استفاده از این دارو از ابتدای سال ۲۰۲۰ میلادی (۱۳۹۹ شمسی) ممنوع اعلام شده است.

اگرچه تحقیقات در موارد ارتباط بین رانیتیدین و سرطان به نتایج متفاوتی رسیده‌اند، اما به طور کلی مطالعات نشان می‌دهند که این دارو خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان مانند سرطان روده بزرگ را افزایش می‌دهد.

در حال حاضر، داروهای زیادی وجود دارند که بیماران مبتلا به مشکلات گوارشی می‌توانند با مشورت پزشک آن‌ها را جایگزین رانیتیدین کنند.

در این مقاله سعی کردیم شما را با بهترین جایگزین‌های رانیتیدین آشنا کنیم. اگر تا به امروز از این داروها استفاده کرده‌اید، خوشحال می‌شویم که تجربیات خود را با ما در میان بگذارید.

سوالات متداول