نشست «کمدی؛ سینمایی برای تمام فصول» با حضور علیرضا خمسه در موزه سینمای ایران برگزار شد.
این بازیگر مشهور سینما و تلویزیون با اشاره به اهمیت ژانر کمدی درسینما درباره دستاورد خود از کار کمدی در طول سال‌ها فعالیتش گفت: «زمانی که کار شما این باشد که بخندید و بخندانید، کمدی حرفه شما می‌شود و این مهم‌ترین دستاورد من در این سال‌هاست؛ من از آن دسته افرادی هستم که برای خندیدن و خنداندن زاده شده‌ام.»
جامعه‌ای می‌خندد که از بحران عبور کرده باشد
خمسه درباره تجربه بازی در نقش‌های جدی گفت: «هانری برگسون فیلسوف فرانسوی معتقد است که خنده یک مکانیزم فردی نیست بلکه پدیده‌ای اجتماعی است و جامعه‌ای می‌خندد که از بحران عبور کرده باشد. کسی که درحال راه رفتن زمین بخورد، عصبانی می‌شود اما بقیه به او می‌خندند، چون خودشان درگیر آن بحران نیستند. من معتقدم خنداندن انسانی که در بحران است سخت است.
در دوره‌ای از زندگی‌ام با بحران‌هایی روبرو بودم و متوجه شدم نمی‌توانم فیلم‌های کمدی بازی کنم و مردم را بخندانم، در آن شرایط ترجیح دادم فیلم‌های جدی‌تر و اکشن بازی کنم.
به همین دلیل در کارنامه‌ام فیلم‌های جدی مانند «چشم شیطان» و «بیست» نیز به چشم می‌خورد. یعنی آنقدر آن بحران جدی بود که روی من تاثیر گذاشت و موجب شد تا متفاوت بازی کنم.»
پشت پرده باباپنجعلی
خمسه با اشاره به نقش‌هایی که علاقه داشته در سینما ایفا کند، گفت: «نقشی که همیشه دوست داشتم آن را بازی کنم، نقش اکبر عبدی در فیلم «مادر» ساخته زنده یاد علی حاتمی بود.
در نمونه‌های خارجی نیز نقش پیتر سلرز در فیلم «پارتی» و جک نیکلسون در «دیوانه از قفس پرید» و بازی وودی آلن در نقش دلقک در نمایش «شاه‌لیر» را بسیار دوست داشتم؛ خودم را در آن بازی‌ها می‌دیدم و فکر می‌کنم می‌توانستم در آنها بازی کنم. اخیرا هم شخصیت باباپنجعلی در سریال «پایتخت» را بسیار دوست داشتم.»
بازیگر «پایتخت» درباره رسیدن به نقش باباپنجعلی توضیح داد: «در این سریال هیچ کدام از ما مازنی نبودیم و باید با لهجه مازنی حرف می‌زدیم. من به مازندران رفتم و پیرمردها را نگاه می‌کردم؛ به تکلم آنها دقت می‌کردم و از آنها تقلید می‌کردم تا بتوانم نقش پنجعلی را درست دربیاورم و خدا را شکر می‌کنم که مردم هم مرا قبول کردند.»
