جدیدترین متدهای درمان افسردگی به همراه چک لیست

افسردگی یک اختلال خلقی است که باعث غم و اندوه مداوم می‌شود.

این اختلال روی احساس، تفکر و رفتار شما تاثیر می‌گذارد و می‌تواند به انواع مشکلات عاطفی و جسمی منجر شود؛ در نتیجه، در بسیاری از موارد، فعالیت‌های روزمره را مختل می‌کند و گاهی اوقات باعث می‌شود احساس کنید زندگی ارزش ادامه دادن را ندارد.

دقیقا مشخص نیست که چه چیزی باعث افسردگی می‌شود، اما به نظر می‌رسد که عوامل مختلفی در بروز آن نقش داشته باشند.

برای مثال، عدم تعادل شیمیایی در قسمت‌هایی از مغز که روی خلق و خو تاثیر دارند، تغییرات هورمونی در طول چرخه‌ قاعدگی، سابقه خانوادگی، تجربه رویدادهای آسیب‌زا در اوایل کودکی و ابتلا به بیماری‌های مزمن می‌توانند باعث افسردگی شوند.

افسردگی ممکن است به درمان طولانی‌مدت نیاز داشته باشد، اما خوشبختانه اکثر افراد مبتلا به آن با دارو درمانی، روان درمانی یا ترکیب هر 2 روش احساس بهتری پیدا می‌کنند.

تا انتهای این مقاله از ایده آل مگ با ما همراه باشید تا درباره جدیدترین متد درمان افسردگی اطلاعات بیشتری کسب کنید.

دارو درمانی

استفاده از دارو یک روش درمانی رایج برای تسکین علائم افسردگی است. داروها افسردگی را درمان نمی‌کنند، اما می‌توانند علائم آن را کاهش دهند. اگر اولین دارویی که امتحان کردید اثربخش نبود، نگران نشوید. خوشبختانه این روزها داروهای ضدافسردگی تنوع زیادی دارند، به همین دلیل احتمالا می‌توانید به کمک پزشک معالج خود گزینه مناسب را پیدا کنید.

چند نوع داروی ضدافسردگی وجود دارد؟

متخصصان سلامت روان معمولا از یک یا چند داروی مختلف برای تسکین علائم افسردگی استفاده می‌کنند. رایج‌ترین داروها عبارتند‌از:

1. مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs)

پزشکان اغلب دارو درمانی را با مهارکننده‌های بازجذب سروتونین شروع می‌کنند، چون این داروها عوارض جانبی کمتری دارند و در دوزهای بالا نسبت به سایر داروهای ضدافسردگی مشکلات کمتری ایجاد می‌کنند.

داروهای خانواده SSRI، با افزایش غلظت سروتونین در مغز باعث کاهش علائم افسردگی می‌شوند.

این نوع داروها نباید با داروهای خاصی از جمله مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز و در بعضی موارد با تیوریدازین یا اورپ مصرف شوند.

زنان باید با پزشک در مورد خطرات مصرف این داروها در دوران بارداری صحبت کنند؛ همچنین اگر به گلوکوم (آب سیاه) مبتلا هستید، هرگز بدون مشورت با پزشک از داروهای ضدافسردگی استفاده نکنید.

از رایج‌ترین مهارکننده‌های بازجذب سروتونین می‌توان به سیتالوپرام، اس‌سیتالوپرام، فلوکستین، فلووکسامین، پاروکستین، سرترالین و ویلازودون اشاره کرد.

2. مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs)

این داروها همان‌طور که از نام آن‌ها مشخص است، افسردگی را با افزایش میزان نوروترنسمیترها یا انتقال‌دهنده‌های عصبی سروتونین و نوراپی‌نفرین در مغز درمان می‌کنند.

از مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین نباید همراه با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز استفاده کنید؛ همچنین توصیه می‌شود در صورت ابتلا به بیماری کبدی، بیماری کلیوی یا گلوکوم، قبل از مصرف آن‌ها با پزشک مشورت کنید.

داروهای رایج این گروه عبارتند از: دسوونلافاکسین، دولوکستین، لوومیلناسیپران و ونلافاکسین.

3. داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای و چهار حلقه‌ای

داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای (TCAs) و داروهای ضدافسردگی چهار حلقه‌ای (TECAs) نوروترنسمیترهای سروتونین و نوراپی‌نفرین را در مغز افزایش می‌دهند و از این طریق به رفع علائم بیماری کمک می‌کنند.

داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای در مقایسه با داروهای SSRI و SNRI عوارض جانبی بیشتری دارند؛ به همین دلیل معمولا تجویز نمی‌شوند، مگر اینکه سایر داروها بی‌تاثیر باشند.

از مصرف همزمان داروهای ضدافسردگی سه‌حلقه‌ای و چهار حلقه‌ای با مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز بپرهیزید؛ همچنین اگر به بیماری گلوکوم مبتلا هستید، لازم است با احتیاط از این داروها استفاده کنید.

از داروهای ضدافسردگی سه حلقه‌ای می‌توان به آمی ‌تریپتیلین، دوکسپین، ایمی پرامین، تریمیپرامین، دزیپرامین، نورتریپتیلین و پروتریپتیلین اشاره کرد. ماپروتیلین هم یک نمونه داروی ضدافسردگی چهار حلقه‌ای است.

4. مهارکننده‌های بازجذب نوراپی‌نفرین و دوپامین (NDRIs)

این داروها با افزایش سطح دوپامین و نوراپی‌نفرین در مغز می‌توانند علائم افسردگی را درمان کنند. بوپروپیون یکی از رایج‌ترین داروهای مهارکننده‌ بازجذب نوراپی‌نفرین و دوپامین به شمار می‌رود.

5. مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs)

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز با افزایش سطح نوراپی‌نفرین، سروتونین، دوپامین و تیرامین در مغز به درمان افسردگی کمک می‌کنند؛ اما معمولا اولین انتخاب برای درمان اختلالات سلامت روان نیستند و فقط زمانی تجویز می‌شوند که سایر داروها تاثیر نداشته باشند؛ چون می‌توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند.

استفاده از مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاهای حاوی تیرامین (مانند ترشی و بعضی از پنیرها) و بعضی از داروها (از جمله داروهای ضد‌درد و ضداحتقان) و مکمل‌های گیاهی به پیروی از یک رژیم غذایی سخت و رعایت نکات ایمنی نیاز دارد.

از داروهای MAOI نباید همراه با مهارکننده‌های بازجذب سروتونین یا سایر داروهایی که باعث افزایش سروتونین می‌شوند استفاده کرد.

رایج‌ترین مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز عبارتند از: ایزوکاربوکسازید، فنلزین، سلژیلین و ترانیل سیپرومین.

سلژیلین که به صورت یک پچ روی پوست چسبانده می‌شود، ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز داشته باشد.

6. آنتاگونیست‌های N-متیل D-آسپارتات (NMDA)

آنتاگونیست‌های N-متیل D-آسپارتات می‌توانند افسردگی را با افزایش سطح گلوتامات در مغز درمان ‌کنند. گلوتامات یک نوروترنسمیتر است که گفته می‎شود در افسردگی نقش دارد.

آنتاگونیست‌های NMDA فقط برای بیمارانی تجویز می‌شوند که با سایر داروها درمان نشده‌اند.

سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از داروی اسکتامین را برای درمان افسردگی تایید کرده است.

اسکتامین یک نوع اسپری بینی است که فقط با تجویز پزشک و زیر نظر او می‌توانید از آن استفاده کنید؛ چرا که ممکن است پس از مصرف دارو دچار خستگی و گسستگی (مشکل در توجه، قضاوت و تفکر) شوید.

داروهای ضدافسردگی چه عوارضی دارند؟

مانند همه داروها، داروهای ضد‌افسردگی هم ممکن است عوارض جانبی ناخواسته داشته باشند. افراد مختلف ممکن است عوارض جانبی متفاوتی را تجربه کنند، بنابراین مهم است که در مورد وضعیت شخصی خود با پزشک صحبت کنید. شایع‌ترین عوارض شامل موارد زیر است:

• سردرد و سرگیجه
• حالت تهوع
• اسهال
• افزایش وزن
• اضطراب یا بی‌قراری
• مشکل در خوابیدن یا خواب‌آلودگی بیش از حد
• مشکلات جنسی مانند کاهش میل جنسی

عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی معمولا خفیف است و با گذشت زمان که بدن به آن‌ها عادت می‌کند بهبود می‌یابد. اگر عوارض جانبی ناخوشایندی را تجربه کردید، با پزشک صحبت کنید. ممکن است پزشک دوز دارو را تغییر دهد یا از شما بخواهد که داروی دیگری را امتحان کنید.

مورد دیگری که باید به آن اشاره کرد، افزایش خطر خودکشی در حین مصرف داروهای ضدافسردگی است. اگرچه اکثر این داروها بی‌خطر هستند، اما سازمان غذا و داروی آمریکا شرکت‌های دارویی را ملزم کرده است که برچسب هشدار را روی بسته‌بندی همه داروهای ضد‌افسردگی درج کنند.

در بعضی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضدافسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع دارو یا تغییر دوز آن، به خودکشی فکر کنند.

هر فردی که داروی ضدافسردگی مصرف می‌کند باید از نظر بدتر شدن علائم یا بروز رفتارهای غیرعادی به دقت تحت نظر باشد. اگر افکار خودکشی در حین مصرف داروی ضدافسردگی به سراغ شما یا یکی از نزدیکان‌تان آمد، فورا با پزشک خود تماس بگیرید.

چگونه متخصص سلامت روان بهترین داروی ضدافسردگی را انتخاب می‌کند؟

این روزها داروهای ضدافسردگی متنوعی وجود دارد که هر کدام به روش‌های متفاوتی عمل می‌کنند و عوارض جانبی خاصی دارند. متخصصان معمولا هنگام انتخاب بهترین دارو عوامل زیر را در نظر می‌گیرند:

• علائم شما: علائم افسردگی از فردی به فرد دیگر متفاوت است و هر کدام از داروهای ضدافسردگی ممکن است برای کنترل علائم خاصی مناسب‌تر باشند. به عنوان مثال، اگر برای خوابیدن مشکل دارید، باید از داروهایی استفاده کنید که آرام‌بخش هستند و باعث خواب‌آلودگی می‌شوند.
• عوارض جانبی دارو: عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی از دارویی به داروی دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. عوارض جانبی آزاردهنده مانند حالت تهوع، افزایش وزن یا اختلالات جنسی می‌توانند ادامه درمان را دشوار کنند.
• تاثیر دارو روی بستگان نزدیک شما: اگر یک داروی خاص بتواند افسردگی والدین یا خواهر و برادر شما را به خوبی کنترل کند، احتمالا برای شما هم مناسب است؛ همچنین اگر در گذشته از اثربخشی یکی از داروهای ضدافسردگی راضی بوده‌اید، ممکن است دوباره بتوانید از آن استفاده کنید.
• تداخل با سایر داروها: بعضی از داروهای ضدافسردگی در صورت مصرف با سایر داروها می‌توانند واکنش‌های خطرناکی ایجاد کنند؛ بنابراین پزشک باید با توجه به داروهایی دیگری که مصرف می‌کنید، گزینه مناسب را پیشنهاد دهد.
• بارداری یا شیردهی: به طور کلی، خطر بروز نقایص مادرزادی برای جنین زنانی که در دوران بارداری داروی ضد‌افسردگی مصرف می‌کنند، کم است؛ با این حال، مصرف بعضی از داروهای ضدافسردگی مانند پاروکستین در دوران بارداری توصیه نمی‌شود.
• سایر بیماری‌هایی که به آن‌ها مبتلا هستید: داروهای ضدافسردگی ممکن است روی بعضی از بیماری‌ها تاثیر بگذارند و باعث بدتر شدن آن‌ها شوند. از سوی دیگر، احتمال دارد به درمان سایر مشکلات جسمی یا روانی کمک کنند. به عنوان مثال، بسیاری از داروهای ضدافسردگی می‌توانند علائم اختلالات اضطرابی را تسکین دهند یا حتی به شما در ترک سیگار کمک کنند.
• هزینه و پوشش بیمه سلامت: بعضی از داروهای ضدافسردگی گران هستید، بنابراین از پزشک بپرسید که آیا بیمه درمانی شما داروی تجویز شده را پوشش می‌دهد یا خیر.

چگونه از مصرف داروهای ضدافسردگی بهترین نتیجه را بگیرید؟

برای کسب نتیجه مطلوب باید:

• صبور باشید
  بعد از مصرف یک داروی ضدافسردگی ممکن است در عرض چند هفته شاهد کاهش علائم باشید، اما اغلب حداقل 6 هفته طول می‌کشد تا دارو کاملا اثربخشی خود را نشان دهد. در حالی که منتظر اثرگذاری دارو هستید، با پزشک یا درمانگر خود در مورد راه‌های مقابله با علائم افسردگی صحبت کنید.
• داروی خود را به طور مداوم و با دوز صحیح مصرف کنید
  اگر داروی تجویز شده باعث بروز عوارض جانبی آزاردهنده شده است یا فکر می‌کنید که برای شما موثر نیست، قبل از ایجاد هر گونه تغییر با پزشک خود تماس بگیرید.
• کمی منتظر بمانید تا ببینید که آیا عوارض جانبی بهبود می‌یابند یا خیر
  عوارض داروهای ضدافسردگی اغلب با گذشت زمان بهبود می‌یابد. به عنوان مثال، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین در ابتدا ممکن است باعث خشکی دهان، حالت تهوع، سردرد و بی‌خوابی شوند، اما این عوارض معمولا بعد از سازگار شدن بدن با دارو از بین می‌روند.
• اگر دارو موثر نیست، با پزشک درباره سایر گزینه‌ها مشورت کنید
  اگر بعد از چند هفته علائم شما بهبود پیدا نکرد، با پزشک در مورد تغییر دوز دارو، امتحان کردن یک داروی دیگر یا مصرف همزمان چند داروی مختلف صحبت کنید.
• روان ‌درمانی را امتحان کنید
  در بسیاری از موارد، ترکیب یک داروی ضدافسردگی با روان درمانی موثرتر از مصرف دارو به تنهایی است. این کار همچنین می‌تواند به جلوگیری از عود افسردگی کمک کند.
• بدون مشورت با پزشک، مصرف دارو را قطع نکنید
  قطع ناگهانی بعضی از داروهای ضد‌افسردگی ممکن است به بروز عوارض جانبی ناخواسته منجر شود.

روان درمانی

صحبت کردن با یک درمانگر می‌تواند به شما در یادگیری مهارت‌های مقابله با احساسات منفی کمک کند.

در روان درمانی که به آن «گفتگو درمانی» هم می‌گویند، شما با یک درمانگر باتجربه صحبت می‌کنید تا عوامل موثر بر سلامت روان خود را شناسایی کنید و یاد بگیرید که چگونه با آن‌ها کنار بیایید.

تحقیقات نشان می‌دهد که روان درمانی یک راهکار موثر برای بهبود علائم افسردگی و سایر اختلالات روانی است.

روان درمانی اغلب در کنار درمان دارویی استفاده می‌شود و انواع مختلفی دارد که تاثیر هر کدام از آن‌ها ممکن است روی افراد مختلف متفاوت باشد. اینکه درمانگر از کدام روش استفاده کند به ترجیحات شخصی شما و مشکلی که دارید بستگی دارد. در ادامه به چند مورد از رایج‌ترین تکنیک‌های روان درمانی اشاره می‌کنیم.

1. درمان شناختی رفتاری (CBT)

رویکردی که به عنوان درمان شناختی رفتاری شناخته می‌شود به شما کمک می‌کند که افکار و احساسات تاثیرگذار بر رفتارتان را شناسایی کنید.

CBT برای درمان طیف وسیعی از مشکلات از جمله فوبیا، اعتیاد، افسردگی و اضطراب استفاده می‎‌شود و اغلب شامل تکنیک‌های شناختی و رفتاری برای تغییر افکار منفی و رفتارهای ناسازگار است.

این رویکرد به شما اجازه می‌دهد که افکار مخرب و آزاردهنده خود را تغییر دهید و رفتارهای مشکل‌ساز ناشی از آن‌ها را اصلاح کنید.

در این روش ممکن است درمانگر از شما بخواهد که خارج از جلسات درمانی یک سری تکلیف خانگی انجام دهید یا یک دفترچه یادداشت را تکمیل کنید.

به عنوان مثال، باید برای انجام فعالیت‌های لذت‌بخش در طول روز برنامه‌ریزی کنید و اتمام هر فعالیت را در یک چک‌لیست مانند چک لیست زیر علامت بزنید؛ سپس به تاثیری که آن فعالیت روی خلق و خوی شما داشته‌ است از کم (صفر) تا زیاد (10) امتیاز بدهید:

2. رفتار درمانی دیالکتیک (DBT)

رفتار درمانی دیالکتیک یکی از زیرگروه‌های درمان شناختی رفتاری است، اما همپوشانی زیادی بین این دو روش وجود دارد؛ چرا که هر دو شامل گفتگو درمانی برای کمک به درک و مدیریت بهتر افکار و رفتارها هستند.

با این حال، DBT به جای مبارزه با افکار، احساسات و رفتارهای ناراحت‌کننده، بر پذیرش آن‌ها تاکید دارد. ایده اصلی DBT این است که با کنار آمدن با افکار یا احساسات آزاردهنده خود می‌توانید به این باور برسید که تغییر امکان‌پذیر است و این باعث می‌شود برای بهبودی خود تلاش ‌کنید.

3. شناخت درمانی

افراد افسرده اغلب به دنبال شواهدی می‌گردند که تصورات منفی آن‌ها را تایید کند. این تصورات اغلب در اوایل زندگی از اعضای خانواده، دوستان و مدرسه آموخته می‌شود و هنگام مواجهه با یک موقعیت استرس‌زا تحریک می‌شود.

شناخت درمانی به دنبال شناسایی و تغییر این طرحواره‌های منفی است که می‌توانند تاثیر نامناسب بر احساس و رفتار فرد داشته باشند؛ به عبارت دیگر، در شناخت درمانی تلاش می‌شود تحریف‌های شناختی با افکار واقع‌بینانه و مثبت جایگزین شوند.

4. درمان سایکودینامیک

درمان سایکودینامیک یک نوع گفتگو درمانی است که به کاوش در افکار و تجربیات گذشته فرد می‌پردازد تا افکار، احساسات و خاطرات ناخودآگاهی که ممکن است بر رفتار تاثیر بگذارند را کشف کند.

درمان سایکودینامیک بر اساس این ایده ایجاد شده که زندگی امروز شما توسط تجربیات ناخودآگاه دوران کودکی‌ شکل گرفته است. در این نوع درمان، درمانگر به شما کمک می‌کند که با بررسی دوران کودکی و تجربیات خود، زندگی‌تان را درک کنید و با آن کنار بیایید.

نور درمانی

قرار گرفتن در معرض نور سفید می‌تواند به تنظیم خلق و خو و بهبود علائم افسردگی کمک کند.

نور درمانی معمولا برای درمان اختلال عاطفی فصلی استفاده می‌شود که امروزه به آن اختلال افسردگی اساسی با الگوی فصلی می‌گویند.

قبل از امتحان کردن این روش لازم است با یک متخصص صحبت کنید؛ چون نور درمانی برای همه مناسب نیست. به عنوان مثال، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است با استفاده از نور درمانی یک دوره شیدایی را تجربه کنند.

بیشتر بخوانید: افسردگی فصلی چیست و چگونه درمان می شود؟

شوک درمانی (ECT)

در شوک درمانی، جریان‌های الکتریکی از مغز عبور می‌کنند تا بر عملکرد نوروترنسمیترها در مغز شما تاثیر بگذارند و علائم افسردگی را تسکین دهند.

ECT معمولا برای افرادی استفاده می‌شود که با داروها بهبود نمی‌یابند، به دلایل پزشکی نمی‌توانند داروهای ضدافسردگی را مصرف کنند یا در معرض خطر خودکشی هستند.

در این روش، متخصص مراقبت‌های بهداشتی پدهای مانیتورینگ قلب را روی قفسه سینه و چهار الکترود را در مناطق خاصی از سر شما قرار می‌دهد؛ سپس پالس‌های الکتریکی کوتاه را برای چند ثانیه ارسال می‌کند.

برای استفاده از ECT یک ماده بیهوشی دریافت خواهید کرد که باعث می‌شود پنج تا 10 دقیقه بخوابید. از عوارض جانبی شوک درمانی می‌توان به سردرد، حالت تهوع، درد عضلانی و گیجی اشاره کرد.

درمان‌های جایگزین یا مکمل

بسیاری از افراد ترجیح می‌دهند از درمان‌های جایگزین در کنار روان درمانی و دارو درمانی استفاده کنند. در ادامه به چند نمونه از این درمان‌ها اشاره می‌کنیم:

• مدیتیشن
  استرس، اضطراب و خشم، محرک‌های افسردگی هستند، اما مدیتیشن می‌تواند نحوه واکنش مغز شما را به این احساسات تغییر دهد. تحقیقات نشان می‌دهد که مدیتیشن علائم افسردگی را بهبود می‌بخشد و احتمال عود این بیماری را کاهش می‌دهد.
• طب سوزنی
  طب سوزنی نوعی طب سنتی چینی است که می‌تواند به کاهش بعضی از علائم افسردگی کمک کند. در این روش، پزشک از سوزن برای تحریک نواحی خاصی از بدن استفاده می‌کند. بر اساس تحقیقات، طب سوزنی ممکن است اثربخشی درمان‌های بالینی را افزایش دهد و به اندازه مشاوره موثر باشد.
• مکمل‌های غذایی و دارویی
  به نظر می‌رسد که بعضی از مکمل‌ها از جمله امگا 3 و گل راعی برای درمان افسردگی خفیف تا متوسط مفید باشند؛ اما برای نتیجه‌گیری قطعی به تحقیقات بیشتری نیاز است؛ همچنین ذکر این نکته ضروری است که این مکمل‌ها ممکن است برای همه مناسب نباشند، بنابراین قبل از مصرف آن‌ها باید با پزشک مشورت کنید.

اصلاح سبک زندگی

اگر دارو درمانی و روان درمانی با اصلاح سبک زندگی ترکیب شوند، افسردگی سریع‌تر بهبود می‌یابد. در صورتی که از افسردگی رنج می‌برید، راهکارهای زیر را امتحان کنید:

• ورزش کنید
  سه تا پنج روز در هفته حداقل 30 دقیقه فعالیت بدنی داشته باشید، چون ورزش می‌تواند تولید اندورفین را در بدن افزایش دهد. اندورفین هورمونی است که خلق و خوی شما را بهبود می‌بخشد.
• از مصرف الکل و مواد مخدر بپرهیزید
  نوشیدن الکل یا مصرف مواد مخدر ممکن است برای مدت زمان کوتاهی باعث شود احساس بهتری داشته باشید، اما در درازمدت علائم افسردگی و اضطراب را تشدید می‌کند. اگر برای ترک الکل یا مواد مخدر به کمک نیاز دارید، با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.
• برای زندگی خود حد و مرز مشخص کنید
  تعیین حد و مرز در زندگی حرفه‌ای و شخصی به شما کمک می‌کند که احساس بهتری داشته باشید.
• مراقب خودتان باشید
  خودمراقبتی که شامل خواب کافی، پیروی از رژیم غذایی سالم، دوری از افراد منفی و شرکت در فعالیت‌های لذت‌بخش است، نقش مهمی در کنترل علائم افسردگی دارد.

کلام پایانی

افسردگی ممکن است موقتی باشد یا به یک چالش طولانی‌مدت تبدیل شود. درمان همیشه باعث از بین رفتن کامل افسردگی نمی‌شود، اما اغلب می‌تواند علائم آن را کنترل کند.

اگر یک روش درمانی خاص برای شما موثر نبود، با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید. او می‌تواند یک راهکار دیگر را به شما پیشنهاد دهد تا کنترل علائم برایتان آسان‌تر شود.

سوالات متداول